Όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναγνώριζε το 1997, με τη Συμφωνία της Μαδρίτης, τα «ΖΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ» της Τουρκίας στο Αιγαίο – Ιδού τώρα, βγαίνει το Γεωτρύπανο «Πορθητής»
Τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία».
Είναι αποτέλεσμα πράξεων ή παραλείψεων Ελλήνων Πολιτικών, που έγιναν πολλά χρόνια πριν.
***
Όταν πριν από 21 χρόνια (στις 8 Ιουλίου 1997) η κυβέρνηση Σημίτη υπέγραφε την Συμφωνία της Μαδρίτης. οι φωνές της λογικής προειδοποιούσαν για τα δυσμενή δεδομένα που διαμόρφωνε για την χώρα μας.
Τότε αυτές οι φωνές καταγγέλλονται ως «ακραίες».
Σήμερα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι αυτές οι φωνές ήσαν προφητικές.
Η Συμφωνία της Μαδρίτης είναι η Κερκόπορτα του Αιγαίου. Αυτό αναδεικνύεται κατά τον πλέον σαφή τρόπο από την ανακοίνωση που εμπεδωθεί μετά τη ν πρόσφατη συνεδρίαση του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας:
«Η Τουρκία δεν θα διστάσει να αξιοποιήσει δικαιώματά της που πηγάζουν από διεθνείς συμφωνίες ώστε να αντιμετωπίσει “προκλήσεις” στο Αιγαίο Πέλαγος και την Ανατολική Μεσόγειο».
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι την ίδια στιγμή ό υπουργός Ενέργειας Μπεράτι Αλμπαϊράκ προανάγγελλε γεωτρήσεις από τηνθάλασσα του Μαρμαρά μέχρι το Αιγαίο…
Σε ποια δικαιώματα και σε ποιες διεθνείς συμφωνίες μπορεί να αναφέρεται η Άγκυρα;
Σίγουρα όχι στην Συμφωνία της Λωζάνης, η οποία δεν της αφήνει περιθώρια για διεκδικήσεις επί των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.
Σίγουρα όχι στο Πρωτόκολλο της Βέρνης του Νοεμβρίου του 1976, διά του όποιου ο τότε πρωθυπουργός Σολομών Νταμάρι δέσμευε ρητά την χώρα του τι δεν θα προβεί σε έρευνες έξω από τα έξι μίλια των χωρικών υδάτων της.
(Η δέσμευση αυτή επαναληφθεί κατά την συνάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Τούρκου Όζαλ, στην Βουλιαγμένη τον Μάιο του 1988.)
Το μοναδικό εφαλτήριο για διεκδίκηση «δικαιωμάτων» στο Αιγαίο το δίδει στην Τουρκία η Συμφωνία της Μαδρίτης.
Το κείμενο αυτό, το ποιο και πάλι από τουρκικής πλευράς υπέγραψε οΣουλεϊμάν Ντεμιρέλ,ως πρόεδρος πλέον, και από ελληνικής ο Κώστας Σημίτης, αναφέρει ότι οι δύο κυβερνήσεις συμφωνούν να επιδεικνύουν:
«Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα όποια έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους».
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι διατυπώσεις όπως «ζωτικά συμφέροντα» και «μεγάλη σημασία» αφήνουν περιθώρια για πολλές διασταλτικές ερμηνείες.
Και βρισκόμαστε σήμερα προ μίας τέτοιας ερμηνείας, στην οποία οι Τούρκοι στηρίζουν την εισβολή τους στο Αιγαίο.
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθείότι η ίδια η Συμφωνία της Μαδρίτης εμπεριέχει έναν διασφαλιστικό όρο, αφού ομιλεί για δέσμευση «αποφυγής μονομερών ενεργειών».
Αν όμως διαβάσουμε την συνέχεια της προτάσεως θα δούμε ότι προσδιορίζεται πως αυτή ηαποφυγή «μονομερών ενεργειών» αποσκοπεί στην «αποτροπή συγκρούσεων οφειλομένωνσε παρεξήγηση».
Εδώ δεν υπάρχει θέμα «παρεξηγήσεως».
Η Τουρκία θα διεκδικήσει τα «ζωτικά συμφέροντα» πού της αναγνωρίζονται μευπογραφή Σημίτη.
Μπορεί το πλωτό γεωτρύπανο «Πορθητής» νααρχίσει τις έρευνές του σταανοικτά της Αττάλειας. Ας μην θρέφουμε ψευδαισθήσεις.
Η κίνηση αυτή δίδει χρόνο στην τουρκική κυβέρνηση να καλλιεργήσει ευνοϊκό για αυτήν κλίμα πριν προχωρήσει στην εισβολή στο Αιγαίο.
Δίδει όμως και σε εμάς χρόνο να σχεδιάσουμε την αντίδρασή μας.
Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι η Κυβέρνηση θααντιληφθεί την κρισιμότητα της στιγμής και θααποφασίσει να προστατεύσει τα δικά μας «ζωτικά συμφέροντα» στοελληνικό Αρχιπέλαγος.
Καιρός είναι νααρχίσουμε ναεξειδικεύουμε την επαναλαμβανόμενη επίκλησή μας στο διεθνές δίκαιο.
Αντί να την κάνουμε αορίστως μέ κάποιες ολίγες αναφορές στην Συνθήκη της Λωζάννης, θα πρέπει πλέον ναεπικαλούμεθα τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις τις οποίες έχει αναλάβει η Τουρκία γιααποφυγή συγκεκριμένων προκλητικών ενεργειών, πολύ πριν υπογραφείη Συμφωνία της Μαδρίτης.
Επειδή όμως ομιλούμε για την Τουρκία δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η γλώσσα την οποία καταλαβαίνει είναι μόνον αυτή της ισχύος.
Και ίσως ένας από τους λόγους για τους οποίους κινείται τώρα προκλητικώς, προβαίνοντας σε άμεση αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, είναι το γεγονός ότι η Αθήνα δεν κινείται με την δέουσα αποφασιστικότητα.
Η τακτική της «ψυχραιμίας» έχει δοκιμασθεί και έχει αποτύχει.
Ήταν άλλωστε η βάση της πολιτικής Σημίτη για τα ελληνο-τουρκικά, η οποία οδήγησε στην Κερκόπορτα της Συμφωνίας της Μαδρίτης.
***
Σημείωση Ε.Θ.:
Η υπόμνηση και επισήμανση των ανωτέρω από την «Εστία» που ίσως ενοχλούν τους παλαιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, μας φέρνει μπροστά και στην διαφαινόμενη «μπουνταλάδικη» Συμφωνία της Ελλάδος με τα Σκόπια.
Τις συνέπειες της παραχώρησης του Ιερού ονόματος της Μακεδονίας, δεν θα τις ζήσουμε σήμερα, αλλά θα τις γευθούμε, με τον χειρότερο τρόπο, τριάντα (30) χρόνια μετά.
Και από τους δήθεν Μακεδόνες Σκοπιανούς, αλλά και από τους Βούλγαρους.
Σ. Κ.
