Κάποτε, στα χρόνια τα παλιά, η μοίρα είχε στήσει,
ένα παιχνίδι απαίσιο, σε κάποιους, για να τους συνετίσει.
Ήταν στη Θήβα βασιλείς, ο Λάιος και η Ιοκάστη,
και ζούσαν βίον ευτυχή, και μ’ ευμάρεια καθ’ εκάστη.
Αλλά, ένα μήνυμα, ένας χρησμός της Πυθίας, γι αυτούς ήτανε άγχος,
γιατί έλεγε, πως ο γιος που θα γεννούσε ο Λάιος, θα τον σκότωνε με πάθος.
Γι αυτό, όταν γεννήθηκε ο γιος, είπαν σε έναν τσομπάνο,
να απαλλαγεί απ’ το νεογέννητο, σε κάποια βράχια επάνω.
Αλλά, ο βοσκός λυπήθηκε το βρέφος το αθώο, και το έδωσε,
στον Πόλυβο, το βασιλιά της Κορίνθου, κι έτσι το έσωσε.
Αλλά, «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο», ο χρησμός επαληθεύτηκε!
Ο Λάιος σε μια συνάντηση, από τον ίδιο το γιο του, σκοτώθηκε!
Ο Κρέοντας, μη γνωρίζοντας όλα τα προηγηθέντα,
πάντρεψε τον Οιδίποδα με την Ιοκάστη, σύζυγο του Λάιου του φονευθέντα.
Το ανόσιο ζευγάρι, και πριν την αλήθεια αποκαλύψει,
έκανε τέσσερα παιδιά, και ζούσε χαρούμενα, και δίχως θλίψη.
Και επειδή, απάλλαξε τους Θηβαίους, από τη θρυλική «σφίγγα»*,
αυτοί από ευγνωμοσύνη, τον ανακήρυξαν «Ρήγα»**!
Αλλά, μια επιδημία έφερε, στη Θήβα πολλές θλίψεις,
κι όταν ρωτήθηκε η πυθία, έκανε αρκετές αποκαλύψεις.
Αποκάλυψε πως, για να απαλλαγεί η πόλη, και να πάψει ο βραχνάς.
θα ‘πρεπε να βρεθεί, ποιος ήτανε του Λάιου ο φονιάς.
Η έρευνα έγινε και έδειξε, το όνομα του φονιά!
Κι ο Οιδίποδας τότε μόνος του τυφλώθηκε, εκεί σε μια γωνιά.
Αλλά, και για να μην συμβεί κι άλλο κακό στην πόλη,
στην Αθήνα φυγαδεύτηκε, για τη ζωή του όλη.
* Σφίγγα = Τέρας που σκότωνε τους περαστικούς αν δεν έλυναν το γρίφο.
** Ρήγας = βασιλιάς
Α. Παπατριανταφύλλου
