Οι Έλληνες οφείλουμε να ευγνωμονούμε στους αιώνες τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, που εκμηδένισε την παρουσία των Οθωμανών στο Αιγαίο
Οι διακριθέντες στους Βαλκανικούς πολέμους της ναυτικής εποποιίας (1912-1913), από τους ηγήτορες μέχρι και τα πληρώματα των πλοίων, ήσαν πολλοί. Οι γενναίοι κυβερνήτες των τορπιλοβόλων, ο Νικόλαος Βότσης, στο λιμένα της Θεσσαλονίκης τορπίλισε και βύθισε (18-10-1912) το «Φετίχ Μπουλέντ» και ο Περικλής Αργυρόπουλος, στο μικρό λιμένα του Αϊβαλή της Μ. Ασίας, τορπίλισε και βύθισε (2-11-1912) νεότευκτο τουρκικό σκάφος.
Ένας όμως ξεχώρισε, ο Παύλος Κουντουριώτης, ο Ναύαρχος ο οποίος πάνω στο δαφνοστεφανωμένο Θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», το ανίκητο ευλογημένο πλοίο, εκμηδένισε την παρουσία των Οθωμανών στο Αιγαίο (ναυμαχίες της Έλλης το 1912 και της Λήμνου το 1913).
Με την αποφασιστικότητα του, απαγόρευσε την είσοδο στο Αιγαίο, στον τουρκικό στόλο και τις τουρκικές νηοπομπές. Με τη ναυμαχία της «Έλλης» ο Κουντουριώτης εξασφάλισε την κατά θάλασσα υπεροπλία και την τελική Νίκη. Αυτό δεν ήταν κάτι τυχαίο, χρειαζόταν Άνδρα Θαλασσομάχο και αστέρια πυροβολητές.
Στις 3-12-1912, όταν ο τουρκικός στόλος εντοπίστηκε να εξέρχεται από τα «Στενά των Δαρδανελίων», το Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ βρισκόταν πανέτοιμο, ανοικτά της Ίμβρου σε περιπολία με μια μοίρα πλοίων.
Ο Κουντουριώτης πάνω στο ΑΒΕΡΩΦ, με το Σταυρό του Πανάγιου Τάφου επί του στήθους του, αποφασίζει και επιχειρεί εκπέμποντας το ακόλουθο ιστορικό και μεστό νοημάτων Σήμα προς τα πλοία :
“Μέ τήν δύναμιν του Θεού, τάς ευχάς τού Βασιλέως μας και έν ονόματι του δικαίου καί μέ τήν πεποίθησιν της νίκης, πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου εναντίον των εχθρών του Γένους”
Παρατηρώντας τα τουρκικά πλοία να εξέρχονται από τα Στενά – κοντά στο ακρωτήριο Έλλη΄, νοτιοδυτικά της χερσονήσου της Καλλίπολης – δεν αιφνιδιάζεται και ορμά με τη μέγιστη ταχύτητα προς την τουρκική ναυαρχίδα «Χαριεντίν Βαρβαρόσα». Ο τούρκος ναύαρχος θεωρεί ότι θα συγκρουστούν, το ΑΒΕΡΩΦ εξαπολύει πυρά στο στόχο, ο ΑΒΕΡΩΦ ανταποδίδει και οι τουρκικές δυνάμεις τρέπονται σε φυγή εισερχόμενες εντος των Στενών και υπό την προστασία των φρουρίων.
Ο Αρχηγός στις ναυμαχίες, ποτέ δεν μέτραγε του εχθρού τα πλοία. Με θάρρος και θιασώτης – επί σκηνής – της επιθετικής τακτικής, ίσως κάποιες φορές και ριψοκίνδυνης – για το «Αβέρωφ» και το πλήρωμα, έπλεε προς τον εχθρό με ακάθεκτο ορμή. Αποδεδείχθηκε βέβαια ότι ήξερε να τολμά συνετώς.
Ο Κουντουριώτης στη ναυτική ιστορία, καταγράφηκε ως ο θεμελιωτής και από τους πρωτεργάτες της Ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και γνώστης των αρχών του πολέμου. Μαζί με το «Αβέρωφ», το θωρακισμένο πλοίο και τα συμμετέχοντα την περίοδο εκείνη πολεμικά μας πλοία, ελευθέρωσαν όλα τα νησιά του βορείου και ανατολικού Αιγαίου και ανέκτησαν τα εδάφη μας. Επιπροσθέτως το «Αβέρωφ», έδρασε, εκτός από τα νησιά σε πρωταρχικής σημασίας περιοχές του Θρακικού πελάγους, στην Καβάλα, στην Αλεξανδρούπολη (Δεδέαγατς) και στο ιερό και ιστορικό Άθω (Αγ. Όρος).
Ο Παύλος Κουντουριώτης, ξεπρόβαλλε στην ιστορία λέγοντας Πάρων, όταν και όποτε η Πατρίδα τον είχε ανάγκη, συνεχίζοντας την ένδοξη πορεία των Υδραίων πυρπολητών. Αναγνωρίστηκε δικαίως ως το πρότυπο ενός ναυτικού στρατιωτικού Ηγέτη. Στις Στρατιωτικές και Πολιτικές θέσεις και αξιώματα που πιστά υπηρέτησε, έδειξε ότι δεν ήταν Αγγλόφιλος ούτε Γερμανόφιλος αλλά μόνο Έλληνας. Δεν υποστήριζε τίποτα άλλο, παρά μόνο τα «εθνικά συμφέροντα».
Ο Άνθρωπος Κουντουριώτης, ήταν γενναίος, μετριοπαθής, πρότυπο φιλοπατρίας και εμψυχωτής των υφισταμένων του, στις διεξαγόμενες ναυτικές επιχειρήσεις. Όταν αποστρατεύτηκε (1920), ανέλαβε ως Υπουργός για δυο χρόνια το «Υπουργείο Ναυτικών», επίσης διετέλεσε προσωρινός αντιβασιλέας και είναι ο πρώτος Πρόεδρος, της B’ Ελληνικής Δημοκρατίας (1924-1926).
Ο Ναύαρχος του Αιγαίου, έφυγε από τη ζωή, το πρωί της 22-8-1935, στο Παλαιό Φάληρο. Η κηδεία του έγινε στην Ύδρα, στο νησί του Μυρτώου πελάγους, με πολιτικές και στρατιωτικές τιμές. Ο πέτρινος τάφος του βρίσκεται κοντά στην ακτή, κοντά στα κανόνια του στολάρχη Μιαούλη.
Τον «Τετιμημένο Αρχηγό του Ναυτικού και της Ελλάδος», οι Έλληνες οφείλουμε να τον ευγνωμονούμε στους αιώνες.
Ηλίας ΤΑΣΣΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)
Υ.Γ. :
Το Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ κατέπλευσε, εν όρμω, στο Δεδέαγατς τρεις φορές (1912,1913,1920)
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1) Εκατό χρόνια από την εποποιία των Βαλκανικών πολέμων (1912-1913). Έκδοση ΓΕΝ 2012. Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE BRITANNICA
2) Έκδοση ΠΑΠΥΡΟΣ 2007.
