Πως πέρασαν τα χρόνια,
και μη ρωτάτε γιατί,
πέρασαν ένα, δυο, τρία,
τα τέσσερα πρώτα χρόνια,
χωρίς να τα αισθανθώ,
Τα υπόλοιπα άρχισα να τα μετρώ,
αφού έμαθα να μιλώ
και έως το δέκα να μετρώ,
από εκεί και πέρα
έχασα το λογαριασμό,
Τα δέκα έγιναν δεκαπέντε,
έγιναν είκοσι, έγιναν δημοτικό σχολειό,
Γυμνάσιο και λύκειο,
έπεσε διάβασμα γερό,
μη το πω τρελό,
όνειρο ήταν της ζωής αυτό,
Πανεπιστήμιο μόρφωση ανώτατη,
σε όλα τα επίπεδα,
Μια ανάπαυλα για λίγο στο στρατό,
άλλο μεγάλο σχολείο αυτό,
έτσι τουλάχιστον το είδα εγώ,
προς την πατρίδα χρέος αυτό.
Πως πέρασαν τόσα χρόνια,
στην εργασία στην οικογένεια,
χρόνια ευχάριστα χρόνια χαρούμενα,
χρόνια δυσάρεστα σκληρά,
σκληρή η ζωή, λίγες χαρές
και πίκρες πολλές
Νέοι μη απορείτε
πως όταν περάσουν τα χρόνια
γινόμαστε ξανά μωρά,
αλλά με γνώσεις και εμπειρίες
Αυτά δήλωσε μια αδελφή σοφή,
στον οίκο ευγηρίας που προσέφερε
με αγάπη, με αυταπάρνηση,
στα μωρά αυτά τις υπηρεσίες της
με τις αξιοθαύμαστες γνώσεις της
Καλά γεράματα σε όλα τα μωρά
με τις γνώσεις και τις εμπειρίες των,
προσφέροντας σε όλους εμάς,
τους νεωτέρους τους,
τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους.
Θερμά τα ευχαριστούμε.
Γεώργιος Χ.Τσαρακτσίδης
Αλεξανδρούπολη
