Έμμεση αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια υπό μία νέα, ηπιότερη μορφή – Το μήνυμα του βρετανικού Guardian – Επισημοποιείται η Τουρκική γλώσσα
Είναι ατυχές το γεγονός, που η ενημέρωσή μας από τα ΜΜΕ είναι αποκλειστικά ελλαδοκεντρική, με ελάχιστες αναφορές στα συμβάντα του περιγύρου μας, πλην αν υπάρξουν γεγονότα με οσμή σκανδάλου. Στον δε χώρο της πολιτικής υπάρχει πλήρης εφησυχασμός, ίσως διότι δεν είναι ακόμη εξοφθάλμως ορατά σε μας τα αποτελέσματα της ισλαμικής επέκτασης.
Δεν θα απασχολούσε το γεγονός αυτό τον υπογραφόμενο, σεβόμενος την ελευθερία επιλογής που δικαιούται ο κάθε άνθρωπος όπου γης, αν ο ισλαμισμός δεν χρησιμοποιείτο για άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Ως πολιτικό μέσο επομένως τον κρίνει η στήλη.
Για να μη θεωρήσει κάποιος ότι πρόκειται για υπερβολικούς φόβους, υπάρχει το χθεσινό δημοσίευμα του Guardian, με τίτλο: «Νέα Οθωμανική αυτοκρατορία ξαναστήνει στα Βαλκάνια η Τουρκία».
Δεν λησμονείται βέβαια το γεγονός, ότι η βρετανική πολιτική είναι άκρως υποστηρικτική των ενεργειών του τουρκικού κράτους, και επειδή -μεταξύ άλλων- χρησιμοποιεί την Τουρκία ως δόρυ για υποστήριξη των βρετανικών συμφερόντων στην Κύπρο, και δευτερευόντως στη Μ. Ανατολή (όπου εκτοπίστηκαν από τις Η.Π.Α., σιγά-σιγά μετά την αποτυχία της στον πόλεμο του Σουέζ, το 1956).
Για έμμεση αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια υπό μία νέα ηπιότερη μορφή, κάνει λόγο η βρετανική εφημερίδα, καθώς και για διεύρυνση της ζώνης επιρροής της Τουρκίας στον ευρωπαϊκό χώρο.
«Η Τουρκία κατέκτησε τα Βαλκάνια πριν από πέντε αιώνες και πλέον οι ηγέτες της δημιουργούν διόδους εισβολής με φιλικότερα και πιο ειρηνικά μέσα.
Μόνο τα τελευταία χρόνια, έχουν ανοίξει στο Σεράγεβο δύο τουρκικά πανεπιστήμια τα οποία έχουν αποτελέσει αφορμή για τη μαζική εισροή Τούρκων φοιτητών και τουρκικής κουλτούρας σε μία κατά βάση μουσουλμανική χώρα, οι φρέσκες ακόμα πληγές της οποίας από τον προ δύο δεκαετιών πόλεμο δεν έχουν κλείσει», αναφέρει το δημοσίευμα και προσθέτει:
«Οι τουρκικές επενδύσεις επεκτείνονται σε όλο το εύρος των Βαλκανίων, ακόμα και σε χώρες όπως η Κροατία και η Σερβία, όπου οι Χριστιανοί ενθυμούνται τους σουλτάνους της τότε Κωνσταντινουπόλεως, ως κατακτητές και όχι ως απελευθερωτές. Η Τουρκία αποκτά μία ολοένα μεγαλύτερη ζώνη επιρροής στην Ευρώπη, σε μία χρονική στιγμή στην οποία οι προοπτικές ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζονται ισχνές».
Οι Τούρκοι εργάζονται για την εγκαθίδρυση μίας νέας, ηπιότερης αυτή τη φορά Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ομολογεί και ο επικεφαλής του τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων Anadolu (το έγραψε άλλωστε ο κ. Νταβούτογλου). Τα Βαλκάνια είναι η μόνη δίοδός τους προς την Ευρώπη, με δεδομένο μάλιστα που κάθε άλλος τρόπος εισόδου δεν φαίνεται να έχει προς το παρόν προοπτική.
Ο Ομοσπονδιακός Υπουργός Παιδείας και Επιστημών της Β-Ε, κ. Νταμίρ Μάσιτς, είχε δηλώσει στους SETimes, πως «η Τουρκία είναι βέβαιο πως έχει θετική επίδραση και επιρροή στα Βαλκάνια σε κάθε περίπτωση», ο δε πρόεδρος του τμήματος διεθνών σχέσεων στο Πολυτεχνείο Μέσης Ανατολής στην Άγκυρα, κ. Χουσεΐν Μπαγκτσί, υποστηρίζει πως «η σημαντική πρόοδος στην τουρκική διπλωματία στην περιοχή των Βαλκανίων δίνει στη χώρα ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ.».
Το ίδιο υποστήριξε σε άρθρο του (echedoros) ο Αλβανός κ. Γκιάνι Τιερσνιάκου, ο οποίος περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία επανέρχεται στο Κοσσυφοπέδιο. Γράφει για την αμφιθυμία των Αλβανών σε σχέση με την επάνοδο των Οθωμανών, καθώς βλέπουν να μένουν μακριά από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο εδραιώνεται η Τουρκία στη γη τους και την χρησιμοποιεί ως διάδρομο για την Ευρώπη.
Ήδη, η επισημοποίηση της χρήσης της τουρκικής γλώσσας, οι αιρετοί και μη αξιωματούχοι τουρκικής καταγωγής, η παρουσία Τούρκων στρατιωτών μέσω της KFOR ή της EULEX, οι τακτικές επισκέψεις Ερντογάν -Νταβούτογλου, οι επενδύσεις ύψους 40.000.000 ευρώ (σε κατασκευές, τράπεζες, νοσοκομεία, σχολεία, μεταποίηση, ασφάλειες, τρόφιμα) που ακολούθησαν τις 31 συμφωνίες οικονομικής (και όχι μόνο) συνεργασίας, όλα αυτά έχουν εδραιώσει την τουρκική παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο.
Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσε να γραφούν. Έστω και αυτά όμως, ελπίζεται να αφυπνίσουν όσους ενδιαφέρονται πραγματικά γι’ αυτόν τον τόπο.
Ο Μακεδών
