Οι άγιες και χαρούμενες ήμερες του Πάσχα προξενούν συχνά θλιβερές αναδρομές στις προσωπικές αναμνήσεις μας.
Πρόσωπα προσφιλή, πού πάντα ήσαν κοντά μας τις ήμερες αυτές έχουν φύγει από τη ζωή. Ενώ άλλα συμπαθή που συναντούσαμε στην εκκλησία με το προσευχητάριο στο χέρι έχουν χαθεί.
Ποιος ξέρει, άραγε, αν ζουν ακόμα! Τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή των κεριών των περασμένων ήμερων μακραίνει, Τι γρήγορα που τα ζεστά κεριά πληθαίνουν, επεσήμανε προσφυώς ο Κ. Καβάφης.
Εμείς εμπρός μας «κυττάζουμε τ’ αναμμένα μας κεριά» των ήμερων του μέλλοντος, τον αριθμό των οποίων ορίζει ο Ύψιστος.
Στη μυσταγωγία των ψαλμών της Αγίας Εκκλησίας μας, κατά τις ήμερες αυτές, έρχεται και κάποια στιγμή τής αυτοκριτικής μας και του απολογισμού των πράξεων και παραλείψεων μας ενώπιον του πανταχού παρόντος παντοδύναμου θεού.
Πώς απολογούνται, άραγε, οι Δικαστές εκείνοι πού κρατούν στις φυλακές επί μήνες οικογενειάρχες, βάσει αδίκων ποινικών διώξεων, όταν στη συνέχεια οι κρατούμενοι κηρύσσονται αθώοι ή όταν επιβάλλουν εξοντωτικές ποινές, βάσει συλλογισμών με λογικά άλματα για να ικανοποιήσουν την παραπληροφορημένη κοινή γνώμη;
Η Δικαιοσύνη είναι υπακοή στους αιωνίους νόμους της λογικής. Δεν κάνει διάκριση μεταξύ ισχυρών και αδυνάτων. Ούτε συγκατοικεί με ψυχές κυριαρχούμενες, όχι από πόθο ανακαλύψεως της αληθείας, άλλα από φιλοδοξία ή σκοπιμότητα.
Το έργο των Δικαστών είναι θείο και όχι απλώς διεκπεραιωτικό, όπως το θέλουν οι άνθρωποι της εκτελεστικής εξουσίας και κάποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες, δούλοι των αριθμών και των εντυπώσεων.
Πώς δικαιολογούν στη συνείδηση τους – αν υπάρχει – τα δεινά που εσώρευσαν στους Έλληνες οι ζώντες υπεύθυνοι της σημερινής εξαθλιώσεώς τους;
Πώς δεν μαστιγώνουν οι ερινύες των τύψεων εκείνους πού επισπεύδουν εκποιήσεις ακινήτων υπερφορολογουμένων πολιτών, για να περιέλθουν σε ακόρεστα «κοράκια» του εσωτερικού και του εξωτερικού;
Οι άνθρωποι βλέπουν τον Θεό και αισθάνονται την ύπαρξη του μόνο με δακρυσμένους οφθαλμούς.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν μεσουρανούσε και πίστευε ότι έχει θέσει τους αντιπάλους του στο «χρονοντούλαπο» της ιστορίας, έλεγε ειρωνικά, πώς οι αντίπαλοι του έχουν τις ελπίδες τους στον Θεό!
Όταν όμως αργότερα η μοίρα του απεκάλυψε την σοφία του αποφθέγματος του Σολομώντος «ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης», ανεζήτησε την βοήθεια του Θεού και εδέχετο τα ευχολόγια, όχι μόνο των Μοναχών, άλλα και άλλων πού παρίσταναν τους προικισμένους εκ της Θείας Προνοίας.
Το κακό όμως στην Ελλάδα είχε συντελεσθεί.
Αυτοί πού ευθύνονται για την οικονομική χρεωκοπία τής Χώρας, προεκάλεσαν και την αποσάθρωση του ηθικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας και την χαλάρωση των άρχων και άξιων της. Επομένως είναι και υπεύθυνοι για την αλλοίωση του γένους των Ελλήνων.
Όταν ο επί σειράν ετών Πρωθυπουργός της Χώρας εδίδασκε τους πολίτες με την προσωπική συμπεριφορά του, πως να τέρπονται και να αδιαφορούν για όλα τα άλλα αγαθά, ήταν φυσικό ένα μέρος του λαού να τον μιμηθεί.
Άλλωστε, οι θεσμικές αλλαγές πού είχαν επιβληθεί, κατέτειναν στην διάλυση της οικογενείας, ως συστατικού κυττάρου τής κοινωνίας.
Νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις. Καλύφθηκαν από την Πολιτεία, τα έξοδα τριών για κάθε μητέρα. Και μειώθηκαν τα έτη διασπάσεως τής συμβιώσεως των συζύγων, για την θεμελίωση απολύτου λόγου διαζυγίου.
Η έκπτωση των ηθικών άξιων συμβαδίζει και με την διάβρωση των παιδικών συνειδήσεων.
Αυτοί πού έχουν τα τηλεοπτικά δίκτυα και παράλληλα την συνταγματική υποχρέωση (άρθρο 15 παρ. 2 του Συντάγματος) να σέβονται την παιδική ηλικία, φροντίζουν να εμποτίζουν τις ψυχές των παιδιών με μυθικές παραστάσεις από τη ζωή των Τούρκων τής εποχής του Σουλεϊμάν και άλλων, με συνέπεια τα μικρά παιδιά να μεγαλώνουν, όχι με εικόνες τής ζωής των προγόνων τους, άλλα με ψευδείς και παραπλανητικές όμοιες τής τουρκικής προπαγάνδας.
Το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο εφησυχάζει. Οι κυβερνώντες αδιαφορούν.
Οι Λειτουργοί της Θέμιδος, στους όποιους προσβλέπει η κοινωνία για τη διόρθωση των κακώς κειμένων, περιορίζονται στα τυπικά τους καθήκοντα.
Εφρόντισαν άλλωστε γι’ αυτό οι κυβερνώντες με τους μισθούς πείνης, κατά παραβίασιν τής σχετικής συνταγματικής επιταγής, ώστε να είναι δύσκολο να αρθούν στο επιβαλλόμενο ύψος του λειτουργήματος τους.
Ό λαός όμως αναμένει από αυτούς να ανταποκριθούν στη συνταγματική αποστολή τους, διώκοντες και τιμωρούντες αυτούς πού λεηλατούν το Δημόσιο και εφαρμόζουν φορολογικά συστήματα συνεπαγόμενα γενοκτονία των Ελλήνων.
Β.Α. Κόκκινος
