Άνθρωπε γλυκέ μου άνθρωπε
που ζεις στην κοινωνία
είσαι πάντα δυστυχώς
αγκαλιά με την κακία
Αγνοείς το σεβασμό
και την ειλικρίνεια
μέσα σε τούτη τη ζωή
σ’ αυτήν την κοινωνία
Άνθρωπε μεγάλε και τρανέ
ποτέ σου δεν χορταίνεις
και της κακές ιδέες σου
στον κόσμο τις προσφέρεις
Τις ψευτιές και τις κακίες σου
που τρέφει το μυαλό σου
τις πληρώνουν δυστυχώς
τα λατρευτά παιδιά σου
Η κοινωνία πλάστηκε
στον κόσμο για να ζήσεις
εσύ όμως φανταστικές
το παν να κατακτήσεις
Μέρα και νύχτα προσπαθείς
με βία να κερδίσεις
και με την πλεονεξία σου
φτωχούς να αδικήσεις
Και είσαι πάντα έτοιμος
τα πάντα να γκρεμίσεις
ακόμη και σε πτώματα
απάνω να πατήσεις
Είναι πολλά βρε Άνθρωπε
τα ελαττώματά σου
και λίγες είναι οι αρετές
που έχει στην καρδιά σου
Η φύση εσένα σε έπλασε
με όλα τα καλά σου
και εσύ τα θέλεις δυστυχώς
μονά-ζυγά δικά σου
Κάτσε και σκέψου το καλά
και γνώμη να αλλάξεις
και τα κακώς κείμενα
μακριά να τα πετάξεις
Να μην τα παίρνεις σοβαρά
και αν σου πιάνουν μπόρες
κάνε κουράγιο δυνατά
στις δύσκολες τις ώρες
Έχει και η ζωή την ομορφιά
αν ξέρεις να τη ζήσεις
θα πρέπει κάποτε και εσύ
να τη φιλοσοφήσεις
Να είσαι πάντα έντιμος
στη κάθε σου πορεία
που τόσο ανάγκη σήμερα
το έχει η κοινωνία
Δείξε την αγάπη σου
δείξε την Ανθρωπιά σου
δείξε την ψυχούλα σου
με όλη την καρδιά σου
Στέλιος Ντουρανίδης
Σπήλαιο Ορεστιάδος
