
Σ’ αυτόν τον σκοτεινό ντουνιά
Στα μονοπάτια τα στενά, τα σκοτεινά,
Μόνος τριγυρνούσα, την αγάπη, την χαρά,
Παντού αναζητούσα, ίσως και συναντούσα.
Γιατί ζωή σκληρή με τυραννούσες,
Φαρμάκι πίκρες με κερνούσες,
Και της ζωής τις χαρές
Πάντα μου τις στερούσες.
Γιατί σκληρή ζωή μου
Έσβησες όλα τα όνειρά μου,
Μ’ άφησες να ελπίζω να καρτερώ,
Μ’ ένα παράπονο στα χείλη μου πικρό.
Τα λαμπερά αστέρια
Φώτισαν τα φυλλοκάρδια,
Τα σκοτεινά της καρδιάς μάτια,
Να βρουν το φως ξανά.
Ζωή σκληρή, έχω δικαίωμα κι εγώ,
Μέσα στον κόσμο αυτό,
Να ζήσω να χαρώ,
Ν’ αγαπήσω και ν’ αγαπηθώ.
Γεώργιος Χ. Τσαρακτσίδης