Η μη έγκαιρη ίδρυση νέας Πρωτεύουσας του Ελληνικού Κράτους, δημιούργησε στην Αθήνα μία Τάξη Αστών, χωρίς εθνική συνείδηση, με άνομα συμφέροντα και εκφυλισμό του Λαού, που δεν αντιδρά στις ανθελληνικές ενέργειες των διεφθαρμένων Πολιτικών και των Αθηναϊκών Μ.Μ.Ε.
1. Η αστική ανάπτυξη:
Η βαρύτερη κατάρα που βαρύνει τον τόπο και ονομάζεται “αστική ανάπτυξη”, η έλλειψη της οποίας αποκλείει κάθε ανάπτυξη και πρόοδο.
Έτσι εμφανίζεται
α)Το μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο να φιλοξενείται το 50% του εθνικού πληθυσμού στο μόλις 2% του εδάφους της!.
β)Το μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως, κράτος ευρωπαϊκό να μην ελέγχει μεγάλα τμήματα της πρωτεύουσάς του και μάλιστα κεντρικά, όπως η Ομόνοια, τα Εξάρχεια, τα Πατήσια, ο Κολωνός, το Μεταξουργείο, το Ζεφύρι και ο Ασπρόπυργος των Τσιγγάνων…
Είναι αυτό που λέγεται από πολλούς πολιτικούς και “πνευματικούς” ταγούς, χωρίς όμως κάποια εμβάθυνση, περί “θνησιγενούς” ελλαδικού κρατιδίου.
Όταν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 άκουσα ένα ξένο αθλητικό παράγοντα να λέει πως:: “Τα ομαδικά αθλήματα ποτέ δεν θα αναπτυχθούν σε υψηλό και επαγγελματικό επίπεδο στην Ελλάδα, διότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει πόλεις για να τα στηρίξουν”, απόρησα.
Και βέβαια. Η Άρτα με τις 30.000, τα Γιάννενα με τις 75.000 ακόμη και η Πάτρα με τις 200.000 κατοίκους, δεν αποτελούν κέντρα αστικής ανάπτυξης και παραγωγής, με εργατική και παραγωγική τάξη.
Όλη τους η ζωή είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και το μεταπρατικό εμπόριο. Λιανέμποροι και ψιλοαντιπρόσωποι προϊόντων που στο 90% παράγονται στο εξωτερικό, αποτελούν την οικονομική βάση της ελληνικής πόλης.
Η οικονομία συμπληρώνεται από τους χιλιάδες στρατιώτες και φοιτητές, των εκατοντάδων άχρηστων σχολών ΤΕΙ και ΑΕΙ (βοιδοσχολών, όπως αποκαλούνται στην λαϊκή γλώσσα), που ιδρύονται μόνο ως οικονομική ένεση στην εμπορική κίνηση των πόλεων.
Το πλέον παράδοξο και ανησυχητικό είναι ότι, σχεδόν το μισό του ελληνικού στρατού, υπό το πρόσχημα των κέντρων εκπαίδευσης, βρίσκεται στην Πελοπόννησο, την στιγμή που 10 μεραρχίες και εκατοντάδες άλλες μονάδες έχουν παροπλισθεί και καταργηθεί στα σύνορα, στην Ήπειρο και την Μακεδονία!
Στην Ελλάδα το 100% της ισχνής βιομηχανικής παραγωγής (αυτό που χαρακτηρίζει ένα άστυ) είναι συγκεντρωμένο στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.
Έψαξα παντού στον χάρτη και στην γεωγραφία. Και διαπίστωσα πώς πράγματι, δεν υπάρχει αλλού στην Ευρώπη κράτος με ενάμισι αστικό κέντρο, η πρωτεύουσα δε να έχει τον μισό πληθυσμό της χώρας, τις 10 από τις 16 ομάδες ποδοσφαίρου, τις μισές μητροπόλεις της εκκλησίας κ.λ.π..
Είδα ότι ακόμα και η Αλβανία έχει 5 ισοδύναμα αστικά κέντρα και ισομερώς κατανεμημένο τον πληθυσμό της και την παραγωγή της (άρα καλύτερες προοπτικές). Η Βουλγαρία το ίδιο, η Σερβία, η Κροατία, για να μην πω και για την Γερμανία των 80.000.000, όπου μόνο 4-5 πόλεις ξεπερνούν σε πληθυσμό το 1 εκ! (και το Βερολίνο, που είναι μεγαλύτερο από την Αθήνα, έχει μόνο δύο, μικρές μάλιστα, ομάδες ποδοσφαίρου στην Α εθνική, ενώ η Αθήνα τις 10 από τις 16!). Και τότε συνειδητοποίησα τα λόγια του Τζιούροβιτς, Όχι μόνο τριτοκοσμικό, πεμπτοκοσμικό είναι το κράτος αυτό!
Στην Αθήνα υπάρχουν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες. Δείτε για παράδειγμα τον “Οργανισμό Βάμβακος”, που όταν κάποιος υπουργός τόλμησε να πει πώς πρέπει να πάει στην Λάρισα, εκεί που βγαίνει και το βαμβάκι, ξεσηκώθηκαν οι συνδικαλιστές δημοσιουπάλληλοι και τον κράτησαν τελικά στην Αθήνα, για να εξυπηρετήσουν τους… βαμβακοπαραγωγούς της Λεωφόρου Συγγρού!!!
2 Η μεταφορά πρωτεύουσας:
Για να υπάρξει αστική ανάπτυξη, άρα αύξηση της παραγωγής, μείωση της ανεργίας, αύξηση των γεννήσεων, αύξηση των στρατευσίμων και των μαθητών, πρόοδος στην έρευνα και την τεχνολογία, πρόοδος του Έθνους και του κράτους, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν νέα αστικά κέντρα. Και για να δημιουργηθούν αυτά τα κέντρα είναι απολύτως απαραίτητη η δημιουργία νέας πρωτεύουσας.
Μην ξεχνάμε ότι η Αθήνα ήταν μόνο προσωρινή πρωτεύουσα το 1834, έως απελευθέρωσης της Κων/πολης. Ήταν μια πόλη χωρίς καμία αστική συνέχεια αφού, από το 500 μ.Χ. ήταν ένα ασήμαντο χωριό στο οποίο, από το 1.500 μ.Χ. περίπου, τα ελληνικά δεν ομιλούνταν σχεδόν από κανένα από τους 3 έως 4.000 κατοίκους της.
Και φυσικά ένα χωριό που δεν έπαιξε κανένα απολύτως ρόλο στην διαδικασία “εθνογένεσης” και στην εθνεγερσία του Νέου Ελληνισμού για να δικαιούται να γίνει εθνική πρωτεύουσα.
Επιπλέον έπαψε να είναι και το στρατηγικό σημείο που θα διοικούσε την χώρα, όταν το 1912-13, η Ελλάδα διπλασιάστηκε. Η ακατάλληλη και υπερτροφική σήμερα πρωτεύουσα, αποτελεί τον σημαντικότερο λόγο υπανάπτυξης και θνησιγένειας αυτού του κράτους και βέβαια αυτό είναι αντικείμενο χωριστής έρευνας.
Ωστόσο θα τονίσουμε ότι η δημιουργία νέας πρωτεύουσας ως νέου διοικητικού κέντρου της Ελλάδας είναι απαραίτητη για την υγιή δημογραφική ανάπτυξη του Έθνους μας, αφού θα διορθωθούν τα παρακάτω κακώς κείμενα:
Α) Επάνδρωση της πρωτεύουσας από νέες μάζες πληθυσμών, σαφώς φιλελληνικότερων από τα παλαιοκομματικά τζάκια (και το “ποίμνιο”) της Αθήνας, που έχουν εθιστεί στην “αρπαχτή” και στο “life style”. Δεν είναι τυχαίο ότι στις δημοσκοπήσεις το μόνο ποσοστό ελληνικού πληθυσμού που καταγράφεται ως υποστηρικτές των ανθελληνικών θέσεων και διεκδικήσεων της Τουρκίας και των Σκοπίων, καταγράφεται στην “προοδευτική” Αθήνα!
Β) Δημιουργία στρατηγικού σημείου διοίκησης και κάλυψης του ελληνικού χώρου, το οποίο δεν είναι πλέον η Αθήνα, αλλά κάποια πόλη μεταξύ της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας. Μιας πόλης που θα είναι πιο κοντά στα ευαίσθητα εθνικά σύνορα, στον ευαίσθητο εθνικά Έλληνα και θα αισθάνεται τον παλμό του έθνους, του αγρότη, του φτωχού, του παραγωγού, του αδικούμενου…και όχι του Κωλο-νακίου!
Γ) Απελευθέρωση του Έλληνα από τον βρόγχο του διαμερίσματος της Αθήνας και αποκέντρωσής του προς άλλα αστικά κέντρα. Ανάπτυξη υγιών προ πάντων και πολυμελών οικογενειών.
Δ) Μείωση του κόστους των ακινήτων, που σήμερα είναι ψηλότερο από όλες τις ευρωπαϊκές και αμερικάνικες πόλεις. Όσο κοστίζει ένα τριάρι διαμέρισμα στην Αθήνα, (200-250.000 Ευρώ) κοστίζουν δύο πανέμορφες μονοκατοικίες στην Νέα Υόρκη με μισό στρέμμα κήπο! Η αποκέντρωση θα μείωνε την ζήτηση και κατά συνέπεια το κόστος σε όλο το φάσμα της διαβίωσης.
Ε) Ανάπτυξη της Αττικής, του ομορφότερου πιθανόν μέρους στην υφήλιο, που σήμερα πνίγεται από κάθε είδους ρύπους, μόλυνση και από την πολιτιστική κακοποίηση και κακογουστιά.
Στ) Διασπορά και αποκέντρωση των βιομηχανιών, δίνοντας ώθηση για δημογραφική και οικονομική ανάπτυξη και υποστήριξη της παραγωγής σε άλλες πιο υγιείς περιοχές της χώρας, αφού το κόστος παραγωγής θα έπεφτε σημαντικά (π.χ.. η τάδε βιομηχανία ζυμαρικών και γάλακτος στην Αθήνα ή στην Πάτρα, όπου δεν παράγεται ούτε το ένα ούτε το άλλο προϊόν, πληρώνει τα ίδια έξοδα για να φέρει το σιτάρι και το γάλα από τα Γιαννιτσά στην έδρα της με το να το φέρει από την Ουκρανία ή την Ουγγαρία.
Αν όμως ήταν εγκαταστημένη στα Γιαννιτσά, θα έπαιρνε αναγκαστικά το ντόπιο σιτάρι και το ντόπιο ελληνικό γάλα, θα αναπτύσσονταν η τοπική οικονομία και στο τέλος ο καταναλωτής στην Ελλάδα θα αγόραζε και ελληνικό προϊόν, και πολύ φθηνότερα).
Ζ) Απομάκρυνση του κράτους και του ΄Έθνους από αυτό το θανατηφόρο σφιχταγκάλιασμα των συνδικάτων του δημοσίου τομέα, του πλέoν ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΥ οργανισμού του κράτους, που είναι η διάδοχη κατάσταση των Αγάδων, των Κοτζαμπάσηδων και των Σπαχήδων. Καλύτερη και λιγότερο διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση, θα σήμαινε και ευημερία για όλο το Έθνος.
Η) Απομάκρυνση του κράτους και του ΄Έθνους από το θανατηφόρο σφιχταγκάλιασμα των πολιτικών τζακιών, των διαπλεκομένων και των μεγαλοεργολάβων, των οποίων ο ιστορικός ενδοτισμός αρχίζει από τις αρχές του 20ου και κάποιων ακόμα από το 1821.(“Τι Μπραίμης τι Ζαΐμης”, στρατηγού Μακρυγιάννη απομνημονεύματα)
Θ) Απελευθέρωση του ΄Έθνους από αυτόν τον διεφθαρμένο και εκβιαστή αθηναϊκό τύπο, σταθερό εκφραστή ξένων και ανθελληνικών συμφερόντων, που ελέγχεται από τα ίδια τζάκια και πιέζει μόνο προς το συμφέρον των ιδιοκτητών του! (Ο τύπος των Αθηνών π.χ. συνέβαλε από κοινού με τους Τούρκους και τους “συμμάχους” στην μεγαλύτερη εθνική συμφορά, την Μικρασιατική Καταστροφή. Πρωτοπόρος της ιδεολογίας “Μικρά και ένδοξος Ελλάς” και “φέρτε τα παιδιά μας πίσω από την Μικρασία”, η εφημερίδα “Καθημερινή” τότε.
Συμβάλει επίσης κάθε τόσο στην παραπληροφόρηση, στην αποδόμηση του έθνους (απεθνικοποίηση) και στον εκφυλισμό του λαού σε ζωτικά ζητήματα, όταν αυτά δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα του εκδότη και του κόμματος που υπηρετεί).
Ι) Η Αθήνα έχει συγκεντρώσει το 50% του ελληνικού πληθυσμού, το σύνολο της βιομηχανίας και εσχάτως και της ενέργειας.
Απλοί λόγοι στρατηγικής είναι απαγορευτικοί για την δημιουργία ΟΛΩΝ των εργοστασίων ενέργειας (όπως εγκρίθηκαν τον Ιούλιο του 2007 από το Υπ.. Ανάπτυξης και τα 5 νέα εργοστάσια ρεύματος να γίνουν στην Βοιωτία) και όπλων στο Λαύριο και στην Θίσβη Βοιωτίας.
Σε ενδεχόμενη σύρραξη με την Τουρκία, το κτύπημα στον πληθυσμό και στην βιομηχανία θα είναι μοιραίο, επειδή θα είναι μισής ώρας υπόθεση για την τουρκική αεροπορία, ακαριαίο και ολοκληρωτικό, χωρίς να μπορέσει η Ελλάδα να αντισταθεί. Απλά θα επιστρέψει στην λίθινη εποχή!
Η Ελλάδα έγινε η μοναδική χώρα της Ευρώπης που αντί να έχει όφελος από την λαθρομετανάστευση, υφίσταται τεράστιες ζημιές, οικονομικές, εθνικές, κοινωνικές, υγειονομικές κ.λ.π. Το Δ΄ ταμείο ενσωμάτωσης Μεταναστών, που ανακοίνωσε στις 2 Μαρτίου 2009 ο Υπουργός Πρ. Παυλόπουλος, αφορά 26 εκ. Ευρω, που θα δοθούν στον τύπο και στην T.V. για την καταπολέμηση του ρατσισμού!!! Άρα είναι ευκόλως κατανοητό ότι όλες οι ειδήσεις περί μεταναστών- λαθρομεταναστών, θα είναι ένα υμνολόγιο στην δήθεν προσφορά τους.
Στο θέμα αναφέρθηκαν επίσης οι υψηλού ήθους διανοούμενοι: Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Κώστας Ζουράρις και Γιώργος Καραμπελιάς
Η μη έγκαιρη αλλαγή της πρωτεύουσας, δημιούργησε όλα τα δεινά για τον Ελληνισμό. Δημιουργήθηκε έτσι στην Αθήνα μια τάξη αστών χωρίς εθνική συνείδηση, με άνομα συμφέροντα, η οποία αντέδρασε σθεναρά σε κάθε εθνική ιδέα και προσπάθεια αναγέννησης αυτού του κράτους.
Είναι ενδεικτικό της “εθνικής συνείδησης” που είχαν το γεγονός ότι, το μεγαλύτερο πρόβλημα των πολιτικών και των αστών αυτής της πόλης μετά την ανεξαρτησία, έγινε το θέμα των “Ετεροχθόνων” με αναρίθμητους προβληματισμούς εντός και εκτός κοινοβουλίου. Το θέμα δηλαδή αν έχουν δικαίωμα σε κείνο το μικρό ελληνικό κράτος της Πελοποννήσου και της Στερεάς, να εγκατασταθούν να ζήσουν, να πολιτευθούν και δραστηριοποιηθούν Έλληνες από την Ήπειρο, την Θεσσαλία, την Μακεδονία, την Πόλη, την Μ. Ασία …
Για να περάσουμε και στην κρατική “επιστημονική” στήριξη του ανθελληνισμού της Αθήνας, με τον Πρόεδρο της Αρχαιολογικής Εταιρείας Ρίζο Νερουλό, να δηλώνει το 1841 ότι : ” Ο Φίλιππος έπραξε και κάτι άλλο από την νίκη (στην Χαιρώνεια) ΟΛΕΘΡΙΟΤΕΡΟΝ. Εγένησε τον Αλέξανδρον”.
Τακτική βεβαια που ακολουθεί και σήμερα η Αθήνα, καθώς δεν θεωρεί τους ακόμα τους Μακεδόνες Έλληνες, αφού πέραν της στήριξης που παρέχει στα Σκόπια, ακόμα και το Άγαλμα του Μεγάλου Αλέξανδρου κρύβει επί 15ετια στις αποθήκες του Δήμου στον Ζωγράφο, αφού υπάρχουν αντιδράσεις τόσο από την σημερινή Αρχαιολογική Εταιρεία (γιατί άραγε αντιδρά η Αρχαιολογική Εταιρεία;), αλλα και από την κυρία Μπακογιάννη, που ως Δήμαρχος ξήλωσε το βάθρο με την επιγραφή που έστησε ο κ. Αβραμόπουλος για τον ανδριάντα του Αλέξανδρου, επί των οδών Διάκου και Αμαλίας) και ως Υπουργός των εξωτερικών σήμερα απαγορεύει το στήσιμο του ανδριάντα!!!.
Αυτή ήταν η Αθήνα και αυτή η αστική της τάξη και ο αθηναϊκός τύπος!
Όμως για λόγους ιστορικούς, λόγω της συμβολής της Αθήνας στην γένεση της Δημοκρατίας, πριν 2.500 χρόνια, θα μπορούσε να παραμείνει τιμητικά το κοινοβούλιο (όπως συμβαίνει και σε άλλα κράτη, να έχουν αλλού το κοινοβούλιο και αλλού την έδρα της κυβέρνησης), αφού βέβαια αλλάξει και το πολιτειακό σύστημα με την δημιουργία Γερουσίας, σώματος που θα αποκλείσει την διαφθορά και θα μοιράσει ισοδίκαια πόρους και ανάπτυξη σε πρωτεύουσα και Επαρχία (ένας Γερουσιαστής από κάθε νομό, ανεξαρτήτως πληθυσμού), εκλογή Προέδρου από τον λαό και θεσμοθέτησης του Δημοψηφίσματος για τα εθνικά θέματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής, πράγμα που το σύνταγμα της Ελλάδος το απαγορεύει με πονηρία, γενόμενο έτσι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΤ΄ ΕΠΙΦΑΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ στην Ευρώπη.
Η μεταφορά της πρωτεύουσας (προς τα βορεια- γεωπολιτικο κεντρο η Πιερια και τα βορεια παραλια της Λαρισσας), ίσως είναι η σημαντικότερη κίνηση αναδιάρθρωσης και επαναδημιουργίας του ελληνικού κράτους, που θα ενείχε την ελπίδα της επιβίωσής του.
Τα τζάκια, ο τύπος και τα συνδικάτα της Αθήνας θα αντιδράσουν λυσσαλέα, όποιος πολιτικός όμως αποτολμήσει αυτή την κίνηση θα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος Μέγας της ιστορίας μετά τον Αλέξανδρο!
Στέφανος Σωτηρίου
