Μιλάει η σιωπή

Μιλάει η σιωπή; 
Ναι, μιλάει.
Μέσα απ΄τα μάτια τα θλιμμένα.
Μέσα απ΄τα χείλη τα σφιγμένα.
Με την αδιαφορία για τα καινούρια.
Με την επιστροφή στο παρελθόν.

Αν δεν έχει ένα χέρι βοηθείας.
Αν δεν έχει μια αγκαλιά σωτηρίας.
Μιλάει η ψυχή ή τουλάχιστον 
προσπαθεί να μιλήσει,
όταν όλα άπονα την έχουν χτυπήσει.

Μιλάει και ψάχνει εξηγήσεις
αλλά που να βρει απαντήσεις.
Μόνη διέξοδος τα δάκρυα
όταν οι συνθήκες φτάσουν στα άκρια.

Όταν η μοναξιά γίνεται άγρια
και τα αισθήματα φτωχά, άδεια.
Τραυματισμένη απ΄την ασωτία,
πληγωμένη απ΄την αλαζονεία,
ψάχνει δρόμο να βγει απ΄το σκοτάδι
αλλά όλα είναι σκοτεινό βράδυ.

Μιλάνε όλα γύρω μας
αλλά λίγοι τα καταλαβαίνουν
κι αυτοί, μην έχοντας εμπιστοσύνη,
κοιτάζουν τον εαυτό τους
για να μη χάσουν τον ουρανό τους.

Έτσι η κοινωνία η άπονη και σταχτιά
βυθίζεται όλο και πιο βαθιά.
Πνίγεται στα δάκρυα που ρίχνει η φύση
γιατί δεν μπορεί να τους συνετίσει.

Τάνια  Στεφάνου – Τσαβδάρη
Αλεξανδρούπολη