Αγιοκλήσσια μ’ αγιοκέρια
τάματα σε δρόμους φιδωτούς.
Κάτασπρα ερημοκλήσσια
σε πλατανένιες πλαγιές
και απόκρημνους βράχους
Φινιστρίνια γαλάζια
από κύματα ταξιδιάρικα.
Γλάροι ψαρεύουν φτεροκοπόντας.
Δελφίνια λικνίζονται
στους ήχους της κιθάρας
του Αρίωνα.
Σπιτάκια κρεμασμένα σε πλαγιές,
απλωμένα σε δαντελωτά
αμμουδερά ακρογιάλια.
Καράβια με κεραμικά
και ξυλόγλυπτα,
κεντίδια και υφαντά
άφταστης τέχνης,
παίρνουν τον δρόμο για την Δύση
τα παζάρια της Ανατολής.
Χρυσά κοσμήματα, σπαθιά,
και Ευαγγέλια,
αγγειά βγαλμένα από χώματα ιερά.
Ιστορία, Κληρονομιά, Υποχρέωση.
Στο σπήλαιο της Γαστριάς
στο “Άντρο του Αιόλου”
μαζώχτηκαν οι αγέρηδες
να γίνει ησυχία
στο Κυκλαδίτικο νησί
νησί της Παναγίας
της Ευαγγελίστριας.
Στα γόνατα οι πιστοί
απ’ του Άι-Νικόλα το λιμάνι
παίρνουν τον δρόμο της Παναγιάς,
της γιατριάς. Δαίμονες πέφτουν
στους γκρεμούς, πληγές κλείνουν.
Τα αναπηρικά καρότσια
παίρνουν δρόμους ανήλιαγους
και τα χρυσά τάματα
γίνονται χρυσοποίκιλτες,
ασημένιες εικόνες και φροντίδα.
Το θρόισμα του χιτώνα της Άρτεμης
αχός στ’ αυτιά του Ξάνθου,
του Σκουφά, του Τσακάλωφ,
που γίνονται κυνηγοί της Λευτεριάς
έχοντας βαθιά ριζωμένο στην καρδιά
το λάβαρο όλων των αγωνιστών
και ο νους παίρνει τα κακοτράχαλα
των μαχών τα μονοπάτια.
Στην Πάτμο άρχισε ο Αγώνας.
Εκεί που αιώνες πριν,
μέσα στην υγρή κι ανήλιαγη σπηλιά
τα οράματα του Ιωάννη
γίνονταν λέξεις,
εικόνες Αποκάλυψης.
Γίνονταν το Βιβλίο της Αποκάλυψης.
Μέσα στην παράνοια του πολέμου
εκεί, στα ερημητήρια,
τα κελιά και τις σκήνες
στην ιερή χερσόνησο στο Άγιο Όρος
όπου οι κόμποι δεν τελειώνουν ποτέ,
ο τρόμος έστελνε
στρατεύματα προστασίας
καταργώντας την λογική.
Και μέσα στο πέρασμα των αιώνων,
οι Έλληνες με την πίστη στην καρδιά
και την σημαία με τον Σταυρό
σύμβολο του Γένους
εδραίωναν πιστεύω κατακτούσαν
Λευτεριά.
