Η πάταξη της φοροδιαφυγής δεν μπορεί να επιτευχθεί με ανόητα μέτρα – Πέρα από τα CAPITAL CONTROLS, με τον φόρο μετρητών, μειώνεται και η αξία των καταθέσεων
Οι κυβερνώντες έχουν παραφρονήσει. Επειδή η φοροδιαφυγή παρατηρείται κυρίως στις συναλλαγές με μετρητά, σκέπτονται τώρα να επιβάλουν φόρο στην ανάληψη μετρητών.
Δηλαδή όταν ο καταθέτης θα αναλαμβάνει από την τράπεζα το ποσό που του επιτρέπουν οι κεφαλαιακοί περιορισμοί, θα πληρώνει και φόρο.
Αν ο φόρος είναι 1%, στα 420 ευρώ θα λαμβάνει 415,80 ευρώ.
Αν είναι 2%, θα λαμβάνει 411,60 ευρώ.
Πρόκειται για καθαρή κλοπή, αφού θα ισοδυναμεί με μείωση της αξίας των τραπεζικών καταθέσεων των πολιτών.
Αν για να αναλάβει κανείς μετρητά από τον λογαριασμό του, πέραν των κεφαλαιακών περιορισμών πρέπει να πληρώνει και φόρο, στην πραγματικότητα μειώνεται η αξία των καταθέσεων του.
Και δεν θα είναι φορολογία κεφαλαίου, ανάλογα προς το ύψος του, αλλά χαράτσι που θα επιβαρύνει κυρίως τα μικρότερα ποσά τα οποία κινούνται σε μετρητά.
Η φορολογία αυτή στηρίζεται σε λάθος βάση. Διότι αν το πρόβλημα είναι ότι σήμερα το κυκλοφορούν χαρτονόμισμα είναι της τάξεως των 40 δις ευρώ, ενώ προ της κρίσεως δεν ξεπερνούσε τα 20 δις ευρώ, πρέπει να υπάρξει κίνητρο ώστε αυτό να ξαναγυρίσει στις τράπεζες.
Και αυτό θα επιτευχθεί μόνον αν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη προς το τραπεζικό μας σύστημα, η οποία κλονίσθηκε με την κρίση και στην συνέχεια με τους κεφαλαιακούς περιορισμούς.
Όμως ούτε το πρόβλημα της φοροδιαφυγής θα αντιμετωπισθεί. Διότι αν κάποιος θα επιβαρύνεται με 1% ή 2% για να αναλάβει μετρητά από την τράπεζα, αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει όσους εκ συστήματος διαπράττουν φοροδιαφυγή.
Ένας ελεύθερος επαγγελματίας που όταν δεν κόβει απόδειξη κλέβει από το κράτος 24% ΦΠΑ και πιθανώς 40% φόρο εισοδήματος, απλώς θα κάνει μία περαιτέρω έκπτωση στον πελάτη του για να εισπράξει «μαύρα» μετρητά.
Για να παταχθεί ή φοροδιαφυγή πρέπει να περιορισθούν οι συναλλαγές σε μετρητά.
Και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί με την επιβολή φόρου κατά την ανάληψη μετρητών, αλλά με την σταδιακή αχρήστευση των μετρητών ως συναλλακτικού μέσου.
Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να γίνει το αντίθετο από αυτό που σκέπτονται οι αρμόδιοι. Αντί να επιβαρύνουν με φόρο την ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες, να δυσχεράνουν την κατάθεση τους όταν υπάρχει ξέπλυμα μαύρου χρήματος!
Σήμερα οι τράπεζες δέχονται μετρητά, που συχνά δεν δικαιολογούνται. Εκεί έγκειται η λύση του προβλήματος.
Αν όλοι οι κατέχοντες μετρητά (συνολικώς της τάξεως των 40 δις ευρώ) γνώριζαν ότι από μία στιγμή και ύστερα δεν θα γίνεται δεκτή η κατάθεσή τους στις τράπεζες, θα έσπευδαν να τα «ξεφορτωθούν».
Και έτσι, σταδιακά όλο και περισσότεροι θα εμπιστεύονταν τις τράπεζες και όχι τα σεντούκια.
Η φορολόγηση της αναλήψεως μετρητών είναι αδιανόητη.
Άραγε αν αναλάβει κανείς μετρητά σήμερα και τα επανακαταθέσει στην τράπεζα αύριο, θα του επιστραφεί ο φόρος; Προφανώς όχι.
Άρα πρόκειται όντως για εν ψυχρώ κλοπή!
Ζ.
