Χωρίς αύξηση της παραγωγικότητος, δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση – Η Γραφειοκρατία και η υψηλή φορολογία διώχνουν τους επενδυτές
Πώς είναι δυνατόν να προσδοκούμε την περιβόητη ανάπτυξη όταν πέρα από τα οικονομικά αντιαναπτυξιακά μέτρα όπως η εξοντωτική φορολογία που έχει σαν αποτέλεσμα το κλείσιμο παραγωγικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ο ΕΝΦΙΑ που έβαλε ταφόπλακα στην οικοδομική δραστηριότητα που αποτελούσαν έναν από τον μοχλό της ανάπτυξης, την απαράδεκτη μείωση μισθών και συντάξεων που μείωσαν την κατανάλωση με αποτέλεσμα το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων κ.λ.π. έχουμε τοποθετήσει βαρίδια στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας σε πολλούς τομείς, με τις στρεβλές νομοθεσίες και με το τέρας της γραφειοκρατίας.
Τέτοια εμπόδια υπάρχουν ακόμα και στην πρωτογενή παραγωγή την γεωργία, που είναι ένας από τους δύο τομείς μαζί με τον τουρισμό, στους οποίους μπορούμε να παράγουμε και όμως με μερικά πρόχειρα παραδείγματα μπορείτε να καταλάβετε γιατί δεν υπάρχει ελπίδα για ανάπτυξη.
– Ένας συνταξιούχος υπάλληλος που θέλει να ασχοληθεί με την αμπελουργία δεν επιτρέπεται να καλλιεργήσει περισσότερα από δύο στρέμματα, δηλαδή μόνο για προσωπική κατανάλωση.
– Είναι σχεδόν αδύνατο να επιχειρήσει κάποιος να ιδρύσει χοιροτροφείο ακόμα και σε ορεινές περιοχές γιατί οι γραφειοκρατικές διαδικασίες όχι μόνο είναι αξεπέραστες αλλά και χρονοβόρες.
– Το ίδιο συμβαίνει για επιχειρήσεις που έχουν την θέληση να ασχοληθούν με την μεταποίηση αγροτικών ή κτηνοτροφικών προϊόντων με αποτέλεσμα λόγω αδυναμίας εξασφαλίσεως άδειας, εξάγουμε σε ξένες χώρες το πολυτιμότερο λάδι στον κόσμο σε φτηνή τιμή, για να το εισάγομε μεταποιημένο σε υπερβολικές τιμές.
– Φορτώνουμε την αγροτική παραγωγή με υπερβολικούς φόρους ακόμα και το νερό που χρειάζονται για την άρδευση με αποτέλεσμα να μην συμφέρει η καλλιέργεια του βαμβακιού αλλά και άλλων υδροβόρων καλλιεργειών.
– Δεν επιτρέπουν στους αγρότες να χρησιμοποιήσουν σπόρους από την παραγωγή τους, αλλά τους αναγκάζουν να αγοράζουν σπόρους από εταιρίες με υψηλό κόστος.
– Οι τράπεζες είναι κλειστές για την ενίσχυση νέων ανθρώπων για να αναπτύξουν καινοτόμους ιδέες, με αποτέλεσμα να καταφεύγουν στο εξωτερικό για να τις αξιοποιήσουν.
– Μήπως έχουμε διαχρονικά κάνει προσπάθειες για την σωστή αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας μας;
Είμαστε πρώτοι στον κόσμο σε νικέλιο, πρώτοι σε λευκόλιθο, πρώτοι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, πρώτοι στον κόσμο σε περλίτη (1.600.000 τόνοι), δεύτεροι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόνοι), πρώτοι στην Ε.Ε. σε βωξίτη (2.174.000 τόνοι), πρώτοι και σε χρωμίτη.
Ένα από τα μεγαλύτερα, στον ευρωπαϊκό χώρο κοιτάσματα χρυσού και άλλων ορυκτών υλών βρίσκεται στη ΒΑ Χαλκιδική, όπου υπολογίζεται ότι υπάρχουν «θαμμένοι» περίπου 160 τόνοι χρυσού, 2.000 τόνοι αργύρου, σχεδόν 1,5 εκατομμύριο τόνοι μόλυβδου και ψευδάργυρου και πάνω από 1 εκατομμύριο τόνοι χαλκού, η αξία των οποίων σύμφωνα με την εκτίμηση του τμήματος γεωλογίας του ΑΠΕ υπολογίζεται σε 2,4 τρισ. ευρώ. Ακόμα έχουμε νοτίως της Κρήτης, Ιόνιο και αλλαχού σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου των οποίων την αξία το γεωλογικό ινστιτούτο των ΗΠΑ εκτιμά τουλάχιστον σε 4 τρισ. ευρώ.
Μήπως διευκολύνονται οι ξένοι επενδυτές να επενδύσουν χρήματα στην χώρα μας, όταν αρνούμεθα σε πλούσιους Άραβες την κατασκευή σημαντικών τουριστικών μονάδων, χαρακτηρίζοντας δασική την έκταση πού αγόρασαν για να επενδύσουν;
Είναι δυνατόν να προέλθει νους επενδυτές, όταν υπουργοί καθυστερούν σοβαρές υπογεγραμμένες συμβάσεις επενδύσεων με αστεία δικαιολογητικά, όπως το αεροδρόμιο ελληνικού, τα ελληνικά λιμάνια κ.λπ.;
Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπάρχει και το σοβαρό αντικίνητρο τής απαράδεκτα υψηλής φορολογίας, αλλά και του ασταθούς φορολογικού συστήματος που δεν επιτρέπει στον επενδυτή οιαδήποτε πρόβλεψη για την πορεία της επενδύσεως.
Αποτέλεσμα αυτής της λανθασμένης τακτικής είναι όχι μόνο να μην έρχονται ξένοι επενδυτές, αλλά και να μεταναστεύουν σε γειτονικές χώρες οι όποιες υγιείς επιχειρήσεις υπάρχουν στην χώρα μας.
Έχω επανειλημμένα τονίσει από το 2014, ότι μείωση των φορολογικών συντελεστών από 15% έως 30%, με παράλληλο χαρακτηρισμό της φοροδιαφυγής ως ιδιώνυμο αδίκημα, θα επιφέρει υπερδιπλάσια έσοδα από την σημερινή υπερφορολόγηση.
Βρισκόμαστε σε μια πλούσια χώρα με φτωχό λαό και οι πολιτικοί μας παραχωρούν τον πολύτιμο πλούτο μας, τον όποιο είχαν πάντα στον στόχο τους oι δανειστές, για 90 χρόνια, και εμείς θα αρκούμαστε στην επαιτεία μιας δόσης, η οποία βέβαια δεν περνά τα σύνορα της χώρας μας, και απλώς αλλάζει τσέπη στους δανειστές.
Πρέπει να το καταλάβουν εκείνοι που χειρίζονται τις τύχες της χώρας μας, ότι το βασικό μας πρόβλημα δεν είναι το χρέος.
Η κρίση που μας μαστίζει επί επταετία την χώρα μας δεν αντιμετωπίζεται με την επιδιωκόμενη παράταση πληρωμής του χρέους, ούτε με την μείωση μισθών και συντάξεων ή με την αύξηση της φορολογίας.
Χωρίς ανάπτυξη και αύξηση της παραγωγικότητας δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση., αλλά το μόνο που μπορεί να μας βγάλει από το σημερινό αδιέξοδο είναι να ασχοληθούμε με την εξάλειψη των εμποδίων που υπάρχουν για την σωστή ανάπτυξη της χώρας και να εγκαταλείψουμε τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, που φρενάρουν την ανάπτυξη και να προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε τον πολύτιμο ορυκτό πλούτο της χώρας μας.
Τσιπλάκος Αριστείδης
Πρώην υπουργός
