Η έμπνευση ποιητών και κινηματογραφιστών από τα μέσα σταθερής τροχιάς

Πως αποτυπώνεται η παρουσία των μέσων σταθερής τροχιάς στην ιστορία της νεοελληνικής ποίησης;
Το τρένο και το τραμ είναι αρωγοί στην προσπάθεια των ποιητών να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, μέσω της γραφής τους;
Η ελληνική κινηματογραφική ταινία «Αστέρω» του 1928, η ελληνική κινηματογραφική ταινία «Ο Θανάσης, η Ιουλιέττα και τα λουκάνικα» του 1970, καθώς και ακόμη 176 ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες, τι κοινό θα μπορούσαν να έχουν;
Σε αυτά τα ερωτήματα, μετά από προσεκτική έρευνα επιλεχθείσας νεοελληνικής ποιητικής παραγωγής σημαντικών ποιητών και ποιητριών, καθώς και όλων των ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών από το 1928 έως και το 1970, στις οποίες τα μέσα σταθερής τροχιάς δηλώνουν την σκηνική παρουσία τους, δοκιμάζει να απαντήσει αυτή η μελέτη.
Η συγγραφέας
Η Αικατερίνη Β. Μιχαλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικά και είναι Μεταδιδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, με εξειδίκευση στην περιφερειακή ανάπτυξη. Έχει λάβει μέρος σε ημερίδες και σεμινάρια οικονομικής ιστορίας και περιφερειακής ανάπτυξης. Είναι ερευνήτρια του Ερευνητικού Κέντρου Βιοπολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει αρθρογραφήσει σε τεύχη της Επετηρίδας Φιλοσοφικής Έρευνας “δια-ΛΟΓΟΣ”.
Η Διδακτορική της διατριβή εκδόθηκε σε βιβλίο από τις εκδόσεις Ύψιλον το 2015, με τον τίτλο Τα μέσα σταθερής τροχιάς από το 19ο αιώνα έως το 1974. Ανάπτυξη-λειτουργία και διαφαινόμενα αδιέξοδα. Ακολούθησε το βιβλίο από τις εκδόσεις Παπαζήση το 2018, με τίτλο Με το ίδιο βαγόνι.
Σελίδες: 278
Εκδόσεις: «ΠΑΠΑΖΗΣΗ»