Δεν φοβάμαι την αμάθεια, ούτε και την γνώση,
την ημιμάθεια φοβούμαι, σαν κίνδυνο μέγα,
γιατί ρηχά και στάσιμα νερά είναι!
Αντάμα βαδίζει με την κουφότητα
της “υψηλής μας κοινωνίας”
που για όλα έχουν τον κενό τους λόγο να μας πουν
και να μας “καθοδηγήσουν” ως κύριοι των πάντων
αλλά και έρμαιοι του παντός.
Μοναδικοί κριτές δικοί μας και της ΑΛΗΘΕΙΑΣ
στου κόσμου τους την δόξα περίγελος έγιναν
Δεν θέλω την δόξα τους αυτή
αθέατος θέλω να’ μαι όσο ζω
Μόνο τα άγονα λιθάρια
να ξέρουν την περπατησιά μου
στο διάβα της ζωής μου!
Αλεξανδρούπολη