5 Ιουνίου 2013 – Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος – Η επίλυση των οικολογικών προβλημάτων δεν έρχεται ούτε μέσα από συναυλίες, ούτε βανδαλισμούς, υπερατλαντικά ταξίδια και άλλες σκοπιμότητες
“Θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε ολόκληρη τη γη σε παράδεισο, μόνο όταν θα έχουμε τον παράδεισο μέσα μας” (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
***
Η ελληνική, σύνθετη λέξη “οικο-λογία”, προέρχεται από το οίκος και λόγος, και σημαίνει τη «μελέτη του φυσικού οίκου-περιβάλλοντος».
Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, το 1870, από το Γερμανό βιολόγο Χαικελ. Από τη δεκαετία του 1950, χρησιμοποιείται διεθνώς (ecology), για να εκφράσει μια νέα “διακλαδική “ και “ολιστική“ επιστήμη.
“Διακλαδική” γιατί στηρίζεται σε πολλές άλλες επιστήμες (γεωλογία, γεωγραφία, μετεωρολογία, εδαφολογία, χημεία, φυσική κλπ) και “ολιστική”, καθώς υπερκαλύπτει παλαιότερους επιστημονικούς κλάδους, οι οποίοι και συμβάλλουν στην ορθή οικολογική γνώση.
Συμπερασματικά, “Οικολογία” είναι η επιστήμη που μελετά τις σχέσεις μεταξύ του ανθρώπου και του περιβάλλοντός του. Τις σχέσεις του “λογικού κτίσματος” και της “άλογης φύσης”.
Συνεπώς, για τον ορθόδοξο χριστιανό, η σχέση του με την “οικολογία”, και κατ’ επέκταση με το “οικολογικό πρόβλημα”, περνάει από τη σχέση του και την κοινωνία του με το Θεό.
Ο ορθόδοξος χριστιανός, λειτουργεί – πρέπει να λειτουργεί – στη φύση σαν ιερέας ο οποίος αναφέρει και προσφέρει την υλική κτίση στο Δημιουργό της, αποδίδοντας «τα Σα εκ των Σων».
***
Η Ορθόδοξη Ανατολική του Χριστού Εκκλησία, μπροστά στο “οικολογικό πρόβλημα’’, δεν παραμένει απαθής.
Άλλωστε, είναι θεμελιώδες δόγμα της πίστης μας ότι ο Θεός Πατέρας είναι “ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων’’.
Επίσης, σύμφωνα με την Πατερική διδασκαλία “ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο της Δημιουργίας’’.
Έχουν ιδιαίτερη αξία μερικά και ενδεικτικά, από όσα η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ορίσει και πράττει σε σχέση με αυτό.
***
Η τελετή του Αγιασμού (Μεγάλου στα Άγια Θεοφάνεια, Μικρού κάθε 1η του μηνός και σε διάφορες άλλες περιστάσεις) που τελούν οι ορθόδοξοι ιερείς, μας δείχνει την καθαγιαστική και λυτρωτική ισχύ που αποκτά το νερό ως στοιχείο της φύσης- Κτίσης, με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος.
Σε όλες τις Ακολουθίες της Ορθόδοξης λατρείας μας, η ύλη χρησιμοποιείται και τιμάται (άρτος, οίνος, ξύλο, χρυσός, κερί, θυμίαμα) και όλες οι αισθήσεις συμμετέχουν : όραση (αγιογραφίες), ακοή (ύμνοι), γεύση (θεία κοινωνία), όσφρηση (θυμίαμα), αφή (θαύματα).
Το “Μεγάλο Ευχολόγιο’’, το βιβλίο της Ορθόδοξης Εκκλησίας για όλες τις Ιερές Ακολουθίες και Τελετές, περιλαμβάνει και ευχές για τον εξαγνισμό κάθε τι υλικού.
Η 1η Σεπτεμβρίου κάθε έτους, με Απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, από το 1989, έχει καθιερωθεί “ημέρα προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος’’ και αναπέμπονται ειδικές ευχές και ικεσίες υπέρ της όλης Δημιουργίας.
Οι προκαθήμενοι όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, σε ειδική σύναξη στην Κωνσταντινούπολη, το Μάρτιο του 1992, υιοθέτησαν την παραπάνω Απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Όλες οι Βυζαντινές Εκκλησιές και Ιερές Μονές, έχουν κτιστεί σε μια αρμονία με το φυσικό τους περιβάλλον.
***
Η επίλυση των οικολογικών προβλημάτων δεν έρχεται μέσα από τις δυσοίωνες προβλέψεις των ειδικών και μη, ούτε μέσα από τις θρηνωδίες, τις θηριωδίες, τους βανδαλισμούς, τις συναυλίες, τα υπερατλαντικά ταξίδια και τις σκοπιμότητες.
Η επίλυση των οικολογικών προβλημάτων για τον ορθόδοξο χριστιανό, έρχεται μέσα από τη ριζική αλλαγή των σχέσεών του με το Θεό, τον κόσμο και τους συνανθρώπους του.
Η επίλυση των οικολογικών προβλημάτων για κάθε καλόπιστο πολίτη, έρχεται μέσα από τους Διεθνείς Οργανισμούς, τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διασκέψεις.
Έρχεται, μέσα από το σεβασμό και την υπακοή στους Νόμους του Κράτους, την Κοινοτική και Διεθνή νομοθεσία. Έρχεται, όταν κατανοούμε ότι το νομικό μας σύστημα – η διάρθρωση της εννόμου τάξης – δεν είναι κάτι το αποκομμένο και ανεξάρτητο από την κοινωνία, αλλά υπάρχει για την διατήρηση και συντήρησή της.
Επομένως, η στείρα ανυπακοή, χωρίς την προσφυγή στα αρμόδια δικαστήρια, δεν επιφέρει μόνο πλήγμα στην έννομη τάξη και στο κανονιστικό περιεχόμενο των κανόνων δικαίου αλλά αποτελεί και ένα τεράστιο ρήγμα στην συνοχή της κοινωνίας.
Παπανικολόπουλος Νικόλαος
Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)
