Όταν οι αφελείς επιμένουν ότι η συμμετοχή της Τουρκίας στην “Ε.Ε.”, αποτελεί εγγύηση… της ασφαλείας μας
Όταν επισημαίνουμε την στερεοτυπική έκφραση ότι οι Τούρκοι «έχουν διπλωματία» παραδεχόμενοι ότι υστερούμε σημαντικά απέναντί τους, αδικούμε την δική μας διπλωματική υπηρεσία και τα στελέχη της.
Δεν έχουν οι Τούρκοι καλύτερους διπλωμάτες από τους δικούς μας.
Αυτό όμως πού έχουν, είναι εξωτερική πολιτική με συνέπεια, συνέχεια και στόχους. Αυτό είναι το σημείο στο όποιο υστερούμε.
Απεναντίας στην Ελλάδα, η εξωτερική μας πολιτική, αλλά και γενικότερα η πολιτική που αφορά στις διεθνείς μας σχέσεις ουδέποτε σχεδιάσθηκε με βάση τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας.
Ακόμη χειρότερα, οι κυβερνήσεις μας, σε ελάχιστες μόνον περιπτώσεις έχουν λάβει υπ’ όψιν τους μια σοβαρή ανάλυση των γεωπολιτικών δεδομένων και των επιρροών πού ασκούνται από ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες.
Δυστυχώς, το εθνικό χαρακτηριστικό του παρορμητισμού και της συναισθηματικής αντιδράσεως επηρεάζει και αυτόν τον σημαντικό τομέα της υποστάσεως του Κράτους.
Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελούν οι σχέσεις μας με το Ισραήλ, στις οποίες βλέπουμε μεταπτώσεις που φθάνουν σε εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις.
Μόλις εμφανίζονται σύννεφα στις Τουρκο-ισραηλινές σχέσεις, σπεύδουμε να πανηγυρίσουμε το «σπάσιμο του άξονα» και μόλις δούμε μια διπλωματική προσέγγιση πέφτουμε σε κατάθλιψη διότι και πάλι «τα βρήκαν».
Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν είχαμε κοινά συμφέροντα με το Ισραήλ στον χώρο τής Ανατολικής Μεσογείου. Ακόμη και πριν ύπαρξη θέμα κοιτασμάτων φυσικού αερίου πού επιβάλλουν την συνεργασία τής Κύπρου με το Ισραήλ.
Τα κοινά αυτά συμφέροντα, τα όποια ουδέποτε απετέλεσαν άξονα πολιτικής, δεν αποκλείουν βεβαίως συνεργασίες και με άλλες χώρες στις οποίες ασφαλώς θα περιλαμβάνεται και η Τουρκία εφ’ όσον οι συνθήκες διαμορφώνουν το κατάλληλο κλίμα.
Όπως και εμείς κατά καιρούς έχουμε κάνει προσπάθειες αναπτύξεως σχέσεων καλής γειτονίας με την Άγκυρα. Προσπάθειες οι οποίες ουδέποτε ευωδόθησαν, όπως ουδέποτε είδαμε αποτελέσματα και από το πολυετές και επίμονο «άνοιγμα» μας προς τον αραβικό κόσμο.
Και σήμερα ακόμη όμως, εμφανίζουμε μίαν ιδεοληπτική προσήλωση σαι αυτή την πολιτική, παραγνωρίζοντας και τις αλλαγές των γεωπολιτικών δεδομένων.
Η «αραβική άνοιξις» έχει ανατρέψει πολλές σταθερές, χωρίς να βελτίωση κατά το παραμικρό την ζωή των λαών της Βορείου Αφρικής.
Αντιθέτως η έξαρσις του ισλαμικού φανατισμού τους οδηγεί σε μια εξόχως σκοτεινή περίοδο, η οποία τους φέρνει όλο και πιο κοντά προς την επίσης αποκλίνουσα προς το Ισλάμ, Τουρκία, υπέρ της όποιας πάντα εψήφιζαν στους διεθνείς οργανισμούς, ιδιαιτέρως όσον άφορα στο Κυπριακό.
Στο περιβάλλον αυτό η Τουρκία προβάλλει διπλωματικώς ισχυρή» σε μια στιγμή κατά την οποία και η στρατιωτική της ισχύς ενισχύεται με σταθερότητα, ενώ στην Ελλάδα σταθερά μειώνουμε την αποτρεπτική μας δυνατότητα.
Με δεδομένη την μείωση του ενδιαφέροντος των «μεγάλων δυνάμεων» για τον θαλάσσιο δρόμο της Μεσογείου, η απειλή της Τουρκίας ότι θα παρεμπόδιση την πραγματοποίηση της «επιβεβαιωτικής» γεωτρήσεως στο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ, μας φέρνει ενώπιον της σκληρός πραγματικότητος.
Με ευθύνη των κυπριακών κυβερνήσεων τής τελευταίας δεκαετίας, η Μεγαλόνησος έχει αφεθεί ουσιαστικώς ανίσχυρη και απροστάτευτη.
Δεν είναι η ώρα να φέρουμε προ των ευθυνών τους, τους αφελείς που επίστευσαν ότι μόνη η συμμετοχή στην ΕΕ θα ήταν αρκετή εγγύησις ασφαλείας απέναντι στην επιθετικότητα των Τούρκων.
Ούτε αυτούς πού άφησαν το αμυντικό σύστημα της Ελλάδος και της Κύπρου να κατάρρευση.
Επείγει να αντιμετωπίσουμε με ρεαλισμό τις αναταράξεις που ήδη ξεδιπλώνονται στην ευρύτερη περιοχή μας.
Ενδεχομένη κρίσις στην κυπριακή ΑΟΖ, καθίστα επιτακτική την άμεση επίτευξη αξιόπιστων συμμαχιών.
Συμμαχιών τις όποιες θα μπορούσαμε να έχουμε ήδη, αν είχαμε αφήσει την διπλωματική μας υπηρεσία να λειτουργήσει βάσει σχεδίου και αν αποφεύγαμε τους παρορμητισμούς. Όπως την ακύρωση εν εξελίξει ελληνο-ισραηλινής αεροπορικής ασκήσεως εξ αιτίας της βιαίας ισραηλινής αντιδράσεως στην προσέγγιση τουρκικής ανθρωπιστικής αποστολής στην Γάζα, τον Μάιο του 2010.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο νέος υπουργός Αμύνης της Κύπρου επεσκέφθη επισήμως το Ισραήλ, πριν έλθει στην Αθήνα, σε συνέχεια μάλιστα επισκέψεως του Κυπρίου προέδρου Νικ. Αναστασιάδη. Κινήσεις εσπευσμένες.
Τις οποίες όμως κατέστησε επιβεβλημένες η απουσία αναλύσεως της καταστάσεως και η διαρκής έλλειψις στόχων πολιτικής.
Ευθ. Π. Πέτρου
