Προτιμήθηκε η σταδιακή απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας των Ελλήνων, για να μην απολυθούν Δημόσιοι Υπάλληλοι
Σε αυτήν την χώρα ο αριστερισμός γιορτάζεται σαν θρησκεία. Είναι πολύ πιο εύκολο για το ΚΚΕ να ανακοινώσει πώς αποκαθιστά την μνήμη του Νίκου Ζαχαριάδη, ενός αποδεδειγμένα προδότη του ελληνικού έθνους, από το να πατήσει στον Γράμμο-Βίτσι τον Αύγουστο ο «αστικός» χώρος, για να αποδώσει τις νενομισμένες τιμές σε εκείνους πού έπεσαν, για να απολαμβάνουμε ένα δημοκρατικό καθεστώς ελευθερίας, έστω και βαλκανικού τύπου.
Ακόμα και το γεγονός ότι ο γράφων για να γίνει κατανοητός από τον αναγνώστη χρησιμοποιεί την έννοια «αστική» δημοκρατία, σημαίνει ότι στον τομέα των ιδεών έχουμε όλοι ηττηθεί κατά κράτος από τον ερυθρό ολοκληρωτισμό.
Οι ηττημένοι του συμμοριτοπόλεμου, όπως κανονικά πρέπει να αναφέρεται σύμφωνα με την σοβαρή διεθνή βιβλιογραφία (Rebel War), έχασαν στα όπλα, αλλά επικράτησαν στις ιδέες, στα πανεπιστήμια, στην δημοσιογραφία και οπουδήποτε παράγεται πολιτική σκέψη.
Η πολιτική σκέψη όμως δεν είναι μόνον για τους εκλεκτούς. Η πολιτική φιλοσοφία είναι παρακλάδι της ηθικής φιλοσοφίας, που- καταπιάνεται για το πως πρέπει να ζούμε.
Ο αναγνώστης, για να καταλάβει πόσο έχει αλλοτριωθεί η υπόστασή μας ως έθνος από τον αριστερισμό, δεν έχει παρά να κοιτάξει τα χρόνια της κρίσης.
Ο μέσος πολίτης δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι το μνημόνιο δεν είναι η αιτία της κρίσης, αλλά το αποτέλεσμά της.
Μας επεβλήθη μνημόνιο, διότι ο τρόπος με τον οποίο διαβιούσαμε, έκτος του ότι ήταν πάνω από τις δυνάμεις μας, εβασίσθη σε ένα στρεβλό πρότυπο ανάπτυξης.
Φυσικά φταίνε και οι ξένοι. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, κατά την διάρκεια αναζήτησης του μεριδίου ευθύνης των ξένων, ο αριστερισμός μέσα μας απέδιδε μεγαλύτερη ευθύνη στο ΔΝΤ ό,τι στους κύριους υπόλογους της αποτυχίας επίλυσης της κρίσης, τους Γερμανούς.
Ο λόγος; Διότι όλη η Ελλάδα είχε παρασυρθεί από τα συνωμοσιολογικά γραφόμενα μίας νεοκομμουνίστριας συγγραφέως της Ναόμι Κλαιν, περί Δόγματος Σοκ, σύμφωνα με τα οποία εν ολίγοις περιγράφεται το ΔΝΤ ως ένας δαίμονας καταστροφής τριτοκοσμικών χωρών, διότι από πίσω του κρύβονται άλλα σκοτεινά καπιταλιστικά συμφέροντα.
Αλλά και όσον αφορά τα μέτρα που πάρθηκαν, επροτιμήθη η σταδιακή απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας των Ελλήνων από το να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι.
Ακόμα περιμένει ο γράφων δε για το ποιος θα είναι ο πρώτος Συντηρητικός που θα υποστηρίξει ότι οι συντάξεις δεν πρέπει να κοπούν από εκείνους που έχουν τις υψηλότερες, αλλά από εκείνους που αναλογικά έχουν κόψει λιγότερα ένσημα, διότι αυτό επιτάσσει η λογική της δικαιοσύνης της ανισότητας, και όχι όλοι να εξισωνόμαστε προς τα κάτω, όπως επιτάσσει η λογική της αριστερόστροφης μετριοκρατίας.
Η επιχειρηματικότητα διώκεται μέσω της υπερφορολόγησης, την στιγμή που συνδικαλιστές βρίσκονται ακόμα στην θέση τους και αμείβοντας Νέοι κατά εκατοντάδες χιλιάδες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, την στιγμή πού χιλιάδες λαθρομετανάστες παραμένουν στην πατρίδα μας.
Η μηδαμινή αντίδραση όλων μας στο έγκλημα πού συντελείται εις βάρος ημών και των επόμενων γενεών οφείλεται στο ότι όλοι έχουμε παραδοθεί στον αριστερισμό που έχει εγχαραχθεί μέσα μας ως «alter ego».
Και δυστυχώς, θα είμαστε υπόλογοι όχι μόνον στις επόμενες γενεές αλλά και στην λαμπερή ιστορία πού έγραψαν με αίμα για εμάς οι πρόγονοί μας.
Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης
