Η πίστη στο Έθνος και η καταπολέμηση του κρατισμού είναι ζήτημα, που δύσκολα γεφυρώνουν την αριστερά με την δεξιά – Η “Ν.Δ.” και η Κεντροδεξιά
Δεν έχει περάσει και πολύς χρόνος από τότε που ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Παρά ταύτα έχει καταφέρει, εν αντιθέσει με τον Αντώνη Σαμαρά που εξελέγη σαφώς πιο πανηγυρικά, να αφήσει ήδη διακριτό στίγμα της ιδεολογικής στροφής πού επιθυμεί να πάρει η ΝΔ.
Τις προάλλες, στο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ο κ. Μητσοτάκης ανεφώνησε πως αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν, εν αντιθέσει με την κ. Γεννηματά που επετέθη στην ΝΔ δίχως κανέναν δισταγμό.
Ο Πρόεδρος της ΝΔ, από ότι φαίνεται μέχρι στιγμής, συνεχίζει το μεταπολιτευτικό μοτίβο της κεντροδεξιάς, κοινό καθ’ όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης: εαυτοφοβία και απολογητισμός απέναντι την αριστερά.
Διότι η πίστη στο Έθνος και η καταπολέμηση του κρατισμού είναι ζητήματα που δύσκολα γεφυρώνουν την αριστερά με την δεξιά.
Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες άλλωστε, που ο κ. Μητσοτάκης έγραψε ένα τουίτ μετά τον θάνατο της Σιμόν Βέι
Από όλη την πορεία της αποβιώσασας, θυμήθηκε να γράψει για την προσπάθειά της να νομιμοποιήσει τις αμβλώσεις.
Σε μία χώρα και μία ήπειρο που δημογραφικά γηράσκει, ενώ την ίδια ώρα οι μουσουλμάνοι αυξάνονται και πληθύνονται με γεωμετρική πρόοδο, δύσκολα κάποιος αναλυτής θα χαρακτήριζε την εν λόγω δήλωση Συντηρητική.
Κάποιος Συντηρητικός με αυτοπεποίθηση για τις αξίες που πρεσβεύει, θα θυμόταν να πει ότι η Βέιλ μέχρι τα γεράματα διαδήλωνε υπέρ της παραδοσιακής πυρηνικής οικογενείας και εναντίον του γάμου των ο ομοφυλοφίλων.
Αντίθετα, ο Πρέοδρος της ΝΔ πρωτοστάτησε τόσο στην νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών όσο και στην ανέγερση τζαμιού στον Βοτανικό.
Επ’ αφορμή του συμφώνου συμβίωσης, εδήλωσε ότι η (καθυστερημένη;) ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα έτοιμη να αποδεχτεί και την υιοθεσία.
Για το τζαμί δε, παρέλειψε, να ενημερώσει την βάση της ΝΔ ότι τα τεμένη αποτελούν σύμβολα κυριαρχίας για τους μουσουλμάνους, όπως και εστίες μέσα από τις όποιες έχουν ξεπηδήσει όλα αυτά τα χρόνια πλείστες όσες τρομοκρατικές ομάδες.
Θα μπορούσε να πεις κανείς, όμως, ότι αυτές οι αριστερίζουσες τοποθετήσεις μπορούν να τεθούν στην άκρη, διότι ο κ. Μητσοτάκης είναι αναφανδόν υπέρ της ελεύθερης οικονομίας, των ιδιωτικοποιήσεων και εν γενεί υπέρ ενός φιλελεύθερου προγράμματος.
Από το βήμα του Economist, πάντως, δεν τόλμησε σε καμμία στιγμή να μιλήσει περί ιδιωτικοποίησης στον τομέα καθαριότητας.
Απλώς μίλησε περί συμπράξεως ιδιωτικού και δημοσίου τομέως. Μία Κεϋνσιανή δηλαδή προσέγγιση του θέματος.
Σε άρθρο του, δε, στην Καθημερινή, είχε ταχθεί υπέρ της χρήσεως πλαστικού χρήματος στις συνδιαλλαγές υπονοώντας την σταδιακή κατάργηση των μετρητών.
Η οικονομική ανελευθερία αυτής της πρότασης θα έκανε τον Μίζες, ιδρυτή της φιλελεύθερης αυστριακής οικονομικής σχολής να ανατριχιάσει.
Διότι το πλαστικό χρήμα είναι ένα μέσο εποπτείας και έλεγχου της ιδιωτικότητάς μας και όχι άπλα μέσον συνδιαλλαγής.
Τελικά, η ΝΔ, για όποιον έχει στοιχειωδώς ανοίξει ένα βιβλίο πολιτικής επιστήμης, δεν κατατάσσεται στην κεντροδεξιά.
Η αριστερή τοποθέτηση στα κοινωνικά ζητήματα και η κεϋνσιανή τοποθέτηση στα οικονομικά καθιστά κάποιον ως Φιλελεύθερο Σοσιαλιστή, μία Νέα Αριστερά δηλαδή.
Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης
Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
