
Νυχτιές και μέρες βροχής,
οι αντίλαλοι των σταλαγματιών ηχούν
σε πένθιμο ρέκβιεμ των στιγμών,
σαν καμπάνες οδύνης των καιρών.
Με τα ποτάμια των δακρύων τους,
θέλουν να φέρουν την συμπόνοια
και την λύτρωση,
στους ατέρμονους καιρούς,
με την ανυπαρξία συναισθημάτων.
Βροχή, βροχή, που δεν ξεπλένει,
αλλά εμποτίζει τους ρύπους
της καθημερινότητας.
Μουντά όλα και οι στιγμές,
αναπαραγάγουν την μελαγχολία.
Σταλαγματιές που ηχούν,
ως ομοβροντίες πυροβολικού
και ας είναι..ανεπαίσθητες
οι..όποιες παρουσίες τους,
ΟΜΩΣ,
όταν ο ζωοδότης ΗΛΙΟΣ βγεί,
ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΦΩΣ ΚΑΙ..
Π Ρ Ο Π Τ Ι Κ Η.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Σκέψεις…αυτής της στιγμής ακριβώς.
Βασίλειος Ναζλής
Αλεξανδρούπολη