Τα πράγματα οδηγούν σε πολύ άσχημες καταστάσεις και από ό,τι φαίνεται
από το νέο έτος, θα βιώσουμε πιο έντονα από ποτέ, τι θα πει φτώχεια και ύφεση,
με όλα τα επακόλουθά της – Η εικόνα δεν είναι αυτή που βλέπουμε, αλλά αυτή
που θα έρθει…
Είναι σαφές ακόμα και στον πιο αδαή ότι το πολιτικό κατεστημένο βάζει ταφόπλακα στην
Ελληνική κοινωνία, προκειμένου να σώσει το τομάρι του.
Αυτά που θα βιώσουμε μέσα στο 2016, προβλέπονται απελπιστικά για τους πολίτες σε όλα τα
επίπεδα.
Η ελληνική κοινωνία έχει εισχωρήσει σ’ ένα μακρύ και πολύ σκοτεινό τούνελ, ύφεσης και
έλλειψης χρημάτων.
Οι δεσμεύσεις του κατεστημένου έναντι των δανειστών είναι συγκεκριμένες και τρομακτικές,
άρα η οικονομική πολιτική είναι προδιαγεγραμμένη ανεξαρτήτως κοινωνικών επιπτώσεων.
Μπορεί το πολιτικό κατεστημένο και τα συμπαραμαρτούντα του (ΜΜΕ παπαγαλάκια, εγχώριοι
οικονομολόγοι και άβουλοι βουλευτές) να παρουσίαζαν μια εικονική πραγματικότητα, όμως τίποτα
δεν αλλάζει την κατάσταση στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας.
Τα μέτρα που θα κληθεί να λάβει η κυβέρνηση θα συνεχίσουν να οδηγούν σε πλήρη ύφεση τη
χώρα στο σύνολό της.
Με λίγα λόγια δεν θα κινείται το χρήμα, δεν θα υπάρχει ρευστότητα, συνεπώς όπως λέει και ο
θυμόσοφος λαός μας «έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου» και συνακόλουθα υψηλή ανεργία,
φτώχεια και γκρίνια.
Η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες ζούσαμε σε μια χώρα η οποία – τουλάχιστον μέχρι τον
Σεπτέμβριο του 2009 – παρά τα διαχρονικά οικονομικά προβλήματα της, φρόντιζε να ανεβάζει
αργά αλλά σταθερά το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της με στόχο να πλησιάσει, σε πρώτη φάση
και ακολούθως να εναρμονιστεί με αυτό, των προηγμένων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο ερχομός του Παπανδρέου στην εξουσία με παραπλανητικό πρόγραμμα δημιούργησε μια
διαφορετική κατάσταση.
Βέβαια η ευθύνη βαραίνει συνολικά τις κυβερνήσεις από το 1981 και μετά… Απλά ο ΓΑΠ ήταν ο
άτυχος που πήρε τις κρίσιμες αποφάσεις και το κρίμα στον λαιμό του…
Ένα σοκ, το οποίο στη συνέχεια μετατράπηκε σε οικτρή πραγματικότητα και τελικά σε γκρίζο
τοπίο… Μια μελαγχολία. Μια εθνική κατάθλιψη…
Η σημερινή κατάσταση δεν έχει προηγούμενο και αυτό το οποίο φαίνεται ξεκάθαρα είναι, ότι τα
πράγματα θα πάνε ακόμη χειρότερα. Η ανεργία θα αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο ένας στους
τρεις Έλληνες να ψάχνει για δουλειά, ενώ το παρατεταμένο λουκέτο στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις
θα δημιουργήσει ένα νέο τοπίο στην αγορά, όπου πλέον θα επιβιώνουν μόνο οι πολύ ισχυροί.
Τα πράγματα οδηγούν λοιπόν σε πολύ άσχημες καταστάσεις και απ’ ότι φαίνεται από το νέο
έτος θα βιώσουμε γερά το πετσί μας πιο έντονα από ποτέ τα τελευταία 5 χρόνια, τι θα πει φτώχεια
και ύφεση με όλα τα επακόλουθά τους.
Δηλαδή η πραγματική εικόνα του τόπου, που έχει δημιουργήσει το κατεστημένο δεν είναι αυτή
που βιώνουμε αλλά αυτή που θα έρθει, η οποία προβλέπεται χειρότερη από ποτέ.
Πως λοιπόν θα μπορέσει η κοινωνία να επιβιώσει σε συνθήκες μεταπολεμικές, όπου θα
εμφανιστούν τα φαινόμενα που περιγράψαμε παραπάνω;
Θα αντέξουν οι πολίτες ή θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη;
Όταν ο πατέρας θα είναι άνεργος και δεν θα μπορεί να προσφέρει στην οικογένειά του, τότε δεν
θα υπάρξει οργή; Λογικό είναι…
Και πως θα εκτονωθεί ο πολίτης που βλέπει τη ζωή του να καταστρέφεται; Ερωτήματα λογικά
που βγαίνουν μέσα από την καθημερινότητα, της ελληνικής κοινωνίας.
ΜΟΝΟ αν αυτοί οι καθημερινοί μικρόκοσμοι ενωθούν και δημιουργηθεί ΜΕΤΩΠΟ, τότε θα
δημιουργηθούν συνθήκες κοινωνικής έκρηξης, η οποία δεν θα έχει κομματικό χρώμα και θα
μπορέσει να είναι αποτελεσματική απέναντι στους μανδαρίνους της παγκοσμιοποίησης.
Αριστοτέλης Βασιλάκης
