Ήταν μια μέρα μαύρη,
σκοτεινή, σκληρή, βουβή,
που ο πόνος, η πίκρα, η θλίψη,
πλήγωσε την καρδιά σας
και την ψυχή σας.
Μανούλες πονεμένες,
θλιμμένες, πικραμένες,
τους λεβέντες ήρωες σας
κλαίτε μοιρολογείτε,
μα ποιος μπορεί λιγάκι,
το πόνο σας να απαλύνει;.
Δυο λόγια θέλω να σας πω,
δυο λέξεις να σας γράψω,
Ίσως, έστω και για ένα λεπτό
το πόνο απ’ την σκέψη σας,
απ’ την καρδιά σας ν’ απαλείψω
και μια ποιο ευχάριστη στιγμή,
επάνω εκεί να γράψω.
Ο Άγγελος και ο Δημήτρης
Γράφουνε ιστορία,
στις Φυλακές και στα μπουντρούμια
στην γείτονα Τουρκία,
που κρατούνται άδικα μήνες τώρα
Χωρίς καμιά αιτία.
Αγωνίζονται σιωπηρά, με καρτερία,
για της Πατρίδος την Τιμή
και την Ελευθερία.
Γονείς των Ηρώων μη κλαίτε,
με υπερηφάνεια να τους θωρείτε,
τα Ηρωικά παλληκάρια σας
για την Ελλάδα μας,
το σταυρό του μαρτυρίου κουβαλούν,
τον όρκο τους, με ευλάβεια τηρούν,
να είστε υπερήφανοι ,
η Τιμή και η Δόξα τους ανήκουν.
Θα έρθει η λύτρωση
Και δεν θ’ αργήσει,
«Το άδικο ουκ ευλογείται»
Το δίκαιο, η αλήθεια,
Θα νικήσει και θα μεγαλουργήσει.
Γεώργιος Χ. Τσαρακτσίδης
Αλεξανδρούπολη
