“Ο κ. Πρωθυπουργός θα πρέπει να καταλήξει ταχύτατα στις όποιες αποφάσεις του, αλλιώς τα πράγματα μπορούν να χειροτερέψουν από την μία στιγμή στην άλλη”
Η ανεργία με την σαρωτική ταχύτητα που επεκτείνεται, γεννώ απελπισία, δημιουργώντας μία νέα πραγματικότητα για την Ελληνική Κοινωνία.
Βιώνουμε κρίση;
Ασφαλώς. Αλλά αυτό φαίνεται δεν συνιστά επαρκή λόγο για να διαταραχθεί η «γαλήνια» ατμόσφαιρα των πολλά υποσχεθέντων κυβερνητών μας.
Το πρόβλημα όμως είναι καθαρά πολιτικό, όπως όλα τα μεγάλα προβλήματα του τόπου.
Αλλά αντί να επιχειρείται η επίλυση του με σώφρονα λογισμό όπως επιβάλλουν οι καιροί τούτο μεγεθύνεται και περιπλέκεται.
Τα πολιτικά κόμματα, παρά την ψευδεπίγραφη συλλογικότητα την οποία συνήθως επαγγέλλονται δεν διαθέτουν ούτε τη γνώση, ούτε το ενδιαφέρον για να εκπαιδεύσουν το κοινό τους στην αρετή των αρχαίων.
Η παλινδρόμηση της Κοινωνίας μας στον κατακερματισμό των φατριών και των ομάδων βρήκε κιόλας την αντανάκλαση της στην σύνθεση της Βουλής των Ελλήνων.
Έτσι η ικανοποίηση διαφόρων συμφερόντων, αποτελεί κύρια μέριμνα των κομμάτων.
Η αρετή του Σωκράτους, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη ελάχιστα απασχολεί πλέον την Ελληνική Κοινωνία. Η αναζήτηση αυτής της αρετής δεν φαίνεται να απασχολεί ορισμένους πολιτικούς αρχηγούς, ίσως γιατί ο όρος ακούγεται για ξεπερασμένος και ενίοτε μάλιστα λοιδορείται ως «ηθικολογικός».
Και για να τα λέμε πιο καθαρά, έστω εν παραβολαίς, ο Αριστοτέλης επίστευε ότι κάποια άτομα γεννιούνται με περισσότερη ευαισθησία προς την αρετή, αλλά δεν αμφιβάλλει ότι η αρετή καλλιεργείται και διδάσκεται.
Δίνει όμως περισσότερη σημασία στην πρακτική έναντι τής θεωρητικής γνώσης της ηθικής. Υποστηρίζει δε, ότι η γνώση μόνο τού καλού δεν είναι αρκετή για να κάνει πραγματικά το άτομο ενάρετο, άλλα είναι απαραίτητη ή εφαρμογή τού καλού.
Είναι όμως δύσκολο να αποκτήσει κανείς τη σωστή διαπαιδαγώγηση στην αρετή από τη νεότητά του, αν δεν έχει μεγαλώσει σε Πολιτεία με σωστούς νόμους.
Για τους περισσότερους και μάλιστα τους νέους, η μετριοπάθεια δεν είναι ελκυστική.
Γι’ αυτό η ανατροφή τους είναι απαραίτητο να ρυθμίζεται από νόμους τους οποίους δεν θα θεωρούν επίπονους όταν τους συνηθίσουν.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Διότι όσο περνά ο καιρός διαπιστώνουμε ότι η χώρα βαδίζει σταθερά προς μία σύγχυση ιδεών αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων ως προς τον τρόπο με τον όποιο πρέπει να ασκηθεί η διοίκηση του Κράτους.
Ακούγεται, εν είδει φημολογιών, ότι ο κ. Πρωθυπουργός σκέπτεται τη διενέργεια νέων εκλογών ώστε να αποκτήσει αυτοδυναμία που του είναι απαραίτητη να κυβερνήσει χωρίς περισπασμούς και χωρίς εσωκομματικές πιέσεις απαλλασσόμενος από ενδοκομματικές ιδέες που αναστέλλουν την πορεία προς την ολοκλήρωση του έργου του.
Βεβαίως όλα αυτά για να γίνουν προϋποθέτουν ότι η χώρα θα είναι εις θέσιν να σταθεί στα πόδια της και να μην έχει προηγηθεί πτώχευση ή χρεωκοπία.
Επομένως, ο κ. Πρωθυπουργός θα πρέπει να καταλήξει ταχύτατα στις οποίες αποφάσεις του, άλλως τα πράγματα μπορεί να χειροτερέψουν από τη μία στιγμή στην άλλη.
Ήδη το Eurogroup απηύθυνε αυστηρά σύσταση προς την Ελλάδα να μη χαθεί άλλος χρόνος και να αρχίσουν αμέσως οι συζητήσεις με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ώστε να ληφθούν αποτελεσματικές αποφάσεις που θα επιτρέψουν την χρηματοδότηση της χώρας ώστε να μπορέσει να της δοθεί η επόμενη δόση.
Άλλη λύση δεν υπάρχει, διότι η μοιρολατρία και η απραξία με την όποια οι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν την κατάσταση, μπορεί να οδηγήσει και σε απροσδόκητες εξελίξεις, όπως φέρει την μοιραία έξοδο μας από τα χώρο της Ευρωζώνης.
Είναι κάτι περισσότερο από σαφές, ότι οι σκληροπυρηνικοί του ΣΥΡΙΖΑ οραματίζονται χωρίς να διδαχθούν τίποτε από την ιστορική πραγματικότητα, να ηγηθούν μίας αριστεροκομμουνιστικής επανάστασης στη νότια Ευρώπη.
Ίσως ακόμη να διαβλέπουν ως προοπτική την «κουβανοποίηση» της Ελλάδος.
Γεγονός που ανατρέπει κάθε προοπτική ομαλής εξόδου της χώρας από κάθε είδους πολιτικής και οικονομικής κρίσεως στην όποια είναι βυθισμένη.
Προς τι λοιπόν οι απαισιόδοξες προβλέψεις του γράφοντος; Απλούστατα, διότι με μεγάλο σκεπτικισμό διαπιστώνει ότι η Κυβέρνηση από τη στιγμή του σχηματισμού της μέχρι σήμερα εξακολουθεί να παραπαίει μεταξύ του εφικτού και του ανέφικτου, έτσι ώστε να είναι προβληματικό να λειτουργήσει το Κράτος.
Είναι ανάγκη συνεπώς να παρέμβει τάχιστα ο Πρωθυπουργός -πριν είναι αργά- ώστε να βάλει τα πράγματα σε κάποια τάξη, για να μην δίνει η Κυβέρνηση την εντύπωση ότι είναι ένα απαράδεκτο «σκορποχώρι».
Είναι απολύτως βέβαιο ότι το «βαθύ κόμμα» έχει διαισθανθεί τον κίνδυνο ότι κάτι δεν πάει καλά στη διακυβέρνηση του τόπου και ότι είναι φανερό πλέον ότι χρειάζονται άμεσες και διορθωτικές κινήσεις ώστε να ισορροπήσει η Κυβέρνηση.
Β.Ι. Κοραχάης
