Ως “εχθροί” του καθεστώτος λογίζονται οι Έλληνες πολίτες, ενώ “σύμμαχοι” της εξουσίας θεωρούνται οι “Αλληλέγγυοι” και οι λαθρομετανάστες – Είναι οι ίδιοι που ήθελαν να γκρεμίσουν τον φράχτη του Έβρου
Εάν ανίθετο στην σημερινή εποχή το κρίσιμο ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο», η απάντηση θα προέκυπτε αβιάστως.
Οι γνωστοί-άγνωστοι της «αλληλεγγύης», οι αρχιτέκτονες του εποικισμού της Ελλάδος από το Ισλάμ, οι δογματικοί της ελευθεριακής Αριστεράς που προκρίνουν την ανομία, χαρακτηρίζοντας την ανοχή και φιλοξενία.
Κάθε μέρα που περνά γίνεται όλο και πιο φανερή ή απουσία του κράτους, της συντεταγμένης Πολιτείας, των Ενόπλων Δυνάμεων, των Αρχών και των Υπηρεσιών Εθνικής Ασφαλείας της χώρας από την διαχείριση του προσφυγικού.
Ακόμη και η ίδια η Κυβέρνησις της «ελευθεριακής» Αριστερός του Σύριζα που βλέπει την Ελλάδα, ως περιοχή της Ευρώπης, απέραντο καταυλισμό προσφύγων και μεταναστών από την Ασία, που χειραγωγούνται η κατευθύνονται μέσα στην απόγνωση και τον πανικό τους από ανύπαρκτες σύμφωνα με τον νόμο ΜΚΟ, έχει χάσει κάθε έλεγχο.
Τίθενται ερωτήματα που ζητούν επειγόντως απαντήσεις.
Ποιοι διένειμαν το φυλλάδιο στην Ειδομένη για να υπάρξει η μαζική είσοδος προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα των Σκοπιών από σημείο του ποταμού;
Ποιοι μοιράζουν φυλλάδια στο λιμάνι του του Πειραιά που πανικοβάλλουν τους μετανάστες, ώστε να μην πάνε στα hot spots;
Ποιοι καθοδηγούν τα καραβάνια των απελπισμένων στο να ζητήσουν άσυλο στην Ελλάδα παραμένοντας εδώ;
Πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση να χρησιμοποιεί τον Στρατό, την Αστυνομία και τις Μυστικές Υπηρεσίες της χώρας σε διάταξη εξυπηρέτησης των Μή Κυβερνητικών Οργανώσεων, έχοντας συμφωνήσει να κατευθυνθούν προς τις τελευταίες περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ από ευρωπαϊκά, διεθνή και εθνικά κονδύλια μέσα σε ένα χρόνο;
Είναι πλέον παραπάνω από εμφανές ότι ένα «παρακράτος» αποτελούμενο από σκιώδεις ηγεσίες ΜΚΟ έχει αναλάβει τον αποσυντονισμό της εθνικής και λειτουργικής συνοχής της χώρας.
Άγνωστοι, πίσω από την γενικότητα του χαρακτηρισμού «αλληλέγγυοι» έχουν πάρει τα ηνία της διαχειρίσεως του προσφυγικού.
Την ίδια στιγμή, η διακυβέρνηση Τσίπρ, υπόλογη για πολλά, δεν έχει κατανοήσει, ούτε αυτή την ύστατη ώρα, ότι η κατάληψη της χώρας από μετανάστες δεν είναι μία πραγματικότητα ανοχής και ανθρωπισμού.
Είναι ή πλήρης παράδοση του κράτους πού ανέλαβε να διαχειρισθεί στο παρακράτος των ΜΚΟ
που ούτε η ίδια δεν ξέρει ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση του θέματος:
Αν κάποιος «εχθρός» του καθεστώτος παραβιάσει ή φανεί ότι παραβιάζει έστω κατ΄ελάχιστον τη νομοθεσία, τότε επιστρατεύεται όλος ο μηχανισμός της καταστολής και της «τήρησης» του νόμου, για να «συνετίσει», δηλαδή να εκδικηθεί, τον αντιφρονούντα.
Αυτή η πρακτική συνιστά τη μεγαλύτερη δυνατή προσβολή στην έννοια της δικαιοσύνης και προοιωνίζεται μόνο δεινά για το κοινωνικό σύνολο. Αυτή η αθλιότητα συμβαίνει στην Ελλάδα και εκδηλώνεται συχνότατα.
Ως «εχθροί» του καθεστώτος λογίζονται οι Έλληνες, ενώ «σύμμαχοι» της εξουσίας θεωρούνται οι αλλοδαποί – πρόσφυγες και λαθρομετανάστες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανύπαρκτη αντιμετώπιση της αυθαιρεσίας και της σωρείας των παραβάσεων του νόμου που διαπράττονται καθημερινά στην Ειδομένη, στον λιμένα του Πειραιώς και στα νησιά που έχουν βουλιάξει από το μεταναστευτικό τσουνάμι.
Οι αλλοδαποί εισβάλλουν σε ιδιωτικούς χώρους, βιαιοπραγούν, ακινητοποιούν συρμούς καταλαμβάνοντας τις σιδηροτροχιές, απειλούν να καταστρέψουν εγκαταστάσεις (!) του Δημοσίου, διαμηνύουν ότι θα εξεγερθούν και εν γένει αρκετοί απ΄αυτούς συμπεριφέρονται σαν στρατός κατοχής.
Πώς απαντά το κράτος σε αυτό;
Με την απουσία, τη σιωπή και τις γλοιώδεις απομιμήσεις σωφροσύνης στις οποίες επιδίδονται οι λογάδες πολιτικοί της απραξίας και των φιλοϊσλαμικών ιδεοληψιών.
Όταν οι Έλληνες αξιώνουν την εφαρμογή του νόμου ή διαμαρτύρονται για την καταστροφή του τόπου τους λόγω της ίδρυσης hot spot στην περιοχή τους, ξυλοκοπούνται ανελέητα από τα ΜΑΤ – όπως έγινε την Κυριακή το βράδυ στη Χίο.
Αυτή η πρακτική της πολιτικής εξουσίας δεν περνά απαρατήρητη και περνά στους Έλληνες το μήνυμα ότι είναι ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα και ότι βρίσκονται υπό διωγμό!.
Σημείωση Ε.Θ.:
Γιατί όμως όλα τα Μ.Μ.Ε. ομιλούν αορίστως περί των “Αλληλέγγυων” και δεν λένε την Αλήθεια ότι είναι μέλη των Συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ;
Οι ίδιοι δεν είναι που είχαν κουβαληθεί και εδώ για να γκρεμίσουν τον φράχτη του Έβρου;
Ως πότε λοιπόν θα κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας; Μήπως φθάσαμε στο σημείο να φοβώμαστε να τα πούμε;
Σ.Κ.
