Στους αμπελώνες τους καλούς, αξίωσε με κλήμα,
καρπούς να φέρνω αγαθούς, στο άγιο σου το βήμα.
Στον στενωπό τον δρόμο σου, δώσε να περπατώ,
αν φύγω από τον νόμο σου, σίγουρα θα χαθώ.
Τον κάθε μου συνάνθρωπο, όσο μπορώ ας νοιαστώ,
πίσω από κάθε άνθρωπο, ας βλέπω τον Χριστό.
Στην ταραγμένη εποχή, χάρισε την ειρήνη,
στην τρομαγμένη μου ψυχή, χάριζε την γαλήνη.
ΣΥ, όλα μας τα συγχωρείς, εκτός απ’ το εγώ μας
μας έδωσες παραβολή, για να’ ναι οδηγός μας.
Φώτισέ μας, μην κρίνουμε, γιατί κριτής ΕΣΥ σαι,
και όσα πράξαμε άθλια, από τη Βίβλο, σβήσε.
Ο Θρακιώτης
Αλεξανδρούπολη