Χρειαζόμαστε “έξυπνους” φόρους και όχι “ιδεολογικούς” – Οι υπερφορολογήσεις φέρνουν αντίθετο αποτέλεσμα – Διώχνουμε τα σκάφη αναψυχής στην Ιταλία, ενώ θα μπορούσαν να δημιουργηθούν εδώ, νέες θέσεις εργασίας – Θέλουμε λιγότερο κράτος, για λιγότερους φόρους
Τα πρόσφατα οικονομικά στοιχεία δείχνουν ότι η Ελληνική οικονομία συνεχίζει τον κατήφορο της και η ανεργία καλπάζει.
Για τουλάχιστον 4 χρόνια τώρα ακολουθούνται λάθος συνταγές, πράγμα που δείχνει ότι η διάγνωση του προβλήματος ήταν λανθασμένη.
Αν από την αρχή μείωναν περισσότερο κράτος και έβαζαν λιγότερους φόρους η κατάσταση σήμερα θα ήταν καλύτερη.
Ατυχώς το πηδάλιο και τους οικονομικούς μοχλούς χειρίζονται άνθρωποι με τυπικά αλλά όχι ουσιαστικά προσόντα. Έπεσαν έξω σε κάθε πρόβλεψη.
Δεν φαίνεται να κατανοούν την έννοια της ελαστικότητας της ζήτησης.
Με τα «σταλινικά» τους μυαλά πιστεύουν ότι η οικονομία θα συμπεριφερθεί όπως διατάξουν.
Το πρόβλημα είναι το αδηφάγο, δυσλειτουργικό κράτος και η γραφειοκρατία του που απορροφά πόρους, στραγγαλίζοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Αν συνεχίσει λίγο ακόμη αυτή η κατάσταση δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για ανάκαμψη.
Οι ανόητες υπερφορολογήσεις ακινήτων φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα.
Να πληρώνει σπίτι σε Αθηναϊκό προάστιο διπλάσιο φόρο του αντιστοίχου της Νέας Υόρκης είναι παρανοϊκό, ειδικώς όταν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι το μισό.
Έτσι απαξιώνονται περιουσίες. Μειώνεται δε η πιθανότητα χρηματοδότησης κάθε επιχειρηματικής προσπάθειας. Έτσι διακυβεύεται το μέλλον τής χώρας.
Οι φόροι πολυτελείας που επιβάλλουν σέ αυτοκίνητα, σκάφη αναψυχής κ.ά. θα αποτύχουν όπως απέτυχαν και παλιότερα. Με τον Νόμο 3790/2009 περίμεναν να εισπράξουν πολλά, εισέπραξαν ελάχιστα, έφυγαν 2,000 σκάφη αναψυχής για φιλικότερους προορισμούς και χάθηκαν 6.000 θέσεις εργασίας.
Ωραία μυαλά! Κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και τώρα. Χρειαζόμαστε «έξυπνους» φόρους, όχι «ιδεολογικούς».
Πρέπει να προσελκύσουμε περισσότερα σκάφη αναψυχής για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και εισόδημα. Στην Ελλάδα ελλιμενίζεται το 13% των σκαφών που ελλιμενίζονται στην Ιταλία.
Τα έσοδα και οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται είναι αντίστοιχα. Τα μεγάλα σκάφη δημιουργούν περισσότερες θέσεις εργασίας. Γιατί δεν τα προσελκύουμε άλλα τα διώχνουμε;
Για να λειτουργεί παραγωγικά η αγορά πρέπει να υπάρχει η απαραίτητη ελαστικότητα για να προσαρμόζεται. Οι ελάχιστοι μισθοί αυξάνουν την ανεργία. Είναι θεμιτό όμως να διασφαλίζεται ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Με απελευθερωμένους μισθούς αυτό επιτυγχάνεται μέσω παράλληλης επιδότησης του φορολογουμένου. Έτσι και η επιχείρηση παραμένει παραγωγική, διασφαλίζονται θέσεις εργασίας και το ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης,
Η φορολόγηση αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού είναι ανόητη. Θα καταθέσουν τις πινακίδες. Αν όμως επιβάλλετο μεγαλύτερος φόρος στην βενζίνη και επιστρέφετο μέρος αυτού στους οικονομικά ασθενέστερους αναλόγως του εισοδήματος, θα έφερνε καλύτερα αποτελέσματα γιατί θα συνέχιζαν να κινούνται τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού καταναλώνοντας περισσότερο. Θα ήταν δε και περιβαλλοντικά καλύτερο γιατί θα μείωνε τις περιττές διαδρομές.
Με την ίδια λογική η μείωση του ΦΠΑ εστιάσεως και άλλων αγορών μπορούσε να αντιμετωπισθεί αλλιώς.
Σε μια χώρα με τόσο μεγάλη φοροδιαφυγή οι φοροδιαφεύγοντες μπορούν να ξοδέψουν τα χρήματα τους σε φαγητά, διασκεδάσεις και αγορές καταναλωτικών αγαθών χωρίς να αποκαλύπτονται.
Θα μπορούσε να διατηρηθεί ο μεγάλος ΦΠΑ για πληρωμές με μετρητά, για να πληρώνουν και οι φοροδιαφεύγοντες και πάλι μέσω φορολογικής δηλώσεως ή με μικρότερο ΦΠΑ σε πληρωμή με κάρτες να ευνοούνται οι φτωχότεροι τιμιότεροι.
Πρέπει όμως να βρεθεί ή χρυσή τομή διότι εύκολα όσοι μπορούν θα ταξιδεύουν στο εξωτερικό για να κάνουν τις αγορές τους εκεί.
Σε μια ηλεκτρονική εποχή αυτά είναι άπλα. Οι Έλληνες πρέπει να μπορούν μόνοι να διαλέγουν πως θα ξοδέψουν τα χρήματα τους. Όχι να τους επιβάλλεται τρόπος ζωής από το κράτος.
Θεωρώ ότι το άρθρο του καθηγητή του University of Michigan κ. Γιώργου Τσεμπελή στην «Καθημερινή» τής 21/4/13 με τίτλο «Σύνταγμα και ευημερία» έχει ξεχωριστή σημασία. Συγκρίνει τον λεκτικό όγκο Συνταγμάτων διαφόρων χωρών με τις οικονομικές τους επιδόσεις.
Το Αμερικανικό Σύνταγμα έχει 4.500 λέξεις (κατά κεφαλήν ΑΕΠ $49.800). Το Σύνταγμα τής Δανίας έχει περίπου 7.000 λέξεις (κατά κεφαλήν ΑΕΠ $37.700). Το Ελληνικό Σύνταγμα έχει περίπου 27.000 λέξεις (κατά κεφαλήν ΑΕΠ $25.000). Για να γίνουμε «Δανία του Νότου» πρέπει να μειωθούν οι λέξεις του Συντάγματος μας, και κατ’ επέκταση τής νομοθεσίας μας κατά 75%.
Η νομοθεσία πρέπει να είναι σαφής και ολιγόλογη. «Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».
Θα είχαμε λιγότερη γραφειοκρατία και υπαλλήλους, λιγότερο δικαστικό φόρτο, περισσότερη παραγωγικότητα και πλούτο. Όπως λέει ο λαός «Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια».
Η Ελληνική οικονομία έχει τεράστιες δυνατότητες. Για να ωφεληθεί η χώρα. πρέπει να προσαρμόσει τάχιστα το λειτουργικό της σύστημα στην οικονομική πραγματικότητα και να υπάρξει μακρόπνοη, σταθερή, επιχειρηματικά φιλική νομοθεσία. Σήμερα δεν υπάρχει. Τα πολλά έσοδα προϋποθέτουν μικρές μόνον διορθωτικές κινήσεις. Έτσι δημιουργείται μεγαλύτερος «τζίρος». Συνεπώς παράγουν περισσότερα έσοδα και περισσότερες θέσεις εργασίας. Έτσι λειτουργούν oi οικονομίες.
Προστατευτικές διατάξεις επιβάλλονται για να διατηρούνται μή παραγωγικές θέσεις εργασίας. Ανεβάζουν το κόστος, καταστρέφουν τις επιχειρήσεις και την Εθνική οικονομία. Πρέπει πάντα να έχουμε ως γνώμονα την αύξηση της παραγωγικότητας κάθε τομέα και συνεπώς όλης τής χώρας. Χωρίς αύξηση της παραγωγικότητας το επίπεδο διαβίωσης όλων θα πέφτει.
Η αύξηση τής παραγωγικότητας συνεπώς είναι μονόδρομος.
