Η “option” που είχε η Ελλάδα για αναβάθμιση των μαχητικών F-16 BLOCK 52+ δεν υλοποιήθηκε ποτέ – Οι νεώτερες φρεγάτες του στόλου μας, υπηρετούν επί 20 χρόνια και δεν έχουν περάσει τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό
Πολύς θόρυβος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για την ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων που φέρνουν οι εξοπλισμοί της Τουρκίας, και κυρίως οι αεροπορικοί.
Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο τα τουρκικά προγράμματα, αλλά η ελληνική αδράνεια.
Πράγματι, τα τελευταία 30 μαχητικά αεροπλάνα (Ρ-16 block 52+) παραγγέλθηκαν το 2005.
Η option που περιελάμβανε εκτός από 10 ακόμη αεροπλάνα και πολύ υποστηρικτικό εξοπλισμό δεν ασκήθηκε ποτέ.
Οι νεώτερες φρεγάτες του Στόλου μας υπηρετούν ακριβώς 20 χρόνια (από το 1996) και δεν έχουν περάσει τον απαραίτητο «εκσυγχρονισμό μέσης ζωής», που συζητείται από το 2006.
Αριθμητικά η Αεροπορία μας μειώθηκε με την απόσυρση ενός τύπου μαχητικών, των Α-7.
Κατά την τελευταία περίοδο η Τουρκία προχώρησε σε εκσυγχρονισμό όλων των μαχητικών F-16 που διαθέτει, θέτει σε υπηρεσία δύο τύπους συγχρόνων πολεμικών πλοίων, μεγέθους κορβέτας και φρεγάτας, τουρκικής σχεδιάσεως (πρόγραμμα Μilgem) ενώ το βιομηχανικό σύμπλεγμα Aselsan Roketsan παρέχει σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα και όπλα.
Την ίδια στιγμή, τα δικά μας Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, έχουν να σχεδιάσουν νέο προϊόν από την δεκαετία του ’80…
Παραγνωρίζοντας όλα αυτά, «εκπλαγήκαμε» από την έγκριση αγοράς 24 μαχητικών F-35 από την τουρκική Αεροπορία.
Πρώτον, δεν είναι κάτι νέο. η Τουρκία, μετέχοντας στην κοινοπραξία του F-35 από την προηγουμένη δεκαετία, έχει δηλώσει πρόθεση αγοράς 100 αεροσκαφών του τύπου αυτού.
Τα πρώτα από αυτά θα παραλαμβάνονταν το 2014.
Έχουμε ήδη 2016 και βρίσκονται στο στάδιο της αρχικής παραγγελίας. Μήπως αυτό έπρεπε κάτι να μας λέει για το πρόγραμμα;
Το οποίο, αν μή τι άλλο, καθυστερεί τραγικά, ενώ τα κόστη του έχουν ξεπεράσει κάθε πρόβλεψη, φθάνοντας μέχρι στιγμής τα 400 δισ. δολάρια.
Μόλις τον περασμένο Αύγουστο, ο Διευθυντής Επιχειρησιακών Δοκιμών του Πενταγώνου, Μάικλ Γκίλμορ, σημείωνε ότι το προηγμένο αυτό αεροπλάνο εξακολουθεί να έχει περιορισμούς όσον άφορα στο λογισμικό, την δυνατότητα ηλεκτρονικού πολέμου και την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων.
Για τους γνωρίζοντες, οι λόγοι είναι δεδομένοι και έχουν να κάνουν με το πόσο μεγαλεπήβολο, αλλά και κατατετμημένο ήταν το πρόγραμμα σχεδιασμού του αεροπλάνου.
Και τούτο πέρα από τους αεροναυπηγικούς συμβιβασμούς που απαιτεί η τεχνολογία απόκρυψης (stealth).
Ας μην ανησυχούμε τόσο για το F-35.
Ας ανησυχούμε για τους συνολικούς εξοπλισμούς της Τουρκίας και για την δική μας αδράνεια, που χρονολογείται από το 2003, πολλά χρόνια πριν από την κρίση…
Ευθ. Π. Πέτρου
