Είναι αναγκαία σήμερα η ανανέωση του Ελληνικού Πολεμικού Στόλου, καθώς ο μέσος όρος ηλικίας των φρεγατών φθάνει και τα 40 έτη – Όμως, κατά την απόκτηση των νέων πλοίων, είναι απαραίτητη η Ελληνική Βιομηχανική συμμετοχή στην ναυπήγησή τους.
Τις τελευταίες ήμερες άρχισε να γίνεται κάποιος θόρυβος για το εάν ναυάγησαν οι συνομιλίες με τα γαλλικά ναυπηγεία για δύο-σύγχρονες φρεγάτες πού το Ναυτικό μας χρειάζεται επιτακτικώς. Θα πρέπει λοιπόν να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους αρχίζοντας από την διαπίστωση, ότι μετά δέκα και πλέον χρόνια πλήρους αδράνειας, τώρα όλα πηγαίνουν με εξαιρετικά βραδείς ρυθμούς. Όσον άφορά στις συγκεκριμένες φρεγάτες τίποτε τελεσίδικο δεν έχει γίνει, ούτε και μπορεί να γίνει μέχρι τα τέλη τού 2024.
Νωρίτερα ούτε η ναυπήγησις πλοίου θα έχει ολοκληρωθεί, ούτε ή Ελλάς θα μπορεί να καταβάλει την προκαταβολή τού -πράγματι πολύ υψηλού τιμήματος των δύο πλοίων. Μέχρι τότε βεβαίως γίνονται συνομιλίες και διαπραγματεύσεις, έχουν δε υπογραφεί μνημόνια, στα όποια ή γαλλική πλευρά θα ήθελε να δοθεί κάποιος δεσμευτικός χαρακτήρας. Πριν γίνει, όμως, κάτι τέτοιο θα πρέπει να συμφωνηθεί ή διαμόρφωση τού συστήματος μάχης και των οπλικών συστημάτων των πλοίων.
Από τίς μέχρι στιγμής συζητήσεις έχει διαπιστωθεί ότι όλες οι παρατηρήσεις τού ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού υιοθετούνται αμέσως και από το γαλλικό.
Φαίνεται δηλαδή ότι το Ναυτικό μας έχει ουσιαστική συνεισφορά και στην τελική διαμόρφωση τού πλοίου.
Αυτό όμως πού πρέπει να συζητηθεί και για το οποίο ακόμη δεν έχουμε ακούσει τίποτε, είναι ή Ελληνική Βιομηχανική Συμμετοχή.
Σέ ποιο βαθμό δηλαδή, ελληνικές βιομηχανίες θα αναλάβουν κατασκευαστικό έργο κατά την ναυπήγηση των πλοίων αυτών.
Να θυμίσουμε ότι ό ισχύων νόμος πολύ σωστά προβλέπει ότι ή ελληνική προστιθέμενη αξία σέ κάθε νέο οπλικό σύστημα πού αποκτάται πρέπει να υπερβαίνει το 30% τού συνόλου.
Σε ένα σύγχρονο πολεμικό πλοίο, 30% είναι περίπου όλη η ναυπήγησις τού σκάφους.
Τα ηλεκτρονικά συστήματα, τα όπλα κ.λπ. είναι το υπόλοιπο 70%. Θα ήταν εγκληματικό,
όσο επείγουσα και να είναι ή απόκτησής νέων πλοίων, να μην υπάρξει συμμετοχή ελληνικών εργοστασίων στην κατασκευή τους.
Χρόνος υπάρχει, αρκεί να τίθεται από τώρα. Είναι σημαντικό ένα μέρος τουλάχιστον από το υψηλό κόστος τής αποκτήσεως νέων πλοίων να «πέσει» στην ελληνική αγορά.
Τα πλεονεκτήματα, περιττό να αναλυθούν.
Πέραν όμως από την καθαρώς οικονομική διάσταση υπάρχει και το ζήτημα τής εν συνεχεία υποστηρίξεως
του Στόλου.
Ή εγκεκριμένη από το ΚΥΣΕΑ δομή δυνάμεων προβλέπει 13 αξιόμαχες φρεγάτες. Θα δεχθούμε ότι οι ηύξημένες επιχειρησιακές δυνατότητες των νέων πλοίων θα καταστήσουν εφικτή την μείωση αητού τού αριθμού.
Όμως σέ καμία περίπτωση αυτός δεν θα πέσει κάτω από τίς οκτώ. Πού σημαίνει ότι στα χρόνια πού θα ακολουθήσουν θα χρειασθούμε τουλάχιστον έξι ακόμη μεγάλα πλοία επιφάνειας. Όσο βαθύτερα μπαίνουν λοιπόν στο πρόγραμμα κατασκευής τους ελληνικές εταιρείες, τόσο θα μειώνεται το λογιστικό κόστος τους, αλλά τόσο θα αυξάνεται και το επίπεδο υποστηρίξεως πού θα μπορεί να τούς παρέχεται έγχωρίως.
Αφήνουμε κατά μέρος την παράπλευρη ωφέλεια των διεθνών βιομηχανικών συνεργασιών πού μπορεί να βασισθούν στην συμμετοχή σε αυτήν την ναυπήγηση. Για να δώσουμε ένα μέτρο τού πόσο επείγουσα θα είναι ή ανάγκη ναυπηγήσεως και άλλων πλοίων, να επισημάνουμε ότι ή νεότερη φρεγάτα πού υπηρετεί σήμερα στον Στόλο είχε παραδοθεί το 1996, ή δε παλαιότερη το 1980. Μιλάμε δηλαδή για πλοία ηλικίας 24 έως 40 ετών, πολλά από τα όποια δεν έχουν υποστεί τον προβλεπόμενο εκσυγχρονισμό μέσης ζωής πού θα μπορούσε να τα διατηρεί ικανά να αξιοποιούν πλήρως τίς δυνατότητές τους.
Επιλογές
Ενδεχομένως και δεδομένης τής υπάρξεως προσφορών και άλλων πολεμικών πλοίων, νέας τεχνολογίας, με χαμηλότερο κόστος αλλά μικρότερες δυνατότητες από αυτές των γαλλικών φρεγατών, θα μπορούσε ή δομή να αναθεωρηθεί προβλέποντας, για παράδειγμα, τέσσερα πλοία υψηλών επιχειρησιακών απαιτήσεων, όπως τα γαλλικά και οκτώ μικρότερων.
Κάτι τέτοιο θα επέτρεπε την διατήρηση τού αριθμού των κυρίων μονάδων επιφάνειας στις 12 με ένα κόστος όχι τόσο απαγορευτικό, όσο αυτό τής αγοράς, έστω και οκτώ από τίς γαλλικές φρεγάτες πού σήμερα συζητούμε.
Σέ κάθε περίπτωση, όμως, επιβεβλημένη είναι ή ελληνική συμμετοχή στην ναυπήγηση.
Δεν είναι μόνον ότι το επιβάλλει ό νόμος.
Το επιβάλλει ή κοινή λογική, είτε το βλέπουμε από την επιχειρησιακή πλευρά είτε την οικονομική.
