Έντονη (διαμαρτυρία) – κριτική, έλαβα προχθές από πελάτισσα του φίλου μπακάλη της γειτονιάς, για το κείμενο της στήλης μου στην Ε.Θ. (27-3-13) όπου λέει – η άγνωστος μου αυτή κυρία – ότι με αρκετή και ανεπίτροπη εμπάθεια σχολίασα τον τρόπο με τον οποίο “ΤΣΙΦΟΥΤΙΚΑ” ασκεί με τους πελάτες του την συναλλαγή μαζί τους, ο εν λόγω επαγγελματίας.
Την πληροφορία για την πιο πάνω κριτική, μου την μετέφερε άλλος φίλος πελάτης που έτυχε να είναι παρών εκείνη την ώρα στο μπακάλικο.
Μόνη τα έσυρε, λοιπόν, η άγνωστος αναγνώστρια λέγοντας: “Και ποιός είσαι εσύ κ. Σχολ-ιαστή, αγράμματε εν πολλοίς ζητήμασι, ο οποίος κατακρίνεις τον επαγγελματία, με το νυχάκι του οποίου ούτε καν μπορεί να παραβληθείς, γιατί τι άλλο είσαι παρά ένας αποτυχημένος χαρτογιακάς και άθλιος εφημεριδογράφος.
Γράφεις, τάχα σατιρικά, τα πανάθλιά σου κείμενα και επαίρεσαι ότι “τον κατέκρινα και τον κτύπησα σαν χταπόδι τον πονηρό και καταφερτζή οπωρομπακάλη” λες και είσαι ο κριτής των πάντων.
Έχε χάρη που πολλοί, όπως εγώ, σε διαβάζουμε, σε ανεχόμαστε – και τι μπορούμε να κάνουμε – επειδή χρόνια τώρα αγαπούμε την Ε.Θ. και γενικά την ύλη της όλη.
Σώζεσαι μόνο χάρη σε αυτό. Σύνελθε”.
Αυτά περίπου με καταλόγισε η πελάτισσα του ωραίου ΤΕΟ μπακάλη. Και το μόνο που απολογητικά κλείνω εδώ αυτά εγώ. Λέω: Και μη χειρότερα.
Γιατί άλλο είναι να γράφεις καλόπιστη σάτιρα και μάλιστα σε φίλο και χρόνια ευχαριστημένος πελάτης και άλλο να κριτικάρεις ασυλλόγιστα κείμενο που δεν παραπέμπει σε “Μπάλωμα ενός βρακιού” που πρέπει αποκλειστικά να ασχολούνται τέτοιες κυρίες. Για την απάντησή μου, και μόνο.
2) ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Δεν το συζητάμε. Παράδεισος η Εφημερίδα της Κυβέρνησης, βρίσκει κανείς και θησαυρούς, αρκεί να έχει χρόνο να την ψάξει.
Αυτή τη φορά μας το μετέφερε μια εκπαιδευτικός και καλή φίλη αναγνώστρια της στήλης μου στην Ε.Θ.
“Σήμερα, λοιπόν, ήρθε στα χέρια μου τεύχος ΦΕΚ της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως με οδηγίες για την αξιολόγηση των μαθητών της Α’ Λυκείου στο μάθημα των Αρχαίων και της Λογοτεχνίας.
Έπρεπε να ενημερωθώ πλήρως για την αξιολόγηση αφού διδάσκω στη Α’ τάξη του Λυκείου Αλεξ-πόλεως”.
Είχε προστεθεί μάλιστα στις οδηγίες αυτές εδάφιο, προκειμένου να ενημερωθούμε για τον τρόπο εξαγωγής της τελικής βαθμολογίας”.
Και συνεχίζει η καλή φίλη μου εκπαιδευτικός.
“Στο εδάφιο αυτό, αναφερόταν λεπτομερώς τα κάτωθι:
Ο Γενικός Μέσος Όρος προκύπτει από τη διαίρεση του αθροίσματος των βαθμών ετήσιας επίδοσης των μη κλαδικών μαθημάτων και των γινομένων που προκύπτουν από τον πολλαπλασιασμό του βαθμού ετήσιας επίδοσης κάθε κλαδικού μαθήματος επί το πλήθος των κλάδων του μαθήματος, δια του πλήθους των μη κλαδικών μαθημάτων και των κλάδων των μαθημάτων”.
Και κλείνει την υπαγόρευσή της αφού τα σημείωσα αυτούσια εγώ, με τη φράση:
“Σας τ’ ορκίζομαι κύριε Γιώργο, δεν έχω αλλάξει ούτε οξεία”.
Είναι δυνατόν; Να στέλνει το Υπουργείο Παιδείας εγκύκλιο και οι καθηγητές να χρειάζονται μεταφραστή για να κατανοήσουν τι ακριβώς γράφει στα Ελληνικά;
Ήμαρτον. Πάτε καλά;
3) ΣΟΥΦΛΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ
Το παρακάτω κείμενο μου το παραχώρησε, πριν από καιρό, η κυρία ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΣΙΑΚΙΡΗ – ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ και είχε δημοσιευτεί στο ΣΟΥΦΛΙΩΤΙΚΟ περιοδικό “ΤΣΙΡΛΟΧΑΛΒΑΣ” που εκδίδεται από τον Σύλλογο “ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΣΟΥΦΛΙΩΤΩΝ” στην Αλεξ-πολη.
Απολαύστε το, σκηνικό “ΡΙΜΕΪΚ” σε Τάξη ΣΤ’ Δημοτικού στο Σουφλί, σε μάθημα Θρησκευτικών:
Σουφλιωτάκι, μαθητάκος, σε εξέταση αφηγήματος Ιστορικοθρησκευτικού περιεχομένου.
“Δαβίδς και Γολιάθλ, ναριμπέ γιανάκτσαν.
Σκύβ Δαβίδς Καβραντάει ένα ντάσλιακο, τον μπουμπουνάει μιά στην Τσανάκα, ντιβίρτσε Γολιάθλ.
Θα πεις Δαβίδς, κόμα τσιβίκς ήταν:
Όχι, τζάνουμ, με του θεού το κουβέτ ντιβίτσε τον Γολιάθλ”.
Μετάφραση:
Ο Δαβίδ και ο Γολιάθ, ήρθαν σε καυγά. Έσκυψε ο Δαβίδ και σήκωσε ένα βράχο, τον πέταξε στο κεφάλι και ξαπλώθηκε κάτω ο Γολιάθ.
Θα πεις ότι ο Δαβίδ, πιο παλικαράς ήταν:
Όχι, αγαπητέ, με του Θεού το θέλημα νίκησε τον Γολιάθ.
Μη γελάτε. Είναι γλωσσάρι που διέσωσε η μνήμη που κωδικοποιεί την Σουφλιώτικη ιστορία.
4) ΕΘΝΙΚΟΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ
Οδηγίες και μέτρα που πρέπει να πάρει η Ελλάδα για να σωθεί από την ύφεση και κατάντια.
Διάβασα τυχαίως προχθές σε προκήρυξη που βρήκα έξω από τα γραφεία της Εφημερίδας Ε.Θ.
Την υπόγραφε (δυσανάγνωστη υπογραφή) κάποιος Φώτιας ή κάτι τέτοιο, απευθύνεται στους Αλεξ-πολίτες και σ’ όλους τους Έλληνες:
“Να τα μέτρα και οι οδηγίες, ώστε ο δρόμος της επιστροφής προς την παράδοση να είναι πλατύς και γρήγορος.
ΔΙΑΤΡΟΦΗ: Πλήρης αυτάρκεια. Τι θα πει σιτάρι από Καναδά και Ουκρανία – μόνο από το χωράφι μας. Τι θα πει γάλα από τη Ροδόπη και τη Δέλτα – μόνο από την κατσίκα μας.
ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ: Κατάργηση των αυτοκινήτων και επιστροφή στα κάρα και άλογα – Ο Κολοκοτρώνης με αυτοκίνητο διέσχιζε την Πελοπόννησο για να ξεσηκώσει τους επαναστάτες;
ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ: Φουστανέλα για τους Ηπειρώτες και πουτούρια – βράκες – για τους Εβρίτες και Θρακιώτες. Βεβαίως και τσαρούχια – τερλίκια, τσεμπέρια – μαντίλες για τις γυναίκες.
Τέρμα τα Αρμάνι και Αντίντας.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Επαναλειτουργία των Κατηχητικών και επαναφορά της μεσημεριανής προσευχής – οι μουσουλμάνοι που προσεύχονται εφτά φορές την ημέρα πιο μάγκες είναι;
Επαναφορά της σχολικής αργίας Αγίου Κωνσταντίνου. Πηλίκιο και ποδιά αυτονόητα. Βεβαίως και κατάργηση κάθε βιβλίου που δεν συμφωνεί με τη Βίβλο.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Άμεση έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να δώσουμε λίγη χαρά στο παραδοσιακό Κου Κου Ε. Αρκετά ξεφτιλιστήκαμε βλέποντας την αστερόεσσα της Ευρώπης να κυματίζει πλάι στη γαλανόλευκη.
Το πρώτο χαρακτηριστικό του φασισμού είναι η λατρεία της παράδοσης. Η παραδοσιοκρατία είναι σαφέστατα αρχαιότερη του φασισμού”
Δεν ξέρω τι είναι διατεθειμένος να καταπιεί αυτός ο κύριος Φώτιας ή όπως αλλιώς λέγεται, εμείς πάντως οι Αλεξ-πολίτες, το σερβιριζόμενο απ’ αυτόν και τους αναρμόδιους – συναρμόδιους, “ηλι-θι-έλαιο” δεν το πίνουμε.
Ελλήνων Μεσαιωνικών για πάντα.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
