Πρέπει να αναδιοργανωθεί η ΕΥΠ και οι Υπηρεσίες Ασφαλείας των Ενόπλων Δυνάμεων, έναντι των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας που δρουν στην Θράκη
Μεταξύ του 1922 και σήμερα το ελληνικό κράτος έχει λειτουργήσει ως ο ιδανικός αυτόχειρας σε μια δέσμη ζητημάτων που άπτονται των εθνικών συμφερόντων του.
Πουθενά αλλού όμως δεν έχουν απογυμνωθεί τόσο η ανεπάρκεια και η υποχωρητικότητα των πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις όσο στην περίπτωση της Θράκης.
Το πρώτο (και διαχρονικό) λάθος έγκειται στην αδικαιολόγητη παρουσία του τουρκικού προξενείου στην περιοχή.
Οι μουσουλμάνοι της Θράκης χαίρουν όλων αυτών των δικαιωμάτων, αφού είναι Έλληνες πολίτες και καμία διάκριση δεν υφίσταται μεταξύ αυτών και των χριστιανών Ελλήνων πολιτών.
Έλληνες χριστιανοί και Έλληνες μουσουλμάνοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις.
Αιτήματα ειδικής μεταχείρισης λοιπόν λειτουργούν προς την κατεύθυνση της αυτονόμησης πέραν των προβλεπόμενων από τον νόμο διατάξεων περί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στρέφονται κατά της εθνικής κυριαρχίας.
Το δεύτερο λάθος συνετελέσθη όταν το ήμισυ των χριστιανών προσφύγων αποχώρησε από τη Θράκη, αντί να κατασκευαστούν γι’ αυτούς νέες εστίες από το ελληνικό κράτος.
Η μεγαλύτερη παρουσία χριστιανών στην περιοχή θα καταδείκνυε το κοινό στοιχείο που θα ένωνε τους πληθυσμούς της περιοχής, ήτοι την ελληνικότητα.
Αντίθετα, όταν αφήνεται εις το διηνεκές μια περιοχή να εμφορείται από διακριτά χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με τη γεωγραφική εγγύτητα στην Τουρκία, είναι και πιο εύκολο να δημιουργήσει μια νέα ταυτότητα.
Το τρίτο λάθος που διαπράχθηκε ήταν η εσφαλμένη αντίληψη από τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι δήθεν έπρεπε να υπάρξει διάκριση εντός του ελληνικού μουσουλμανικού πληθυσμού ανάλογη με τους εσωτερικούς διαχωρισμούς στην Τουρκία.
Επιχειρήθηκε εκ μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων δηλαδή η ενίσχυση του «κεμαλικού πνεύματος» εντός του μουσουλμανικού πληθυσμού της Θράκης έναντι του ισλαμιστικού – θεοκρατικού ρεύματος στο πλαίσιο των «καλών διακρατικών σχέσεων με την Τουρκία», αφού προκρίθηκε ότι ο κεμαλικός παράγων στη γείτονα είναι πιο «ορθολογικός και νεωτερικός».
Το χαρακτηριστικότερο εκ των τερατουργημάτων όμως αποτελεί η αντιμετώπιση από τις ελληνικές κυβερνήσεις των Πομάκων και των Ρομά.
Στο πλαίσιο της αντικομμουνιστικής υστερίας οι Πομάκοι θεωρήθηκαν δυνάμει Βούλγαροι και επειδή η Τουρκία ήταν μαζί με τη χώρα μας μέλη του ΝΑΤΟ θεωρήθηκε προτιμότερο να ενταχθούν στην τουρκική σφαίρα επιρροής, αφού η Βουλγαρία αποτελούσε εκείνη την εποχή δήθεν ισχυρότερο κίνδυνο.
Η λανθασμένη εκείνη λογική οδήγησε στην υπογραφή των αυτοκτονικών μορφωτικών πρωτοκόλλων του 1951 και του 1968, με τα οποία διεπράχθη εκτουρκισμός των Πομάκων από το ίδιο το ελληνικό κράτος!
Ούτε οι Ρομά βέβαια γλίτωσαν από την «ελληνοτουρκική φιλία».
Έτσι, το πάγιο αίτημα της Τουρκίας για γλωσσικό εκτουρκισμό έγινε επί της ουσίας δεκτό κατά τη δεκαετία του 1950, όταν Τούρκοι δάσκαλοι εγκαταστάθηκαν στη Θράκη για να διδάξουν στα μειονοτικά σχολεία.
Τα αλλεπάλληλα αιτήματα των Πομάκων για ελληνική δημόσια παιδεία προσέκρουαν πάντα στο αδιάφορο και φοβικό ελληνικό κράτος. Αντίθετα, ο τουρκικός μηχανισμός λειτουργούσε με αποτελεσματικότητα, αφού κατασκεύαζε νέες πολιτισμικές οντότητες εντός των πεδινών χωριών μέσω των μεικτών οικισμών.
Η τουρκική πολιτική στην περιοχή λειτουργούσε με τρομοκρατικό τρόπο:
επέβαλλε εμμέσως την αποποίηση της ταυτότητας του Πομάκου και του Ρομά έναντι της τουρκικής, για να ανέλθει κάποιος κοινωνικοοικονομικά.
Όσοι δε από τους πρώτους τολμούσαν να διατηρήσουν την ιδιοπροσωπία τους τέθηκαν στο περιθώριο.
Από τη δεκαετία του 1990 και εντεύθεν η τουρκική πολιτική όχι μόνο δεν υποχώρησε αλλά εντάθηκε.
Η δε ελληνική πολιτεία ήδη από τη δεκαετία του 1980 είχε προσχωρήσει στη λογική του «πολιτικού κόστους».
Το τουρκικό προξενείο πλέον προσκαλούνταν επισήμως να παρευρίσκεται σε δημόσιες εκδηλώσεις από τους ίδιους τους Ελληνες δημοτικούς και περιφερειακούς άρχοντες, στιγμή που συνέχιζε τη διαδικασία εκτουρκισμού.
Μία από τις πλέον προσφιλείς μεθόδους του ήταν (και εξακολουθεί να είναι) η χρηματική αρωγή στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, ούτως ώστε να εγκαταστήσουν στις οικίες τους δορυφορικά πιάτα μέσω των οποίων η τουρκική γλώσσα και ιδεολογία προπαγανδίζονται σε καθημερινή βάση.
Οι τουρκόφωνες εφημερίδες δίχως καμία πρόφαση προπαγάνδιζαν το σύνθημα «όποιος δηλώνει Πομάκος ή Ρομά θα… εκχριστιανιστεί».
Η Ελλάδα, εάν θέλει να επιβιώσει ως δρων που έχει ανεξαρτησία στις επιλογές του, οφείλει να οργανώσει μια πολύ σημαντική task force αποκλειστικά ελληνικής εποπτείας, με την αξιοποίηση Ελλήνων και ξένων έμπειρων ειδικών για την οργάνωση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας ή την πλήρη αναδιοργάνωση της ΕΥΠ και των υπηρεσιών ασφαλείας των Ενόπλων Δυνάμεων έτσι ώστε να δοθούν εγγυημένες λύσεις στη δραστηριότητα ξένων μυστικών υπηρεσιών, ειδικά της Τουρκίας στη Θράκη, αλλά και σε ολόκληρη την επικράτεια.
Οι Πομάκοι και οι Ρομά πρέπει να επιδοτηθούν με τη δημιουργία σχολείων που θα διδάσκουν καθαρά την ελληνική γλώσσα.
Η Θράκη μάς καλεί και δεν χωρά άλλη αναβολή. Ας το καταλάβουμε, γιατί στη Δ. Θράκη είναι Έλληνες Μουσουλμάνοι.
Ραφαήλ Καλυβιώτης
