“Η απεργία αποτελεί δικαίωμα και μάλιστα Συνταγματικά κατοχυρωμένο – Αλλά βασικό δικαίωμα των άλλων πολιτών είναι να κινούνται ελεύθερα και χωρίς εμπόδια, για να μπορούν να προσφέρουν την εργασία τους”
Μεγάλος θόρυβος ξέσπασε και μόνο με τη έκφραση της πρόθεσης της κυβέρνησης να τροποποιήσει εν μέρει τα ισχύοντα με τις πορείες – διαδηλώσεις, για να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών και των καταστηματαρχών.
Και ειδικά αυτών του πολυβασανισμένου κέντρου των Αθηνών.
Θύελλα που ξεσηκώθηκε από τους “νεοπροοδευτικούς διανοούμενους” της ξεπεσμένης και ξεπερασμένης σε πολλά από την σύγχρονη ζωή, αριστεράς.
Διαπιστώνουμε χρόνια τώρα, την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων και την επιβολή των θελήσεων των καθημερινών δικταρορίσκων και “ηγεμονίσκων” του συνδικαλισμού, με την ΑΣΥΛΙΑ που δημιούργησαν και ανεχθήκαμε όλοι! Έτσι η ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΠΩ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ και … ΠΑΝΩ ΜΑΣ!!!
Για το ζωτικό αυτό θέμα της καταδυνάστευσης των πολιτών και των καταστημάτων, της περιοχής που πραγματοποιούνται συνήθως πορείες – διαδηλώσεις και της ύπαρξης μιας μικρής κοινωνικής ομάδας και κάστας που ζουν και υπάρχουν εξ αυτών, ας διατυπώσουμε μερικές σκέψεις.
Το δικαίωμα των συγκεντρώσεων προβλέπεται από το άρθρο 11 του Συντάγματος σύμφωνα με τα οποίο “οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα χωρίς όπλα – το ίδιο δικαίωμα επεκτείνεται και στους αλλοδαπούς.
Αν όμως μια συγκέντρωση παύσει να είναι ήσυχη και χωρίς όπλα και εκτρέπεται σε πράξεις βίας κατά προσώπων και πραγμάτων, κηρύσσεται παράνομη.
Επίσης απαγορεύονται αν εξ αιτίας των, επίκειται σοβαρός κίνδυνος για την δημόσια ασφάλεια σε ορισμένη περιοχή και απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής”.
Επίσης με το άρθρο 23 “διασφαλίζεται η συνδικαλιστική ελευθερία με ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ’ αυτήν δικαιωμάτων, εναντίον κάθε προσβολής τους μέσα στα όρια του νόμου και η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις, για την διασφάλιση και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων”.
Μα θα σκεφθούν κάποιοι: μόνο οι συνδικαλιστές και οι διαδηλωτές έχουν δικαιώματα; Οι άλλοι, ο μεγάλος όγκος, η πλειοψηφία στερείται δικαιωμάτων;
Όχι βέβαια!!!
Τα άρθρο 25 του Συντάγματος προβλέπει ότι “τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, τελούν υπό την εγγύηση του κράτους….
Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, δεν επιτρέπεται”.
Σύμφωνα λοιπόν με το Σύνταγμα και πολλούς άλλους ειδικούς νόμους, κοινή απαίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων είναι να μπουν νέοι κανόνες και γιατί όχι… και περιορισμοί στην ασυδοσία.
Οι αντιδράσεις προέρχονται συνήθως από συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, που αντιδρά στο αυτονόητο, να θεσπιστούν κάποιοι στοιχειώδεις κανόνες, ώστε να προστατευθούν όλοι.
Πολλοί συνεχίζουν να ζουν στο χώρο πλέον της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ, γιατί δεν μπορούν δυστυχώς να πείσουν τον άλλο και σκληρά δοκιμαζόμενο πολίτη. Επιδιώκουν με τις διαδηλώσεις να κάνουν αισθητή την “θορυβώδη” παρουσία τους και να εμφανισθούν ότι κάτι κάνουν, με το ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ!
Ας “φοβόμαστε” τους εκμεταλλευτές των ιδεών και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, γιατί στις μέρες μας κατάντησαν πολιτικά παράσιτα – βδέλλες, που απομυζούν ό,τι πιο παραγωγικό δημιουργήθηκε.
Δικαίωμα λοιπόν η απεργία και μάλιστα Συνταγματικά κατοχυρωμένο, αλλά και βασικό δικαίωμα των υπολοίπων, της μεγάλης πλειοψηφίας να κινηθεί ελεύθερα χωρίς εμπόδια, να μπορεί να εργασθεί στον χώρο του έστω και στοιχειωδώς.
Να γίνονται διαδηλώσεις να αναδεικνύονται τα υπαρκτά και βιωμένα προβλήματα, με την προστασία όλων, γιατί σίγουρα όπως μας εξεφράσθει “ηγετικός” πρωτοσυνδικαλιστής “ο αγώνας δεν γίνεται από τον καναπέ”, αλλά σίγουρα δεν γίνεται, να μας περνάν από τον θάλαμο βασανιστηρίων οι “αγωνιστές” συνδικαλιστές δυνάστες μας.
Είμαστε αντίθετοι στο ασφυκτικό περιορισμό του δικαιώματος των κινητοποιήσεων, όπως είμαστε αντίθετοι στο να καταπατώνται και μάλιστα βάναυσα πολλές φορές, τα δικαιώματα της μέγιστης πλειοψηφίας, από μια απειροελάχιστη και γραφική μειοψηφία.
Κατ’ επανάληψη γίναμε μάρτυρες τραγικών γεγονότων όπου συνδικαλιστές μειοψηφίας βιαιοπραγούσαν και επιδιδόταν σε τραμπουκισμούς σε βάρος αμέτοχων πολιτών, που και αυτοί θέλαν να προστατεύσουν το δικαίωμα τους ειρηνικά από τους καθημερινούς εξουσιαστές τους (και γιατί όχι βασανιστές;;;)
Έχοντας εμπειρία από διαδηλώσεις σε τοπικό επίπεδο, θα πούμε ότι τις περισσότερες και συχνές παρουσίες είχαν τα ίδια πρόσωπα, που ηδονιζόταν να συμμετέχουν, αλλά και οι “ινστρούχτορες” ένοιωθαν άφαντη αγαλλίαση από την συμμετοχή έστω και αν ήταν ασήμαντη.
Αυτό τους “αναζωογονούσε και συγχρόνως κολλούσαν στο βιογραφικό τους κομματικές “εύφημες” μνείες, για τον αριθμό των κινητοποιήσεων.
Τις περισσότερες φορές τα προβαλλόμενα αιτήματα ήταν χιλιοειπωμένα, ανεδαφικά και μη πραγματοποιήσιμα, αλλά αυτοί ένοιωθαν… ικανοποίηση ότι… αγωνίσθηκαν τον “καλό αγώνα” και περίμεναν να τους απονεμηθεί ο κομματικός “στέφανος της δικαιοσύνης”.
Όλα αυτά γινόταν στο όνομα της πολυβασανισμένης ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μεταφραζόμενα από το δικό τους κομματικό συμφέρον και “αγωνιστικό” παρόν.
Απαιτούσαν και απαιτούν το “δίκαιο¨τους με την βάναυση τιμωρία όλων των υπολοίπων.
Το 2012 στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν περίπου 6.000 πορείες διαδηλώσεις, με τις 800 περίπου εξ αυτών στο κέντρο των Αθηνών, όπου στις μισές περίπου δεν συνυπήρχαν πάνω από 100 άτομα.
Κινητοποιήθηκαν χιλιάδες αστυνομικοί και σπαταλήθηκαν εκατομμύρια ανθρωποώρες, σε βάρος άλλων ζωτικών τομέων ασφαλείας, συγχρόνως δημιουργήθηκαν σοβαρότατα οικονομικοκοινωνικά προβλήματα στην περιοχή που γινόταν κατ’ εξακολούθηση.
Αρκετές απ’ αυτές εξετράπησαν του όποιου“ειρηνικού σκοπού” με την διάπραξη σοβαρότατων αδικημάτων και ανέτρεψαν την ομαλή διαβίωση των καταστηματαρχών και περιοίκων, με σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις.
Σε έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή, ως πρώτη αιτία των σωρεία λουκέτων των υγιών πριν επιχειρήσεων ήταν οι επιπτώσεις από τις διαδηλώσεις με την κάθετη πτώση του τζίρου και ακολουθούσε η κρίση.
Όλοι γνωρίζουμε, ειδικοί και απλοί πολίτες, τα τεράστια προβλήματα από τις διαδηλώσεις και την ασυδοσία και ασυλία που επικρατεί, και όλοι ζητούν ένα νέο πλαίσιο, ώστε να είναι ουσιαστικές οι διαδηλώσεις, αλλά και να προστατεύονται οι υπόλοιποι.
Δόξα το Θεώ, γήπεδα έχουμε, πλατείες και ελεύθερους χώρους έχουμε, ας πάνε εκεί να τις γεμίσουν και όχι να αναστατώνουν τον κόσμο, ενώ μπορούν τις περισσότερες φορές και στον γωνιακό… τηλεθάλαμο!
Δεν μπορεί 20, 30, 40, 50… έστω και 200 άτομα συγκεντρωθέντες να αναστατώνουν το σύμπαν!!
Βασίλειος Ευστρ. Ναζλής
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α – Πτυχιούχος Νομικής
