Γράφει ο ΣΧΟΛ-ιαστής
Η παράφραση της πιο πάνω τιτλοφόρησης του σημερινού κομματιού, όσο οξύμωρη κι αν θεωρείται δεν παύει να είναι καλολογική μεταφορά του τρόπου εορτασμού της διπλής γιορτής της 25ης Μαρτίου.
Παρ’ όλα αυτά, πάμπολλες φορές τέτοιες μέρες του μήνα που η πατριδογνωσία ανακαλύπτει το πραγματικό της νόημα, εξουδετέρωνε τη λήθη του παρελθόντος με αφοπλιστική εμμονή των Αλεξ/πολιτών να κάνουν με συγκίνηση και γλυκιά αναπόληση ένα “φλας μπακ” στη βαθιά μνήμη της παλιάς μεταπολεμικής γιορτινής εποχής για την σύγκριση με τους τελευταίους εορταστικούς χρόνους στην πόλη.
Νοσταλγική λοιπόν ταραχή, συνδυασμένη με τον ερχομό της άνοιξης η προσμονή της 25ης Μαρτίου.
Επικρατούσε θυμάμαι μικρός πριν από πολλές δεκαετίες, σ’ όλη την τότε μικρή Αλεξ/πολη, καταλυτική μυσταγωγία σε κάθε σπίτι, μαγαζί, σχολεία, ιδρύματα και υπηρεσίες.
Ακόμα, θυμάμαι με συγκίνηση τα μαθητικά χρόνια που ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός για την Δοξολογία της μεγάλης γιορτής του Έθνους ήταν ο πρόλογος που σηματοδοτούσε την ατάκα “Τι είναι η Πατρίδα μας” και το “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει”.
Μεγάλη μέρα αυτή, μέρα του Έθνους, της Θρησκείας και των ιδανικών της φυλής.
Τότε, παλιά όπως είπαμε, η διπλή γιορτή προϋπόθετε σχεδόν πάντα πάνω από την Αλεξ/πολη, ήλιο, καλοκαιρία, άνοιξη στο κατώφλι του χειμώνα, πέταγμα του μάλλινου ρούχου και συντεταγμένο άνοιγμα για ερχομό καλοκαιριού.
Η άνθηση ανοιξιάτικων λουλουδιών και ιδίως του ζουμπουλιού ήταν συνυφασμένη με την γιορτή της 25ης, της Μεγάλης Εβδομάδας και γενικά της εποχιακής αλλαγής.
Σημαιοστολισμούς σ’ όλη την πόλη, δάφνες με στεφάνια κατάθεσης στο ηρώο, αβάστακτες προετοιμασίες σε σχολεία, στρατό και άλλα ιδρύματα και Συλλόγους για την επικείμενη παρέλαση, δεκάρικοι λόγοι από τους άρχοντες της εξουσίας, αναπαραστάσεις του ηρωικού έπους από τα εκπαιδευτήρια και σκηνές μεγαλείου του εθνικού βίου μας μαζί με θούρια, μπάντες και ζήτω.
Η μεγάλη αυτή μέρα του Μαρτίου σηματοδοτούσε εκδηλώσεις Εθνικές και προσπάθειες με πολλών ημερών πρόβες και προετοιμασίες σ’ όλους τους κοινωνικούς, στρατιωτικούς και εκπαιδευτικούς φορείς, για άψογη παρουσίαση. Γιατί στους τότε καιρούς όλοι κρίνονταν αυστηρά.
Για την παρέλαση, υπήρχαν δύο μπάντες. Η Δημοτική και η Στρατιωτική, που εξασφάλιζαν την άμεμπτη ροή της συγχρονισμένης ροής των τμημάτων.
Απαστράπτουσες και οι δύο φιλαρμονικές, παιάνιζαν εμβατήρια, μαρς και θούρια με εντυπωσιακές εκτελέσεις.
Έτσι, σαν παρένθεση: Ξεχώριζε, τότε, από τη Δημοτική μπάντα ένας φέρελπις πιτσιρικάς, μικρός του Δημοτικού σχολείου σίγουρα, με στολή σινιέ του συγκροτήματος, σιδερωμένη άψογα και επιμελημένη στην εντέλεια, που στα μουσικά κουκλέ των κομματιών, η γκραν κάσα υπευθυνότητα ατομικής του μουσικής σύμπραξης με το υπόλοιπο τιμ της ορχήστρας, προσέδινε εντυπωσιακή ατραξιόν με τον τρόπο επίδειξης που την χτύπαγε με ακροβατικούς ρυθμούς των πλήκτρων.
Αυτός ο μπόμπιρας τώρα, μεγαλωμένος αρκετά και επιτυχημένος δικηγόρος σήμερα, εξακολουθεί να συμμετάσχει με την μπάντα σε παρελάσεις και μουσικές εκδηλώσεις.
Φαινόμενο ο συμπολίτης μας. Με μουσική κατάρτιση, καλλιτεχνική διαίσθηση ζωγραφικής, χιουμουρίστας, τέλειος αστικής δικηγορίας, επιτήδειος ταβλαδόρος, καλός γείτονας και φίλος εμπιστοσύνης.
Άψογο όμως και το κοινό, που καταλάμβανε ιππαστί τα δύο πεζοδρόμια της λεωφόρου. Χειροκροτήματα και ζητωκραυγές καθ’ όλη τη διάρκεια.
Στην εντέλεια και η φροντίδα διατήρησης της τάξης και της παρακολούθησης από τα σώματα ασφαλείας.
Όλα φροντισμένα στην επίσημη εξέδρα μπροστά στη Στρατιωτική Λέσχη. Άψογοι και οι τελετάρχες.
Συνειδητός, λοιπόν, ο Εθνικός αγώνας και το μεγαλείο της γιορτής του. Απλωνόταν κυρίαρχα σ’ όλη την πόλη εκείνες τις ημέρες.
Γέμιζαν όλοι οι χώροι με σημαίες, συνθήματα, λάβαρα, επιγραφές.
Ζήτω το Έθνος, Ζήτω η 25η Μαρτίου, Ζήτω η Εθνική Παλιγγενεσία, Ζήτω ο Στρατός.
Παντού, σ’ όλη την πόλη.
Ο κόσμος πολύ ζεστός στις εκδηλώσεις του, πιο αληθινός ο γιορταστικός μήνας.
Έβλεπε στη γαλανόλευκη σημαία, στα ιστορικά λάβαρα στα ηρωικά πρόσωπα του Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, Αθ. Διάκου και των άλλων ηρώων, την οικουμενική φράση “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει”.
Όλα αυτά τα δοξαστικά, δικαιολογούν το ρητορικό μεταφορικά ποδοσφαιρικό σχήμα με την παράφραση της τιτλοφόρησης του παρόντος για την τεσσάρα του οπλαρχηγού που διέλυσε τον Δράμαλη και έφερε την πανηγυρική ελευθερία της χώρας μας.
Μεταφέρθηκε ο ηρωικός Κολοκοτρώνης και ταυτίστηκε με τον πατριωτικό ενθουσιασμό των ερχόμενων γενιών που πάντα τον καλεί στον αγώνα με τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.
Ένας κόσμος γιορτινός, με ειλικρίνεια που έβλεπε και πίστευε στο μήνυμα του ποιητή “Τι είναι η Πατρίδα μας”.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
