Κραυγή αγωνίας από τους Έλληνες Επιχειρηματίες: “Αφήστε μας να δημιουργήσουμε Εθνικό πλούτο” – Ζητείται ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο
Στην Ελλάδα η πάσης φύσεως δημιουργία βρίσκει συνήθως απέναντι της το κράτος.
Αντί το κράτος να ενθαρρύνει τους δημιουργούς, τους αποθαρρύνει.
Αυτό ισχύει κατ’ εξοχήν για την επιχειρηματική δημιουργία.
Το πλαίσιο υπό το οποίο είναι υποχρεωμένη να λειτουργήσει σήμερα η ελληνική επιχείρηση είναι τόσο ασφυκτικό, ώστε καθιστά σχεδόν αδύνατη την επιβίωσή της.
Διότι έκτος από τις τεράστιες δυσχέρειες που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις εξ αιτίας της οικονομικής κρίσεως και της απουσίας ρευστότητος, πρέπει καθημερινώς να αντιμετωπίζουν τις παράλογες απαιτήσεις του κράτους που δυσχεραίνει επιπρόσθετα την λειτουργία τους.
Απίστευτες
δυσχέρειες
Επιχειρήσεις με ιστορία δεκαετιών που στο παρελθόν ανθούσαν και έδιναν απασχόληση σε μεγάλο αριθμό εργαζομένων, σήμερα είτε αναγκάζονται να συρρικνωθούν, είτε να πτωχεύσουν.
Και στον βαθμό που για την κατάσταση τους ευθύνεται η οικονομική κρίσις καθ’ «εαυτήν, δεν μπορεί να γίνουν πολλά.
Όμως τα περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται από την παρέμβαση του κράτους.
Επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν την κρίση αδυνατούν να το πράξουν λόγω των απίστευτων δυσχερειών που τους προκαλεί το ίδιο το κράτος. Δυσχερειών φορολογικών, εργασιακών και εν γένει γραφειοκρατικών, που τις οδηγούν ευθέως στην καταστροφή.
Οσάκις επιχειρηματίες ερωτώνται από υπουργούς και σχεδιαστές της κυβερνητικής πολιτικής τι ζητούν από το κράτος απαντούν:
– Αφήστε μας να δουλέψουμε και να δημιουργήσουμε εθνικό πλούτο! Δεν ζητούμε τίποτε άλλο από το κράτος, παρά να μην παρεμποδίζει την λειτουργία μας, με τις παράλογες απαιτήσεις του.
Ζητούμε ένα σταθερό νομοθετικό πλαίσιο όπου να μην αλλάζουν διαρκώς οι νόμοι που ορίζουν τις υποχρεώσεις μας, να μην δημιουργούνται νέα όργανα και φορείς που διέπουν την λειτουργία μας, να μην μεταβάλλεται κάθε τόσο το φορολογικό πλαίσιο.
Πρόκειται για κραυγή αγωνίας, η οποία αναδεικνύει το δράμα της ελληνικής οικονομίας.
Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις θεωρούν ότι η οικονομία λειτουργεί αυτόματα και ότι δεν επηρεάζεται από το πλαίσιο το οποίο δημιουργεί η κρατική παρέμβασις. Ενώ ισχύει το ακριβώς αντίθετο.
Το πλαίσιο είναι ενίοτε απαγορευτικό. Και τώρα που η οικονομική κρίση επηρεάζει ούτως ή άλλως τις επιχειρήσεις, το αρνητικό πλαίσιο έρχεται να ολοκληρώσει το κακό.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη η ύφεση έχει αρχίσει να υποχωρεί. Κάποιες οικονομίες ήδη βλέπουν θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη.
Στην Ελλάδα όμως, ο δείκτης εξακολουθεί να είναι αρνητικός.
Για έκτη συνεχή χρονιά, εφέτος θα έχουμε ύφεση.
Συνολικώς η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά το 1/4.
Στα έξι αυτά χρόνια το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μειώθηκε κατά 25%. Η δε ανεργία έχει φθάσει σε πρωτόγνωρα ύψη.
Σχεδόν ένας στους τρεις Έλληνες είναι σήμερα άνεργος. Στους νέους, η αναλογία είναι ακόμη πιο υψηλή. Περίπου δύο στους τρεις δεν βρίσκουν σήμερα δουλειά.
Το κράτος
– τροχοπέδη
Άραγε έχει αναλογισθεί κανείς γιατί η χώρα μας αποτελεί την εξαίρεση; Γιατί η δική μας κρίση είναι η χειρότερη στην Ευρώπη;
Γιατί, ενώ στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία οι δείκτες έχουν αρχίσει να βελτιώνονται, στην Ελλάδα παραμένουν τραγικά αρνητικοί;
Η απάντηση είναι καταλυτική:
– Φταίει το κράτος και το ασφυκτικό πλαίσιο που δεν αφήνει την οικονομία να ανασάνει.
Δεν αφήνει τους φορείς της να λειτουργήσουν σωστά, ώστε να κινήσουν την οικονομία, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και νέο εθνικό πλούτο. Και υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί.
Για αυτούς δεν υπάρχει οικονομία, αλλά μόνον πολιτική.
Τα πάντα αποφασίζονται με κριτήρια πολιτικά και όχι οικονομικά.
Άλλως το κράτος θα είχε προ πολλού συρρικνωθεί. Όχι μόνον ως μέγεθος και ως δαπάνες, αλλά και ως προς την παρεμβατικότητά του.
Το κράτος δεν αφήνει την οικονομία να λειτουργήσει. Δεν επιτρέπει στους δημιουργούς να δημιουργήσουν.
Οι Έλληνες, οσάκις βρήκαν καλύτερο πλαίσιο μπροστά τους, μεγαλούργησαν.
Οι ομογενείς του εξωτερικού διαπρέπουν, οι δε Έλληνες εφοπλιστές έχουν δημιουργήσει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο του κόσμου.
Υπό το ελληνικό πλαίσιο, δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πολλά.
Με αυτό παλεύουν καθημερινώς οι εγχώριοι επιχειρηματίες.
Αλλά ο αγώνας είναι άνισος υπέρ του κράτους-τροχοπέδη.
-Ε-
