Όλοι αυτοί που εκφράζονται ως Αντιμνημονιακοί πρέπει να μας πουν, πως μπορούν (αν μπορούν) να σώσουν την Ελλάδα από την χρεωκοπία – Οι εύκολες καταγγελίες τους, δεν προσφέρουν τίποτα – Που είναι οι προτάσεις τους;
Ανασχηματισμό είχαμε στην Κυβέρνηση Α. Σαμαρά με είσοδο νέων πολιτικών ανδρών και με αυξημένο αριθμό χαρτοφυλακίων εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ.
Η Ελλάδα προσπαθεί μέσα στις δυσκολίες της από τα λάθη του παρελθόντος, να τραβήξει μπροστά.
Όμως τα γνωστά βαρίδια των Κομμάτων της Αντιπολίτευσης συνεχίζουν το γνωστό κατηγορητήριό τους.
***
Η παλαιά αυτή ρήση, “πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται”, σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον αντίπαλο με τον ίδιο τρόπο, με τον όποιο μας συμπεριφέρεται, με τα ίδια μέσα, με τα οποία μας πολεμά.
Έτσι, η συκοφαντία πρέπει να αντιμετωπίζεται με συκοφαντία, ή βία με βία, ή απειλή με απειλή, το ψέμα με ψέμα, ή αδιαλλαξία με αδιαλλαξία.
Η άποψη αυτή εφαρμόζεται από πολλούς στις προσωπικές σχέσεις, στην πολιτική ζωή, άλλα και από τη διεθνή κοινότητα στις μεταξύ των κρατών συμπεριφορές.
Προφανώς όλα αυτά δεν συμβάλλουν στην καλυτέρευση των ατόμων και της κοινωνίας, στη δημιουργία ήπιου πολιτικού κλίματος ή στη μείωση της έντασης
που επικρατεί στον πλανήτη Γη.
Φαίνεται όμως ότι δεν γίνεται διαφορετικά, γιατί πάντοτε υπάρχουν άτομα κακότροπα ή νταήδες, όπως υπάρχουν και πολιτικά κόμματα και κράτη με τα ίδια χαρακτηριστικά ή και χειρότερα.
Επομένως οι σωστοί και μετρημένοι στη συμπεριφορά τους, πρέπει να αμυνθούν κατά κάποιο τρόπο, στις άδικες και προκλητικές επιθέσεις που δέχονται.
Σημειωτέον, ότι δεν υφίσταται πάντοτε δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη.
Τη ρήση αυτή, την εφαρμόζουν σε όλο της το βάθος και πολλές φορές κατά κόρο, τα κόμματα της χώρας μας, που συχνά οδηγούν τα πολιτικά πράγματα στην πόλωση, γιατί νομίζουν ότι οι ακραίες συμπεριφορές τα εξυπηρετούν προεκλογικά, συσπειρώνοντας τους οπαδούς τους.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, υπάρχει μία άγρια αντιπαράθεση, μεταξύ κυβέρνησης -ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και Σύριζα, που την τροφοδοτεί η αδιαλλαξία του τελευταίου, άλλα και οι παλινωδίες των στελεχών του.
Είναι βέβαια γνωστό, ότι τα κόμματα είναι χωρισμένα σε δύο μπλοκ: τα τρία που συγκροτούν την κυβέρνηση, είναι τα μνημονιακά και τα άλλα τέσσερα της αντιπολίτευσης, τα αντιμνημονιακά.
Και μόνο αυτό το γεγονός, τα οδηγεί καθημερινά σε προστριβές, αλληλοκατηγορίες και φραστικά μαχαιρώματα, που η ένταση τους επαυξάνεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και δη από την τηλεόραση που συνεχώς κυνηγά την τηλεθέαση.
Πρόκειται ουσιαστικά για άγονο αγώνα που δεν οδηγεί πουθενά και ούτε πληροφορεί τον λαό για τις λύσεις που προτείνονται, σχετικά με τα προβλήματα της χώρας και της οικονομίας και δη για την έξοδο από την χρεωκοπία και τη μιζέρια.
Η κυβέρνηση όμως, σε συνεργασία με την τρόικα, έχει ένα πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που μπορεί να επιτύχει εάν όλοι βοηθήσουμε, ο καθένας στον τομέα του.
Αντίθετα, τα αντιμνημονιακά κόμματα δεν έχουν κάποιο σχετικό πρόγραμμα, εκφράζουν απλώς την αντίθεση τους προς τα μνημόνια και ομιλούν πότε για την κατάργηση τους, πότε για την αναστολή τους και το κυριότερο δεν μπορούν να επιλέξουν μεταξύ του ευρώ και της δραχμής, άλλα και του οικονομικού μοντέλου που θα εφαρμόσουν αν γίνουν κυβέρνηση.
Έκτος και αν δεν πιστεύουν αυτό το τελευταίο οπότε δεν ασχολούνται με την κατάρτιση κάποιου προγράμματος.
Οι πολίτες όμως θέλουν να πληροφορηθούν τις απόψεις και δη τα προγράμματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης και συγκεκριμένα:
παραμονή ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ευρώ ή δραχμή, λήψη δανείων από την ΕΕ ή πλήρως καταστροφή της χώρας και επιστροφή στο 1944;
Και ακόμη: ύστερα από την πρόσφατη άρνηση της Ρωσίας να διασώσει οικονομικά την Κύπρο, πιστεύουν σε χείμαιρες ότι αν βρεθούμε έκτος ΕΕ, θα μας δανείσουν η Ρωσία, η Κίνα ή η Βόρεια Κορέα;
Νομίζω ότι είναι υποχρέωση της κυβέρνησης, να προκαλέσει στη Βουλή μία συζήτηση μεταξύ των αρχηγών όλων των κομμάτων, για το καυτό πρόβλημα της σωτηρίας της χώρας από τη χρεωκοπία, καθώς και για τα οικονομικά μέτρα πού απαιτούνται, ώστε να βγούμε από την ύφεση και να προχωρήσουμε και πάλι στην ανάπτυξη.
Σε αυτή τη συζήτηση, η κυβέρνηση μπορεί να προκαλέσει τα αντιμνημονιακά κόμματα, να ανοίξουν τα χαρτιά τους, να απαντήσουν στα παραπάνω και σε άλλα καυτά και θεμελιώδη ερωτήματα, ώστε οι πολίτες να καταλάβουμε πού θέλουν να μας οδηγήσουν οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων ή έστω ότι δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν.
Έτσι θα πάρει τέλος η άπατη που επί τρία χρόνια εξυφαίνεται κατά του ελληνικού λαού με δύο μόνο λέξεις: είμαστε αντιμνημονιακοί.
Προφανώς επείγει μία τέτοια συζήτηση.
Την παραπάνω ρήση, οφείλει ή κυβέρνηση να την εφαρμόσει και έναντι της Τουρκίας και των Σκοπίων, που είναι δύο κράτη-νταήδες, που το νταηλίκι τους όλοι το έχουν αντιληφθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και γι’ αυτό ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν μέλη της.
Το δεύτερο κρατίδιό είναι βαλτό από την Τουρκία, να μας δημιουργεί φραστικά προβλήματα και σε αυτή τη φάση τιμωρείται επαρκώς μένοντας έξω από την ΕΕ και το NATO.
Το θράσος, όμως, καθώς και η επιθετικότητα της Τουρκίας, πρέπει να αντιμετωπισθούν με τους ίδιους τρόπους, όπως γίνεται με τους πασσάλους. Άλλωστε οι Τούρκοι είναι θρασύδειλοι και με την πρώτη αντίδραση αναδιπλώνονται και
υποχωρούν.
Θυμηθείτε τι φασαρία έκαναν και τι απειλές εκτόξευσαν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, όταν ξεκίνησαν οι ερευνητικές εργασίες στο οικόπεδο 12 της ΑΟΖ της Κύπρου για την εξόρυξη φυσικού αερίου.
Έστειλαν πολεμικά σκάφη, αεροπλάνα, απείλησαν να στείλουν εκεί όλο τον πολεμικό στόλο τους και μετά σταμάτησαν απειλές και κινητοποιήσεις, όταν η αμερικανική εταιρεία, εβραϊκών συμφερόντων που εργαζόταν στην περιοχή, τους αγνόησε και συνέχισε τη δουλειά της.
Ναι, τόσο παλληκάρια είναι οι γείτονες.
Παναγιώτης Μποκοβός
