Επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά το γνωμικό “CASH IS KING” δηλ. ότι “Βασιλεύς είναι τα μετρητά” – Ο διωγμός των ακινήτων, έχει λάβει πλέον, ακραίες διαστάσεις
Όταν το 2008 ξέσπασε η διεθνής οικονομική κρίση, ελέγετο ότι «cash is king», δηλαδή ότι «βασιλεύς είναι τα μετρητά».
Διότι λόγω της κρίσεως έπεφταν όλες oι αξίες (ακίνητα, μετοχές, εμπορεύματα) και κερδισμένοι ήσαν όσοι διέθεταν τραπεζικές καταθέσεις και μετρητά.
Οι παντοειδείς αξίες έλαβαν τότε την κατιούσα μετά την μεγάλη πτώση των τιμών των ακινήτων στις ΗΠΑ, η οποία κλόνισε το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα και οδήγησε στην κατάρρευση της Lehman Brothers.
Στην Ελλάδα είχαμε την ατυχία, την στιγμή ακριβώς της διεθνούς κρίσεως να ανέλθει στην εξουσία το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ.
Έτσι, αντί να καταβληθεί προσπάθεια να συγκρατηθούν οι εσωτερικές αξίες, οι οποίες αποτελούσαν τον εθνικό πλούτο τής χώρας, προκρίθηκε η πολιτική της υποτιμήσεως των πάντων.
Το δε αποκορύφωμα της πολιτικής εκείνης ήταν ο διωγμός που εξαπολύθηκε κατά τής ακινήτου ιδιοκτησίας, με την επαναφορά του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ) σε δημευτική μορφή.
Έκτοτε, οι τιμές των ακινήτων στην χώρα μας καταρρέουν διαρκώς. Και αυτό που δεν φαίνεται να γίνεται αντιληπτό από τους κυβερνώντες είναι πως η συνεχιζόμενη υποτίμηση των ακινήτων ισοδυναμεί με απαξίωση του εθνικού πλούτου.
Ένα από τα στοιχεία που διακρίνει τις πλούσιες χώρες από τις πτωχές, είναι και η αξία της γης.
Ο δε φορολογικός διωγμός, που έχει οδηγήσει στην κατάρρευση της κτηματαγοράς, αποβαίνει εις βάρος των συμφερόντων της χώρας και των κατοίκων της.
Την τελευταία εξαετία, ο διωγμός των ακινήτων έχει λάβει ακραίες διαστάσεις.
Διότι ενώ οι εμπορικές άξιες των ακινήτων έχουν πέσει παντού, οι ιδιοκτήτες τους εξακολουθούν να φορολογούνται βάσει των πλασματικών αντικειμενικών άξιων, όπως αυτές είχαν προσδιορισθεί το έτος 2007.
Και παρ’ ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας διέταξε την διοίκηση να προσαρμόσει τις αξίες στις τιμές της κτηματαγοράς, το Υπουργείο Οικονομικών προέβη σε μία ανεπαρκέστατη μείωση.
Το αποτέλεσμα είναι οι ιδιοκτήτες ακινήτων να έχουν πλέον εξαντληθεί.
Το 2013 κλήθηκαν να καταβάλουν σωρευτικά τον ΦΑΠ τριών ετών. Και έκτοτε πληρώνουν κάθε χρόνο τον ΕΝΦΙΑ, που λόγω των αποκλίσεων των αντικειμενικών από τις εμπορικές αξίες ισοδυναμεί με δήμευση περιουσίας.
Όμως το χειρότερο είναι ότι όσοι δεν διαθέτουν άλλα χρήματα στην τράπεζα η ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία, βρίσκονται πλέον σε πλήρη αδυναμία να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ.
Γράψαμε ήδη ότι οι Έλληνες έχουν καταστεί «γαιόπτωχοι», κατά μετάφραση του αγγλικού όρου «land poor», που αναφέρεται σε εκείνους που έχουν περιέλθει σε κατάσταση πτώχειας λόγω αδυναμίας να καλύψουν τους φόρους επί ακινήτου περιουσίας τους.
Συνδυαζόμενο αυτό με το «cash is king», που είδικως στην Ελλάδα έχει ακόμη μεγαλύτερη ισχύ λόγω των «capital controls», οι πλέον κερδισμένοι είναι αυτοί που έχουν μετρητά και δεν διαθέτουν ακίνητα.
Μακάριοι οι ακτήμονες…
Ζ.
