Συμπληρώνονται 45 χρόνια από την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο – Το πάθημα δεν μας έγινε μάθημα – Αυτήν την περίοδο, βαδίζουμε πάλι σε τεντωμένο σχοινί – Χρειάζεται προσοχή και επαγρύπνηση όλων των Ελλήνων
Δυστυχώς, δύο πράγματα μας χαρακτηρίζουν ως λαό: η συλλογική εθνική αμνησία μας και το ότι, ως συνέπεια του παραπάνω, δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Συμπληρώνονται 45 ολόκληρα χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Μια εισβολή που όλοι καταδίκασαν, αλλά κανείς δεν αντέστρεψε τα δεδομένα που δημιούργησε.
Μια εισβολή που με το πέρασμα των χρόνων έγινε συνήθεια, μας έκανε συνομιλητές με τους εισβολείς και τις δυνάμεις κατοχής και, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν μας δίδαξε τίποτα.
Μια εισβολή που δυστυχώς, απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, όχι μόνο δεν τελείωσε, αλλά συνεχίζεται μέχρι τελικής λύσης.
Και η τελική λύση δεν θα είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του διεθνούς δικαίου, αλλά του δικαίου των ισχυρών.
Οσα παρακολουθούμε να συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό δεν είναι παρά τα νεότερα επεισόδια των σχεδιασμών των ΗΠΑ για την περιοχή.
Η Αμερική είναι αυτή που έπιασε κορόιδο τον δικτάτορα Ιωαννίδη, ο οποίος πίστεψε τον Κίσιντζερ και άνοιξε την πύλη της Κολάσεως για τη Μεγαλόνησο.
Η Αμερική είναι αυτή που άναψε μαζί με το υποπόδιό της στην περιοχή Βρετανία το πράσινο φως στον Αττίλα.
Και παρά τις… συγγνώμες Κλίντον, φαίνεται πως η στρατηγική αυτή των ΗΠΑ παραμένει διαχρονική.
Το ρόλο του… αφελούς Ιωαννίδη ανέλαβε ο πρόθυμος Αναστασιάδης, που ετοιμάζει βήμα βήμα το νέο Σχέδιο Ανάν, που θα βάλει τέλος σε μια Κύπρο ενιαία.
Το μόνο που θα επιτύχει είναι να κάνει επίσημη τη διχοτόμηση του νησιού.
Οι γεωτρήσεις είναι το νέο… τυράκι που μας έδωσαν οι φίλοι και σύμμαχοι κι εμείς με ευκολία το τσιμπήσαμε.
Σε πρώτο επίπεδο, ανοίγει την κερκόπορτα σε ένα νέο Σχέδιο Ανάν και σε δεύτερο επίπεδο σε μοίρασμα του Αιγαίου.
Οι Τούρκοι το γνωρίζουν καλά αυτό το παιχνιδάκι. Γι’ αυτό και βάζουν στόχους, δημιουργούν δεδομένα και ύστερα, με λίγες υποχωρήσεις, έχουν κατοχυρώσει τις διεκδικήσεις τους.
Όποιος δει τη στρατηγική τους από απόσταση θα καταλάβει τις μεγάλες διαφορές που έχουμε ως κράτη.
Εμείς τρωγόμαστε κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για προδοσία και οι Τούρκοι διαγωνίζονται ποιος θα γίνει πιο ακραίος εθνικιστής.
Φοβούμαι ότι το μήνυμα του Ιουλίου του 1974, 45 ολόκληρα χρόνια μετά, ούτε το διαβάσαμε ούτε και διδαχτήκαμε από αυτό.
Το ίδιο είχε συμβεί και στη Μικρασιατική Καταστροφή.
Ο Ερντογάν μέσα στην αλαζονεία του μας το θύμισε, λέγοντας ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις μάς χρησιμοποίησαν τότε για τους δικούς τους σκοπούς και ύστερα μας «άδειασαν» μεγαλοπρεπώς.
Αυτήν την περίοδο βαδίζουμε σε τεντωμένο σχοινί.
Χρειάζεται προσοχή και επαγρύπνηση.
Τα δύσκολα είναι μπροστά μας, με έναν αντίπαλο που εξοπλίζεται σαν αστακός και κυρίως θεωρεί ότι έχει ασυλία και κανείς δεν θα τα βάλει μαζί του.
Η συμπεριφορά των συμμάχων μας και τα αστεία μέτρα σε βάρος της Άγκυρας θα έπρεπε ήδη να μας έχουν προβληματίσει.
Όπως και ο διάλογος που σχεδιάζεται εκ νέου για το Κυπριακό.
Η 15η Ιουλίου, όπως και η 20ή του ίδιου μήνα, πρέπει να μας γίνει μάθημα.
Επώδυνο μεν, αλλά μόνο έτσι θα αποφύγουμε ακόμη ένα λάθος που θα ακρωτηριάσει τον Ελληνισμό.
Νίκος Ελευθερόγλου
Διευθυντής του site:
www.newsbreak.gr
