Η Ελλάδα πρέπει να λειτουργήσει ως διαμεσολαβητικός παράγων και όχι σαν εχθρός της μιας και της άλλης πλευράς
Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μπλέκειτην Ελλάδα σε εξαιρετικά μεγάλες περιπέτειες, χωρίς να υπάρχει σημαντικός εθνικός λόγος. Οι κίνδυνοι στους οποίους εκθέτει την πατρίδα η προπέτεια του πρωθυπουργού να δείξει με φανατισμό την προσήλωσή του στη γραμμή του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πέραν πάσης περιγραφής.
Ο κ. Μητσοτάκης, για αμιγώς δικούς του λόγους και χωρίς να υπάρξει ενημέρωση της κοινής γνώμης και πολιτική διαβούλευση (ακόμα και σε επίπεδο υπουργικού συμβουλίου), αποφάσισε να στείλει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία και να υιοθετήσει μια φανατική αντιρωσική στάση, λες και η Ρωσία εισέβαλε σε ελληνικό έδαφος.
Ο κ. Μητσοτάκης, αντί να στείλει γενναία και ουσιαστική ανθρωπιστική βοήθεια στους ομογενείς μας στην Ουκρανία, έστειλε όπλα στον Ζελένσκι!
Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει «οπαδός» του ενός ή του άλλου αντιμαχόμενου μέρους στη σύγκρουση Ρωσίας – Ουκρανίας. Είμαστε μεν μέλη της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, αλλά ουδείς μπορεί να μας υποχρεώνει να υπερθεματίζουμε και να στέλνουμε οριστικά και αμετάκλητα τη Ρωσία στην, αγκαλιά της Τουρκίας.
Αυτού του είδους η πολιτική, της γραφική απόπειρας που κάνουν πολλές ετερόφωτες ηγεσίες μικρών (και ενίοτε και μεγάλων) χωρών, έχει ξεπεραστεί εδώ και δεκαετίες. Το να αναμένει ένα έθνος σημαντικά οφέλη αν παίζει πρόθυμα τον ρόλο του «καλού παιδιού» διαφόρων μεγάλων δυνάμεων είναι ανεδαφικό και συνάμα αναξιοπρεπές.
Άλλωστε, η Ελλάδα έχει πληρώσει ακριβά τον λογαριασμό εφαρμόζοντας τέτοιου είδους καιροσκοπικές πολιτικές, όπως ήταν η αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Ουκρανία το 1919 – μια επιλογή του Ελευθερίου Βενιζέλου, που τελικά λειτούργησε υπέρ του Κεμάλ Ατατούρκ, αφού η κυβέρνηση των μπολσεβίκων, δεχόμενη στρατιωτική επέμβαση και από την Ελλάδα, επέλεξε να συμμαχήσει με την Τουρκία.
Η Ελλάδα πρέπει να επιδιώξει να λειτουργήσει ως μεσολαβητικός παράγων που θα επιδιώξει ειρήνευση όχι σαν εχθρός της μίας πλευράς που εξοπλίζει την άλλη και πρωτοστατεί στη λήψη αποφάσεων για κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας.
Η Πατρίδα μας πρέπει να θεωρείται και να είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Και, πάνω απ’ όλα, η πατρίδα μας δεν ταυτίζει τα συμφέροντα με κανέναν άλλον πλην του ελληνικού έθνους.
-Δ-
