Το θαύμα, που θα ‘κανε πάταγο, και μάλιστα μεγάλο,
θα ‘ναι η μέρα, που οι πολιτικοί θα πουν, φτάνει πια δεν αντέχω άλλο.
Καθημερνά μαλώνουμε, με όλους τους συναδέλφους,
των άλλων παρατάξεων, και με πολλούς … αυταδέλφους.
Και πάντοτε, αιτία φανερή, του κόμματος το συμφέρον!
Λες και τίποτε άλλο, εκτός αυτού, δεν έχει ενδιαφέρον.
Λες και η μόνη πολιτική, αυτή του κόμματός μας,
είναι η πιο συμφέρουσα, κι αληθινή εμπρός μας.
Κι είναι απορίας άξιον! Ποτέ οι αντίπαλοί μας,
δεν κάνουν τίποτε σωστό, κι είναι μισητοί εχθροί μας;
Και κείνοι δεν φροντίζουνε για το καλό του τόπου;
Δεν ενεργούν φιλότιμα; Ή φείδονται ολωσδιόλου κόπου;
Μήπως κι εμείς αν είμαστε, στη θέση που ‘ναι εκείνοι,
τα πάντα θα γίνονταν σωστά, και θα ‘χαμε γαλήνη;
Τα λάθη είναι ανθρώπινα, συχνά συγχωρητέα.
Αρκεί μην είναι σκόπιμα, αλλά και αμελητέα.
Ας κάνουν υπομονή άπαντες, πολίτες και πολιτικοί.
Στο τέλος κάθε τετραετίας, πληρώνεται ο λογαριασμός, εκεί!
Μνήμη καλή έχει ο Λαός, και τον καθένα αμείβει,
ανάλογα με το έργο του, με μέλι ή με … ξύδι!
Αθ. Παπατριανταφύλλου
