Καλά να πάθω!
Άφησα τις όμορφες και καθαρές παραλίες της Αλεξ-πολης και βρέθηκα, τάχα καλλίτερα, να απολαύσω μπάνιο, φιλοξενούμενος Σαββατοκύριακο από δύο ανιψιές μου σε πλαζ περιοχής Καβάλας.
Η αδιαμόρφωτη αυτή παραλία βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα ανατολικά προς την Χρυσούπολη και σχεδόν απέναντι από την εγκατάσταση της πετρελαιότρυπας του πύργου PRINOU, όπου οι ανιψιές μου διέθεταν εξοχικό.
Ήταν 11 πρωί με το που φτάσαμε στη πλαζ τα τρία θηλυκά που με έσερναν (η γυναίκα μου και οι δύο ανιψιές) με έβαλαν κάτω και με έκαναν σαν λαδωμένο ποντικό.
Ο κανόνας από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των ημερών μας είναι: Το μαύρισμα σε κάνει σέξι και το έγκαυμα σε κάνει για λύπηση.
Επίσης η πανάρχαια συνταγή, λέει: Οι άντρες είναι γεννημένοι για να τους ψήνουν οι γυναίκες και οι γυναίκες για να τις ψήνει ο ήλιος.
– Για να μη σε κάψει ο ήλιος. Μου είπαν και οι τρεις.
– Ποτέ στο παρελθόν δεν έπαθα έγκαυμα. Εγώ απάντησα.
– Ξέχνα το παρελθόν. Σήμερα καίει ο ήλιος. Σήμερα είναι πιο βλαβερός. Σήμερα η έκθεση στις ακτίνες του εγκυμονεί, φοβερούς κινδύνους. Ως και καραμπινάτη ηλίαση μπορεί να πάθεις, άσχετα αν είσαι δοκιμασμένος στη θάλασσα της Αλεξ-πολης.
– Μα εγώ δεν κάθομαι στον ήλιο, υπάρχει πάνω μου η ομπρέλα.
– Δεν έχει σημασία, και στη σκιά όταν κάθεσαι, ο ήλιος την κάνει τη δουλειά του.
Μπήκα στη θάλασσα. Πετρελαιοφόρο του PRINOU να είχε βουλιάξει εκείνο το πρωινό, λιγότερη μόλυνση θα είχε προκαλέσει από όση εγώ.
Έκανα πέντε λεπτά μπάνιο, αφήνοντας πίσω μου, υποθέτω, δεκάδες δηλητηριασμένα ψάρια και καβούρια και αποσύρθηκα στη σκιά ενός δέντρου.
Εν των μεταξύ, οι γυναίκες μου, αφού άδειασαν επάνω τους αμέτρητα μπουκάλια αντηλιακών, συνέχιζαν την ηλιοθεραπεία.
Άλλο για το πρόσωπο, άλλο για την περιοχή γύρω από τα μάτια, άλλο για τον λαιμό, άλλο για το στήθος, άλλο για τους αστραγάλους.
Έστρωσαν τις πετσέτες τους, φροντίζοντας ο ήλιος να βρίσκεται ακριβώς από πάνω τους και του παραδόθηκαν.
Όταν ξεκίνησαν την ηλιοθεραπεία τους βρισκόμουν στη σελίδα 7 του αστυνομικού βιβλίου μου, που περιέγραφε έναν αιμοδιψή δολοφόνο και είχε κόψει τεμάχια τη γυναίκα του και την έψηνε στο γκριλ της κουζίνας.
Τρεις ώρες αργότερα, ενώ εκείνες συνέχιζαν να ξεροψήνονται και εγώ βρισκόμουν στη σελίδα 215, όπου ο ίδιος κακούργος ήρωας είχε σφάξει όλο του το σόι και το έψηνε στα κάρβουνα για μπάρμπεκιου με φίλους, τότε δυσανασχέτησα.
– Ώρα δεν είναι να τα μαζεύουμε; Έχω κορακιάσει.
– Από τώρα; Άσε μας να κάνουμε λίγη ηλιοθεραπεία.
– Λίγη; έχουν περάσει ήδη τρεις ώρες. Αν ήσασταν τομάτες αυτή τη στιγμή θα ήσασταν εντελώς αποξηραμένες, έτοιμες για τα βάζα. Ανταπάντησα φουρκιασμένος εγώ.
– Έλα, μια ωρίτσα ακόμη.
– και ο ήλιος που καίει; Και η καραμπινάτη ηλίαση; Που με λέγατε τόσο κατηγορηματικά;
– Μην ανησυχείς, βάλαμε αντηλιακό με δείκτη προστασίας 60, σίγουρη ασφάλεια δέρματος.
– Μα τότε δεν πρόκειται να μαυρίσετε ποτέ.
– Θα μαυρίσουμε, αρκεί να επιμείνουμε.
– Μην τα ψάχνετε. Ηλίαση – ξελίαση, εγκαύματα, πανάδες, με όλα τα κακά του κόσμου και ακόμη περισσότερα να τις απειλήσουν οι επιστήμονες, οι γυναίκες μου, την ηλιοθεραπεία τους όχι μόνο θα την κάνουν, αλλά θα την παρακάνουν. Προκειμένου να μαυρίσουν και τις απειλές των ειδικών ξεχνούν, και τον φοβερό και τρομερό ήλιο αγνοούν.
Αν τις ρωτήσετε τι σημαίνει ιδανικό καλοκαίρι γι’ αυτές δεν θα σας απαντήσουν διακοπές σε εξωτικά νησιά ούτε καν στη Μύκονο και Σαντορίνη.
Θα σαν πουν, ένα αντηλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας, που κάνει όμως μέσα σε δέκα λεπτά το δέρμα πιο μαύρο και από εκείνο το κατσιβέλικο της Ναόμι.
Με λίγα λόγια, αν οι άνδρες είναι γεννημένοι για να ψήνονται μια ζωή από τις γυναίκες, αυτές είναι γεννημένες για να τις ξεροψήνει ο ήλιος.
