- Του Γεώργιου Αλεπάκου
Επανέρχομαι και πάλι στην πρόταση μου εν όψει των ριζικών ανατροπών στον τρόπο λειτουργίας των ΔΕΚΟ, μεταξύ των οποίων τα ΕΛΤΑ, που προωθεί η κυβέρνηση στο επικείμενο νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση του Υπερταμείου για το διατηρητέο κτήριο του ταχυδρομείου της πόλης μας, με σκοπό την αξιοποίηση του προς όφελος της πόλης και την ανάδειξη της ιστορίας του γιατί είναι το μοναδικό σχεδόν κτήριο με την μεγαλύτερη συμμετοχή στην απελευθέρωση της πόλης και την ενσωμάτωση της στον εθνικό κορμό και με χαρά ενημερώθηκα ότι την πρόταση υιοθέτησαν και πολλοί Αλεξανδρουπολίτες και βασικά οι φίλοι του ΓΑΛΙΚΟΥΣΤΑΘΜΟΥ.
Από τις φωτογραφίες που διασώθηκαν από το αρχείο του στρατηγού ΜΑΖΑΡΑΚΗ δείχνουν την υποστολή της Γαλλικής και ανύψωση της Ελληνικής στο κτίριο του σημερινού Ταχυδρομείου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά τη Διασυμμαχική Κατοχή (THRACE INTERALLIE) το εν λόγω κτίριο αποτέλεσε το Διοικητήριο της πόλης
Με την υπ’ αριθμ. 3569/2-9-2013 Απόφαση του Υπουργού Μακεδονίας και Θράκης (ΦΕΚ ΑΑΠ 332/20.9.2013) χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο το κέλυφος του κτηρίου των «Ελληνικών Ταχυδρομείων» που βρίσκεται επί των οδών Μεγ. Αλεξάνδρου 42 και Ν. Φωκά 1 στην Αλεξανδρούπολη φερομένου ως ιδιοκτησίας «ΕΛΤΑ Α.Ε.» και καθορισμός ειδικών όρων και περιορισμών δόμησης αυτού. Λόγοι για αυτόν το χαρακτηρισμό αποτέλεσαν οι εξής: α) Το κτήριο είναι αξιόλογο με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό και μορφολογικό χαρακτήρα, β) Πρόκειται για ένα ιστορικό κτήριο, των αρχών του 20ού αιώνα με νεοκλασικά στοιχεία στην οργάνωση των όψεων του και αρχές συμμετρίας, γ) Καθιερώθηκε εδώ και πολλά χρόνια ως κτήριο δημόσιου χαρακτήρα στην πόλη της Αλεξανδρούπολης, δ) Βρίσκεται σε ιδιαίτερα κεντρικό σημείο της πόλης και συμβάλλει στην ανάδειξη της εικόνας του αστικού τοπίου της.
Μπορώ όμως εδώ να θέσω κάποιους προβληματισμούς;
Γιατί το ακίνητο του Ταχυδρομείου δεν ακολούθησε την τύχη των άλλων όμορων και μαζί ανασκευασθέντων κτηρίων της Οθωμανικής περιόδου και τα οποία περιήλθαν στο Ελληνικό Δημόσιο με την συνθήκη της ΛΩΖΑΝΗΣ και το πιο ιστορικό κτήριο της πόλης που συμβολίζει και την απελευθέρωση της πόλης περιήλθε στα χέρια των ΕΛΤΑ,δηλαδή του κ. ΣΑΛΛΑ ενός μεγαλοεπιχειρηματία της εποχής ΚΟΣΚΩΤΑ. Μήπως οι ερευνητές, δημοσιογράφοι και οι βουλευτές θα πρέπει να το ερευνήσουν το θέμα γιατί η πόλη μας είχε τέτοια αντιμετώπιση σε αντίθεση με άλλες πόλεις της χώρας. Γιατί αυτή η κακοδαιμονία και η μιζέρια;
Αυτό όμως δεν αρκεί. Θα πρέπει να το διεκδικήσει ο Δήμος από τα ΕΛΤΑ, τις ανάγκες των οποίων δεν μπορεί ούτως ή άλλως να εξυπηρετήσει και ακολούθως ,επειδή αποτελεί σημαντικό στοιχείο της ιστορίας της πόλης μας, να αξιοποιηθεί κατάλληλα, π.χ. ως Μουσείο Ιστορικής Μνήμης της Ενσωμάτωσης της Θράκης – 14ης Μαΐου κλπ.
Την ως άνω πρότασή μου εισηγήθηκε ενώπιον της Κοινότητας Αλεξανδρούπολης στην από 21-10-2020 συνεδρίαση της, ο σύμβουλος Δημήτριος Μερκούρης, τον οποίο ευχαριστώ, και με την υπ’ αριθ.42/2020 ομόφωνη απόφασή της, η Κοινότητα έκανε δεκτή την εισήγηση όπως διεκδικήσει ο Δήμος Αλεξανδρούπολης το εν λόγω κτίριο για να μπορέσει να αξιοποιηθεί κατάλληλα.
Περιμένουμε τώρα τον Δήμαρχο να κινητοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Άλλωστε υπάρχει και προηγούμενο για την παραχώρηση του ταχυδρομείου στο Δήμο μας. Επιτέλους ας κινητοποιηθούν οι βουλευτές μας.
Διαβιβάζουμε από μια δημοσίευση στον τύπο της εποχής ο χουβαρντάς κ. Νικηκιάδης, τότε αρμόδιος υφυπουργός, μοίραζε τα ακίνητα στους κομματικούς του φίλους:
«Εννέα ακίνητα τns ETA δώρισε ο κ. Γιώργος Nικnτιάδης στον Δήμο Ρόδου. Ένα από αυτά είναι και στη παραλία Αφάντου. Μπράβο στον υφυπουργό για τη μέριμνα να ενισχύσει τον δήμο του. Το μπράβο θα ήταν μεγαλύτερο, εάν ο δήμαρχος τns Ρόδου δεν ήταν και πολιτικά φίλος του υφυπουργού και αν φυσικά αυτή η δωρεά δεν αφορούσε την εκλογική περιφέρεια του κ. Νικητιάδη».
Γεώργιος-Ελευθέριος Αλεπάκος
Συνταξιούχος Νομικός
Αλεξανδρούπολη
Σεπτέμβριος 2025
