Μουζάλας, Μπαλαούρας και λοιποί, συνεχίζουν την προσπάθεια της Αριστεράς, για να καταστούν η Μακεδονία και η Θράκη… Αυτόνομα Κράτη !!!
Δεν ξέρω πόσοι Έλληνες και πόσο ικανοποιημένοι είναι για την πορεία του Έθνους αυτό τον καιρό από την παρέα αυτή στην οποία με την ψήφο τους ανέθεσαν τη διαχείριση των δημόσιων πραγμάτων.
Όλοι, σχεδόν όλοι παρηκολούθησαν την εκ παραδρομής τάχα αναφορά του κ. Μουζάλα στο Κράτος των Σκοπίων ως “Μακεδονία” όπως και τη δήλωση του Βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μπαλαούρα, ότι δηλαδή δεν τον ενοχλεί η από μέρους μας αναγνώριση αυτού του κράτους με το όνομα Μακεδονία.
Κύριοι της Κυβέρνησης. Δε μας τα είπατε αυτά ούτε το Γενάρη ούτε το Σεπτέμβριο του 2015.
Δε μας είπατε δηλαδή ότι δε σας πειράζει πως θα ονομάζεται αυτό το κράτος δεν ξέρω όμως αν το είπατε ή αυτό συμφωνήσατε με το συνέταιρό σας στην Κυβέρνηση που ενοχλείται πολύ όταν θίγονται εθνικά μας θέματα και μου θυμίζει εκείνον που φοβόταν την ημέρα τα βόδια και έλεγε: Τ’ι θηρία είναι αυτά, αλλά τη νύχτα πήγαινε και τα έκλεβε.
Η συμπεριφορά σας αυτή, κύριοι της Κυβέρνησης, θα πρέπει να προβληματίσει εκείνους που με την ψήφο τους σας ανέδειξαν αλλά δεν ανήκουν στο δικό σας ιδεολογικό χώρο.
Σε μένα δεν προκαλεί εντύπωση διότι γνωρίζω ότι η προσπάθεια και η επιδίωξη των κομμουνιστών να καταστεί η Μακεδονία και η Θράκη αυτόνομη χρονολογείται από το 1924 δηλαδή από το συνέδριο του ΚΚΕ του Δεκεμβρίου του 1924 που είχε ληφθεί σχετική απόφαση και είχε εκφρασθεί σαφής θέση του ΚΚΕ “περί κοινωνικής και εθνικής ανεξαρτησίας της Μακεδονίας και της Θράκης”.
Στη συνέχεια η Τρίτη κομμουνιστική Διεθνής το Σεπτέμβριο του 1939 επέστησε την προσοχή του Ελληνικού Κομμουνισμού επί της ανάγκης για τη στερέωση της συνεργασίας με τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα της Χερσονήσου του Αίμου γα να καταστεί πραγματικότης η Βαλκανική Ομοσπονδία.
Η οργάνωση αυτή είχε τον τίτλο Ο.Φ.Ε.Β.Α.: Οργάνωση Φίλων Ειρήνης και Βαλκανικής Αλληλεγγύης.
Στη συνέχεια το Φλεβάρη του 1941 η Κ.Ε. του ΚΚΕ καλεί τους φίλους φαντάρους να πάρουν στα χέρια τους τη Διοίκηση των μονάδων τους και να απαιτήσουν από τους Ιταλούς να Σταμάτησουν τον πόλεμο κατά της Ελλάδος, αφού πρώτα μια αντιδικτατορική κυβέρνηση θα ακυρώσει τα πολιτικά και στρατιωτικά σύμφωνα που κλείστηκαν με τους Εγγλέζους και να προσανατολίσει τη χώρα προς τη Σοβιετική Ένωση.
Τα δύο αντίπαλα τέρατα δηλ. ο Χίτλερ και ο Στάλιν είχαν υπογράψει δια των Υπουργών τους Εξωτερικών Μολότοφ και ρίμπεντροπ το σύμφωνο μη επιθέσεως της 23ης Αυγούστου του 1939 που ίσχυε ακόμη αφού η Γερμανία δεν είχε επιτεθεί στη Σοβιετική Ένωση και μέχρι τις 22 Ιουνίου του 1945 ήταν σχεδόν σύμμαχοι.
Ζητούσε λοιπόν το ΚΚΕ ο Λαός να σταματήσει τον πόλεμο που έφερε η Αγγλόδουλη σπείρα προκαλώντας την Ιταλική εισβολή. Να πάρει παράδειγμα ο Ελληνικός Λαός από τον ηρωϊκό αδελφό Λαό της Βουλγαρίας. Αυτή ήταν η θέση του ΚΚΕ όταν τα Ελληνικά στρατεύματα είχαν καταλάβει το Αργυρόκαστρο, το Τεπελένι και την Κορυτσά.
Θα μου πει κάποιος μα εδώ μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς και μιλάμε γι’ αυτόν. Σ’ αυτόν τον πολιτικό οργανισμό δεν ανήκουν οι Υπουργοί που δημοσίως διακηρύττουν ότι είναι κομμουνισταί;
Με το ΣΥΡΙΖΑ δεν εξελέγη πρόσφατα πρώτος μάλιστα ευρωβουλευτής ο Μανώλης Γλέζος;
Ακούσαμε τον κ. Γλέζο προ ημερών να ζητά συγνώμη από το Λαό διότι ο κ. Τσίπρας δεν ετήρησε τις προεκλογικές του υποσχέσεις και προφανώς γι’ αυτό διαχωρίζει τη θέση του.
Ο κύριος αυτός όμως, ο μεγάλος πατριώτης με δηλώσεις του στη Μόσχα στις 30 Ιουλίου 1963 θέτει το Μακεδονικό στη βάση της δημιουργίας Ανεξαρτήτου Κομμουνιστικού Μακεδονικού Κράτους.
Το γνωρίζουν αυτό όσοι τον ανέδειξαν πρώτο Ευρωβουλευτή με 500 χιλιάδες ψήφους;
Ισχύουν σήμερα οι απόψεις αυτές ενός τόσο σημαντικού δημόσιου προσώπου; Μήπως αυτά δεν είναι αλήθεια;
Στις 12 Ιουλίου 1943 υπογράφεται μεταξύ ΚΚΕ και ΚΚ Βουλγαρίας, μετά τη διάλυση της Κομμουνιστικής διεθνούς, σύμφωνο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων στην παράγραφο 6 τα εξής εν περιλήψει:
Μακεδονία: Ελληνική, Βουλγαρική και Σερβική δηλ. η χώρα που περιλαμβάνεται μέσα στον ποταμό Νέστο μέχρι τον Όλυμπο, την Πίνδο δυτικά μέχρι τις Αλβανικές Άλπεις από βορά και το Αιγαίο από νότο με τη Νήσο Θάσο, θα αποτελέσει Ανεξάρτητη Αυτόνομη Σοβιετική Δημμοκρατία στην Ένωση των Σοβ. Σοσιαλ. Δημοκρατιών της Βαλκανικής. Επίσημη γλώσσα θα είναι η Ελληνική και Βουλγαρική.
Αυτό το Σύμφωνο το υπέγραψε για το ΚΚΕ ο Γιάννης Ιωαννίδης και το ΚΚ Βουλγαρίας ο Ντουσιάν Δασκάλωφ.
Φίλοι αναγνώστες Αυτά τα εν περιλήψει παρατιθέμενα εδώ είναι ιστορικά ντοκουμέντα ανεπίδεκτα αμφισβήτησης και μάλιστα άκρως επίκαιρα αναφορικά με το όνομα της γείτονος χώρας.
Συγκινείσθε φίλοι της Κυβερνήσεως, από το δράμα των προσφύγων.
Εγώ συγκινούμαι περισσότερο από σας διότι όλο το 1948 το έζησα σε μια ράχη έξω από την Άρτα που λέγεται “Κοσμήτσαινα” σε μια σκηνή για μια οικογένεια 10 ατόμων, αλλά δεν ήμαστε προσφυγές, ήμαστε ανταρτόπληκτοι γιατί αυτός ήταν τότε ο όρος του πρόσφυγος ο οποίος μάλλον σήμερα στα δικά σας αυτιά ηχεί αφόρητα.
Ήταν η εποχή του συμμοριτοπόλεμου που τον βάφτισαν εμφύλιο για λόγους λήθης μόνο που έτσι τον ονόμασε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών Συμμοριτοπόλεμο. Αλλά αυτό χρειάζεται πολλή συζήτηση που δεν είναι της ώρας.
Βλέπουμε ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από ένα μόνο άτομο ενώ επιχειρείται επιμόνως η εμφάνιση της εικόνας της συλλογικότητος.
Ο πρωθυπουργός λέει, καλεί το Συμβούλιο αρχηγών των κομμάτων αλλά προεδρεύει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μήπως κατ’ εντολήν του Πρωθυπορυγού;
Εμείς άλλα μάθαμε στα Πανεπιστήμια, ότι δηλαδή έτσι ανατρέπεται η Ιεραρχία και γίνεται Μπαχαλο. Την τακτική αυτή είχε εφαρμόσει ο Στάλιν κατά την Πέριοδο του οποίου ο πρόεδρος της Σοβιετικής ένωσης Καλίνιν ήταν διακοσμητικό στοιχείο.
Αν το πάμε έτσι και εδώ πιστεύω πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα προσέφερε καλλίτερη υπηρεσία με την διαφοροποίησή του αυτή την ώρα.
Μετά την υποτιθέμενη επιτυχία των Βρυξελλών για τους πρόσφυγες και τη συμβολική παρουσία του Πρωθυπουργού στη Σμύρνη, δηλαδή στο σύμβολο του Ελληνισμού της Μικρασιατικής Καταστροφής ο κ. Τσίπρας χωρίς να αντιλαμβάνεται την υποβάθμιση του ρόλου της Ελλάδος επέστρεψε εδώ εν μέσω πανηγυρισμών παίζοντας το ρόλο του θηριοδαμαστή ενός τσίρκου αφελών για να μην ειπώ τίποτα βαρύτερο που το μόνο τους μέλημα είναι να διατηρήσουν πάση θυσία την καρέκλα τους.
Η γλώσσα που χρησιμοποιούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί Υπουργοί μοιάζει με ιερογλυφικά και γίνεται κατανοητή μόνο μέσα σε μια γυμνασμένη στην Αισώπεια αντίληψη τακτική των ακατανοήτως ασυνάρτητων εννοιών που χαρακτηρίζουν όποιον διαφωνεί, ως ακροδεξιό αντίπαλο του αριστερού κινήματος που επαγγέλλεται αορίστως το νέο με το οποίο προτίθεται να αλλάξει και την Ευρώπη και τον κόσμο.
Όλοι οι πολιτικοί αντίπαλοι είναι ξενόδουλοι, διεφθαρμένοι και εντολοδόχοι των ανάλγητων πιστωτών, τους οποίους θα ανάγκαζε προεκλογικά να χορέψουν πεντοζάλη, άποψη που συνδυάζει με επιτήδειο τρόπο τον υποκριτικό λόγο του αγανακτισμένου Βικτωριακνού Ιεροκήρυκα.
Είναι πράγματι περίεργο και εγγίζει τα όρια του θαύματος οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 να αναδείξουν την ίδια κυβέρνηση που έκλεισε τις τράπεζες, έφερε τα Νοσοκομεία σε κακό χάλι, κατέστρεψε την οικονομία απεθάρρυνε τις επενδύσεις με τις υποσχέσεις δε όχι μόνο να μην υλοποιούνται, αλλά να μετατρέπονται σε πλήγματα κατά των φτωχών και των αδυνάτων προφανώς γι’ αυτό ισχυρίζονται ότι ο Λαός ήξερε τι τον περίμενε και έδωσε την ψήφο του στα παληκάρια αυτά που κοιμούνται στη Βουλή όταν περάσει η ώρα, αλλά μάλλον κοιμούνται αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τι συζητείται και είναι παρόντες για να διασφαλίζεται η πλειοψηφία από δημοκρατική ανάγκη κατ’ απαίτηση του Συντάγματος.
Για ανθρώπους που δεν ανήκουν στη Χριστιανική πίστη αλλά και για κείνους που ανήκουν στον κλάδο των επιστημόνων και των τεχνικών ή των ιστορικών η νοητή ύπαρξη κοσμικών δυνάμεων στη ζωή και τη δραστηριότητα των ατόμων ή των λαών αποτελεί εξοργιστική αφηρημένη ιδέα. Εν τούτοις υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες η αιώνια πάλη μεταξύ Θεού και διαβόλου παρουσιάζεται σαν κάτι περισσότερο από μια πειστική εξήγηση ενός κώδικα συμπεριφοράς που συνέταξε το ιερατείο για την πειθάρχηση των κατωτέρων λαϊκών μαζών οι οποίες παρηγορούνται από μια φανατική πίστη για μεταθανάτια λύτρωση που θα εξασφαλίσει μια θέση στον παράδεισο των ονείρων.
Δεν είμαι βέβαια υπερήφανος, ως Έλληνας, όταν βλέπω δημόσια πρόσωπα ατημέλητα και με αρχέγονη εμφάνιση που θυμίζουν ανθρώπους της εποχής των σπηλαίων αναδύοντας μια πρωτόγονη χυδαιότητα να εμφανίζονται στο βήμα της βουλής ή να είναι επικεφαλής Υπουργείων ή τομέων της Κρατικής διοίκησης.
Υπάρχουν εθιμικοί κανόνες κυρίως άγραφοι αλλά παγκοσμίως καθιερωμένοι ως προς την εμφάνιση ή τουλάχιστον τη δημόσια παρουσία των επισήμων προσώπων που δεν συμφωνούν με την επιμονή ενός Ισλαμικού φανατισμού για την άρνηση ή την ιδιαιτερότητα.
Μόνο σε μια τέτοια δημοκρατία μπορεί όχι μόνο να συνυπάρχουν αλλά και να συνοδοιπορούν τόσο ετερογενή και αντίθετα ιδεολογικά ρεύματα με υλικό συγκόλλησης το κοινό συμφέρον και να ισχυρίζονται οι ετερόκλητες αυτές δυνάμεις ότι υπηρετούν το κοινό και το δημόσιο συμφέρον απ’ το οποίο στην πραγματικότητα έχουν αποστασιοποιηθεί αφού καμμιά ένδειξη προστασίας των αγαθών αυτών μια τέτοια πολιτική δε μπορεί να πιστοποιήσει.
Η εμφάνιση κατά περίπτωση μιας παρέας που ακολουθεί το διευθυντή της ορχήστρας κατά πόδας μου θυμίζει σκυλίσιους γάμους, ενώ ποτέ σε προηγούμενες Κυβερνήσεις δεν θυμάμαι μια παρόμοια εικόνα.
Η προσπάθεια να μετατρέπουν με το ψεύδος την παρακμή σε πρόοδο το μαύρο σε άσπρο ως άλλοι αρχαίοι σοφισταί πείθει πολλούς πως ο πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα δηλαδή να γοητεύει τις μάζες των ακροατών ιδίως των δυσαρεστημένων από τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις μιλώντας από κάποιο χειρόγραφο επιμελώς προετοιμασμένο που έχει επεξεργασθεί ολόκληρη τη νύχτα συντονίζοντας τις χειρονομίες και τις κωμικές πόζες με άκρατο ειρωνικό σαδισμό και ανάλογα με τη διάθεση του ακροατήριου.
Πολλοί δε αντελήφθησαν δύο πράγματα: το ένα είναι η ιστορικά αδιάψευστη αλήθεια πως αν προσφέρεις μια λευκή επιταγή θα πρέπει να περιμένεις πως κάποτε θα κληθείς να την εξοφλήσεις. Το δεύτερο είναι πως ο Διευθυντής της ορχήστρας δε αρκεί να κρατήσει μονάχα το ραβδί αλλά πρέπει να γνωρίζει και την παρτιτούρα.
Ερασιτεχνισμός και επιπολαιότητα σε τόσο σημαντικές εθνικές ευθύνες δε χωρούν και θα πρέπει αυτή η Κυβέρνηση να γνωρίζει ότι δεν πρέπει να την κουνήσει περισσότερο τη βάρκα γιατί καμμιά φορά επαναστατεί η συνείδηση του απλού ανθρώπου και όπως λέει ο ποιητής:
Όταν θολώνει η ματιά και κιτρινίζει η όψη
ο κλέφτης πιάνει το σπαθί κι ας είναι από την κόψη.
Βασίλειος Ζέρβας
πρ. Δ/ντής Κοινωνικών Υπηρεσιών Έβρου
