Δύο θλιβεροί μήνες στην νεότερη Ιστορία μας. Με διαφορά μόλις 52 ετών, με ό,τι αυτό σημαίνει ως προς την μηδενική σχεδόν διδαχή μας από την πρόσφατη Ιστορία. Για τους σοβαρούς ιστορικούς (καθ’ όσον ορισμένοι εμφανώς μεροληπτούν διαχρονικά κατόπιν «συνδιαλλαγών» με την πολιτική εξουσία), οι ως άνω επέτειοι αποτελούν για την Ιστορία του νεότερου ελληνισμού θλιβερότερα
συμβάντα ακόμη και από την πτώση της Βασιλεύουσας το 1453. Διότι απολέσαμε εδάφη μη επιστρεπτέα για τεράστιο, αν όχι για το πλήρες, δυστυχώς, προ ημών μήκος χρόνου!
Το 1922 εξοντώθηκαν η εγκατέλειψαν τα πατρογονικά εδάφη οι Έλληνες του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Ανατ. Θράκης υπό την επίνευση Μ. Βρετανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Σοβ. Ενώσεως, δυνάμεων με συμφέροντα πολλών τάσεων με το αναδυόμενο κράτος του ευφυούς Κεμάλ, ο οποίος θα εξυπηρετούσε πλέον καλύτερα ημών τα συμφέροντά τους. Μισό αιώνα μετά, συνέβη ακριβώς το αυτό, με το 1/3 της Κύπρου! Αμείλικτο και αναπάντητο αναφαίνεται πλέον το ερώτημα, κυρίως για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, αλλά και για όσους πιστεύουν ότι έχουν η πράγματι έχουν πνευματικό ανάστημα ως Έλληνες: Θα υπάρξει και άλλη συνέχεια συρρικνώσεως του έθνους μας;
Τι απαντούν επ’ αυτού οι ακρίτες μας στην Ήπειρο, την Μακεδονία, την Θράκη; Των νήσων του Αιγαίου, του Καστελλορίζου, της Κύπρου;
Τους καθησυχάζουμε με δηλώσεις, διαβήματα βοώντων εν τη έρημω, επιστολές κατ’ ουσίαν «κουρελόχαρτα», τηλεφωνήματα προς την κα. Ούρσουλα, με το καμένο πλέον χαρτί του γνωστού Αμερικανού γερουσιαστή–, με την αδυναμία του διαιρεμένου ελληνισμού των ΗΠΑ, με τον ήχο κάποιων χειροκροτημάτων κάποτε στο Κογκρέσσο, με την καθησυχαστική παρουσίαση του θέματος από αρκετούς εξωνημένους δημοσιογράφους Τύπου και τηλεοράσεως, με το «μπούκωμα» ορισμένων νήσων του Αιγαίου από το χρήμα των Τούρκων τουριστών, το οποίο αποτελεί για την ηγεσία της Τουρκίας κατακτητική επένδυση; Περιττό το «δεν ξεχνώ» πρόσφατα στην πρόσοψη της Βουλής. Υποκριτικό. Φάκελος χωρίς χρήματα, άδειος. Η διαχρονική απουσία της Βουλής επί του θέματος δεν εξαλείφεται με ανέξοδη προβολή ενός συνθήματος. Πρώτοι οι πολιτικοί ήδη έχουν ξεχάσει. Άνοιξαν ποτέ τον λεγόμενο Φάκελο της Κύπρου να μάθουμε ποια μυστικά κρύβονται στο σκότος το βαθύ; Να μάθουμε ποιοι είναι οι ένοχοι από πλευράς μας και ποιοι από το εξωτερικό τούς πίεσαν; Με αναζήτηση της ευθύνης όχι μόνο στους δικτάτορες, αλλά και σε Έλληνες και Κυπρίους πολιτικούς.
Η πολιτική μας ηγεσία στο μήκος τεραστίου, δυστυχώς, πολιτικού χρόνου, «εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής».
Κερδίσαμε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, δώσαμε όμως ηλιθίως την Κύπρο μας! Θα χυθεί άραγε άπλετο φως (φράση της εποχής μας) ή λόγω κόστους ενεργείας το φως θα είναι αραιό;
Δεν μάθαμε -ευθύνη δική μας- ή δεν μας έμαθαν στην πλειοψηφία τους πολλοί ιστορικοί ή αναλυτές ότι η δικτατορία του 1967 δεν ήλθε εξ ουρανού, άλλα ήτο απότοκος της βαθιάς πολιτικής κρίσεως 1963-1967. Μιας περιόδου όχι μόνον αποστασίας, αλλά και μεγάλων συνωμοσιών. Δεν μας έμαθαν οι ίδιοι ως άνω ότι τα τραγικά σφάλματα της δικτατορίας (απόσυρση Μεραρχίας 1967, εισβολή στην Κύπρο 1974) συνοδεύονταν από τραγικά σφάλματα Μακαρίου και Γρίβα, αλλά και ‘Ελλήνων πολιτικών, όπως δεν μας είπαν ότι την εποχή εκείνη η Ελλάδα είχε υπεροπλία στο Αιγαίο, όπως και ότι για μερικούς, οι οποίοι δεν είχαν επισκεφθεί ποτέ την Μεγαλόνησο, η Κύπρος ευρίσκεται ήδη μακράν…
Ήταν η τεράστια αμοιβή για την απόλαυση της λάγνου εξουσίας! Δίπλα στον οίκο ανοχής εγείρεται μέσα στον χρόνο και ο οίκος της ενοχής. Είναι βέβαιο ότι όσοι τυγχάνουν έντιμοι ιστορικοί θα τον «ανεγείρουν».
Και τώρα, τί; Τι άλλο από την εύκολη ανάλυση της φράσεως «μακάριοι οι κατέχοντες». Μακάριος ελέγετο κάποτε και ο Πρόεδρος της Κύπρου, αλλά δυστυχώς δεν κατείχε και ατύχησε, όπως και οι άλλοι και με ευθύνη αυτών ο λαός…
Έστειλε ο Ερντογάν 50 πλοία στην Κύπρο, αεροπλάνα, κ.λπ. Εμείς, τί στείλαμε; Τί κάναμε επί 50 έτη; Μήπως τις ευτράπελες εκδηλώσεις στο Προεδρικό, όπου γίνεται και άμιλλα καλλιστείων με εμφανίσεις, όπως πρόσφατα, με ενδύματα γνωστού οίκου;
Γιατι πραγματοποίησε και εφέτος την εκδήλωση η κα. Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Στην ουσία πρόκειται για επέτειο ήττας.
Ας είχε τουλάχιστον χαρακτήρα μνημόσυνου ή και δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών ότι έφ’ εξής θα είναι ενωμένοι περί το Κυπριακό και περί άλλα πολλά κρίσιμα θέματα. Αλλά ας μην λησμονούμε ότι η κα. Πρόεδρος διακαώς επιθυμεί δεύτερη πενταετία και ότι ασφαλώς δεν θα έχανε την ευκαιρία επαφής με τους επί του θέματος ψηφοφόρους της, βουλευτές.
Δεν διάβασαν οι υπεύθυνοι το μάθημα που τους έδωσε μία σημαντική στο είδος της καλλιτέχνης, η οποία πρόσφατα αποχώρησε από εκδήλωση στην Σμύρνη, όταν είδε εμβόλιμο το πορτραίτο του Κεμάλ.
Κατ’ αντίθεση με γόνο της δυναστείας Παπανδρέου, ο οποίος σε αντίστοιχο προ ετών συμβάν παρέμεινε, μικρόπνοος, σε χώρο όπου κυριαρχούσε πίνακας του Κεμάλ, ανιστόρητος μεν ο ίδιος, απόντες δε οι «σαλιάρηδες» σύμβουλοί του από την πρόληψη του ολισθήματος.
Προβάλλουμε βεβαίως, δηλώσεις του τύπου «εμμένουμε στον αγώνα για επανένωση» και ότι «δεν αποδεχόμεθα τετελεσμένα». Δηλώσεις παντελώς κενές ουσίας.
Ο Ερντογάν στην Κύπρο παρουσιάσθηκε με τα όπλα του. Ήθελε να μας δείξει ότι μπορεί να έλθει και ήμερα, όχι μόνο νύκτα.
Εμείς πότε θα στείλουμε τα F-35 στην Άγκυρα, λαλίστατε κε. υπουργέ;
Ανταποδίδουμε με άστοχες κραυγές αναρμοδίων υπουργών, οι οποίοι ονειρεύονται κάποιες στιγμές ότι ανήκουν στους 300 του Λεωνίδα και μετατρέπονται εν υπνώσει σε πιλότους των F-35.
Θα αναμένουμε αδρανούντες, όπως μέχρι σήμερα, τον Αττίλα 3; Θα καταλάβουμε επιτέλους ότι απειλούμεθα από βορράν,
από ανατολάς και από νότον από μια Τουρκία με ισχυρότατη παρουσία στην Αλβανία, στα Σκόπια και στην Βουλγαρία, με σκληρές για τα συμφέροντά μας διεκδικήσεις στο Αιγαίο, με ισχυρή συμμαχία με την Λιβύη, με κατοχή τμήματος της Κύπρου και σημαντικό ρόλο στην Μέση Ανατολή και στο ΝΑΤΟ;
Επί μακράν σειράν ετών ουδέποτε αντιληφθήκαμε τι σήμαινε σε βάρος ημών η Τουρκία, ώστε εγκαίρως να πράξουμε ανάλογα. Δεν κάναμε ποτέ σωστή διάγνωση της ανελίξεώς της.
Ηττήθηκαν επί σειρά ετών οι αρμόδιες υπηρεσίες μας και ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις.
Αν έγκαιρα το είχαμε αντιληφθεί, θα είμεθα και ημείς ΑΠΟ ΕΤΩΝ ένα άλλο ‘Ισραήλ. Και ΑΠΑΝΤΕΣ θα στάθμιζαν ανάλογα την δύναμή μας. Τώρα προτάσσουμε τον Παρθενώνα, την Αγία Σοφία, τον βαθύ μας πολιτισμό, ο οποίος έχει τις ρίζες του στα ιερά μας εδάφη.
Όμως αυτά μόνα δεν αρκούν… Τραντάζει τον εσωτερικό μας κόσμο ο στίχος από το γνωστό ποίημα του Ουγκό, σε μετάφραση Κωστή Παλαμά:
«Βόλια, μπαρούτι θέλω, να…».
ΑΝ ΤΑ ΕΙΧΑΜΕ ή ΑΣ ΤΑ ΕΙΧΑΜΕ…
Βαρύτερο το δεύτερο».
Ας θυμηθούμε γονατιστοί τους λόγους του ήρωος Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου, ο οποίος κατά την ενθρόνισή του, είχε προφητικά αναφέρει: «Η μίτρα αυτή, εάν πέπρωται να απολέσει ποτέ την λαμπηδόνα των λίθων της, θα μεταβληθεί εις ακάνθινον στέφανόν μάρτυρος Ιεράρχου».
Αναστάσιος Π. Πέτροβας
«ΕΣΤΙΑ»
