Σκέψεις βαθιές, κατήφεια, στ’ Ολύμπου τα πεδία,
σύναξη έχουν οι σοφοί, σε πρόσκληση του Δία.
Αναζητούν τι έφταιξε, Ποια είναι η αιτία,
σωστούς ανθρώπους τώρα πια, δεν βγάζουν τα θρανία,
γνώσεις δεν δίνουνε σωστές, στα δύστυχα παιδιά μας,
κι ας δίνουμε τόσα λεφτά, απ’ το υστέρημά μας.
Κακή μόρφωση απ’ την μια, μίμηση απ’ την άλλη,
παραλογίζουνε το νου, φέρνουν μεγάλη ζάλη.
Την όμορφη την γλώσσα μας, ποιος τάχα την γνωρίζει;
Τώρα το πως θα εκφραζόμαστε, η «πρόοδος» το ορίζει.
Με νόου, με γιες, πάνελ και τιμ, το νου τους ξεγελάνε,
πως τάχα είναι πιο μπροστά, και μας περιγελάνε,
και μαϊμουδίζουν συνεχώς, φέρνουν ξένες συνήθειες,
μα πίσω απ’ όλα κρύβονται, βουλές κακές, και κρύφιες,
που τις αξίες μας θαρρώ, στο στόχο έχουν βάλει,
άραγε θα αφυπνιστεί, το κούφιο μας κεφάλι;
Μα μόνο τα ξενόφερτα, θαρρώ εγώ δεν φταίνε,
εμείς τα αντιγράφουμε. Τώρα τέτοια θα λέμε;
Η πολιτεία φταίει γι’ αυτό, με το ξερό κεφάλι,
μα απ’ όλα περισσότερο, φταιν μερικοί δάσκαλοι,
που αντί να είναι δάσκαλοι, τώρα γίναν διδάσκοντες,
όμως παρουσιάζονται, ότι για την παιδεία, αυτοί είναι οι πάσχοντες,
λεν την παιδείας το καλό, πως είναι ο σκοπός τους,
όμως μ’ αυτό παράλληλα, μ’ έντεχνο τρόπο προωθούν, το οικονομικό τους.
Εικοσιπέντε μαθητές αν θα βρεθούν στην τάξη, ε… τότε, ναι, παρακαλούν,
κάτι να γίνει ν’ αυξηθούν, κι έτσι σε δύο τμήματα, για να διαιρεθούν.
Να τώρα δα θυμήθηκα την άγια μου δασκάλα, με τα σγουρά μαλλιά,
τρεις τάξεις μόνη δίδασκε, και η κάθε τάξη είχε, πολλά πολλά παιδιά,
και γράμματα μαθαίναμε, καλύτερα, θαρρώ
πως έτσι καταντήσαμε, θλίβομαι, κι απορώ
μα κάτι θέλω να ειπώ, και για την πολιτεία,
σ’ αυτούς που στέλνουν σε νησιά, σ’ απόμερη επαρχία,
εκτός απ’ τον μικρό μισθό, στο μισθολόγιό τους,
ε… ας προσθέσουν κάτι τι, για ενοίκιό τους.
Με φίλο τα συζήτησα, και μούπε λόγο ένα. Στην τριτοβάθμια μείνε.
Αυτό που μ’ ενοχλεί πολύ, ο χρόνος που πιέζουν!.. θαρρείς σωστός πως είναι!
