Με την σημερινή ήπια μορφή της έπαψε να είναι ελκυστική – Η κοινωνία περιμένει προτάσεις – Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε ήδη στο “κάδρο” της μεταπολίτευσης – Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο ριζοσπαστισμό που θα προχωρήσει σε βαθιές τομές
Οι Έλληνες ψηφοφόροι επέλεγαν συνειδητά να κυβερνηθούν από πολιτικούς σχηματισμούς επί τη βάσει προεκλογικών υποσχέσεων.
Ενίοτε οι επιλογές τους δεν ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες τους.
Παρά ταύτα, έδιναν πάντα μιά δεύτερη ευκαιρία ώστε να βεβαιωθούν ότι ή μη εκπλήρωση των προεκλογικών υποσχέσεων δεν οφειλόταν σε σκοπιμότητες άλλα σε αντικειμενικές δυσκολίες.
Η Αριστερά κατασκεύασε τον μύθο τής Μεταπολίτευσης επί των σκοπιμοτήτων και των παραλείψεων, και, απορρίπτοντας τις αντικειμενικές δυσκολίες, επέρριψε την πλήρη ευθύνη μέσα από το δικό της αφήγημα στην κεντροδεξιά και στην κεντροαριστερά.
Για ευνόητους λόγους εξαιρεί τον ρόλο που διαδραμάτισε από την πτώση της δικτατορίας μέχρι την άνοδο της στην εξουσία.
Εδώ και δεκαέξι μήνες η χώρα έχει αριστερή κυβέρνηση με δεξιό στυλοβάτη, κι έναν πρωθυπουργό αποφασισμένο να απομακρυνθεί από τη σκληρή ριζοσπαστική ρητορεία του αντιμνημονιακού παρελθόντος του προκειμένου να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή σοσιαδημοκρατία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπαίνει στο κάδρο της Μεταπολίτευσης, εφαρμόζοντας μάλιστα το δικό της «ιδιόκτητο» Μνημόνιο. Θα κριθεί κι αυτή όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Ίσως αυστηρότερα, αφού, όταν φθάνει το πλήρωμα του χρόνου, το εκλογικό σώμα, έχοντας απομυθοποιήσει το ιστορικό
αφήγημα της Αριστεράς, θα την κατατάξει στην ίδια κατηγορία με τους άλλους.
Μέχρι τότε η ΝΔ υποχρεούται να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό από αυτό που σήμερα εκπέμπει ως μήνυμα προς τη κοινωνία και εκείνη δεν επιθυμεί να ακούσει.
Μια καινούργια ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, πέρα από την πεπατημένη των περικοπών και των φόρων, που θα μειώνει δραστικά το κράτος διευκολύνοντας τη σχέση του με τους πολίτες, ενώ ταυτόχρονα θα κινητροδοτεί την επιχειρηματικότητα στοχεύοντας σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αντικρίσει κατάματα την αλήθεια και να αποδεχθεί ότι δεν είναι ελκυστική με τη σημερινή της μορφή.
Αν αυτό γίνει αποδεκτό από την ηγεσία της, αν δηλαδή συνδυασθεί αυτό που χρειάζεται η χώρα με ένα νέο αφήγημα πραγματισμού χωρίς αυταπάτες, θα αρχίσουν να ωριμάζουν οι συνθήκες για τη δημιουργία μιας μεγάλης παράταξης που θα συνενώσει πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις από όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου.
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο ριζοσπαστισμό που θα προχωρήσει σε βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις που δεν θα επιβάλλονται ως «τιμωρία», αλλά θα έχουν την αποδοχή της κοινωνίας και θα προστατεύουν τους πραγματικά φτωχούς και αδύναμους.
Η ΝΔ, για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων, δεν αρκεί να περιμένει την πρώτη της κυβέρνησης προκειμένου να επανέλθει για να εφαρμόσει με άλλη μορφή την ίδια πολιτική.
Αντί να επικαλείται τον ιδρυτή της, οφείλει να διδαχθεί από τον ριζοσπαστικό πραγματισμό με τον οποίον πολιτεύτηκε.
Χάρης Παυλίδης
