Άραγε, τα πάντα μπορεί, ο άνθρωπος να κάνει,
να πιάσει σε όλα οροφή, αυτή, που κάποιοι λένε … ταβάνι;
Και είναι τα πάντα επιτρεπτά, και σε οποιονδήποτε χρόνο,
με προοπτική, πως ίσως θα φέρουνε, την χαρά ή τον πόνο;
Και ποιος είναι εκείνος, που θα πει, όλα είναι εντάξει, πάμε,
η επιτυχία είναι μπροστά, και πίσω δεν κοιτάμε;
Τα πάντα, όχι δυστυχώς, δεν είναι επιτρεπτά.
Υπάρχουν όρια και κριτήρια, να γίνουν αποδεκτά.
Αν τα γενόμενα δεν ενοχλούν, κάποιον συνάνθρωπό σου,
προχώρα και μην αμελείς, να φτάσεις στο σκοπό σου.
Αν όμως κάποιος θίγεται, κάπως, έστω και λίγο,
σταμάτα κάθε ενέργεια, αν θίγεις, ακόμη και …κολλήγο.
Το φρένο σε κάθε κακή ενέργεια, μην μπαίνει μόνο από αδύναμους.
Θα πρέπει αυτό να γίνεται, κυρίως, από τους παντοδύναμους.
Και όλοι οι ταγοί και αρχηγοί, κρατών μα και ομάδων,
να χρησιμοποιούν τη δύναμη, για το καλό, ακόμη και νομάδων.
Η πρόοδος να είναι το όνειρο, και πώς θα επιτευχθεί,
όλου του κόσμου η ευμάρεια, και πώς θα προαχθεί.
Οι κατακτήσεις πάντοτε, να είναι για το καλό,
κι όχι για κάποιο γόητρο, που για κάποιους είναι … θολό.
Κι αφού με καλή θέληση, όλα μπορούν να γίνουν,
ας κάνουμε μόνον το καλό, κι οι επόμενοι, δεν θα μας κατακρίνουν!
Αθ. Παπατριανταφύλλου
