Γράφει ο ΣΧΟΛ-ιαστής
Η αλήθεια είναι ότι γράφω για άλλα αυτή την εποχή.
Μάλλον γιατί όλα αυτά που θέλω να σας πω δεν λέγονται κατακούτελα.
Ομολογώ μάλιστα ότι τα πολύ προσωπικά γραπτά που αποπειράθηκα απ’ αυτή εδώ τη στήλη, κάποιες στιγμές, δεν ήταν τόσο προσωπικά.
Προφανώς γι’ αυτό και κατέληγαν πάντα κάπου.
Αλλά, είμαι και εγώ δημότης αυτής της πόλης και σήμερα για παράδειγμα έχω σκοπό να γράψω ένα κομμάτι με κρυφοεπιθετικά στιλάτα κόλπα και δαγκωτές ασέβειες, για αυτούς που φιλοδοξούν από τώρα να “ΕΚΤΕΘΟΥΝ” στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές στον Δήμο Αλεξ/πολης.
Τους παρατήρησα λοιπόν, ξαφνιασμένος, όλες αυτές τις ημέρες του 15αύγουστου, να προσπαθούν να επιβάλλονται με κοκορομαχίες που διαδραματιζόταν πρωί και βράδυ σε συγκεκριμένες καφετέριες και άλλες συγκεντρώσεις σε στέκια και συναντήσεις.
Α, και κάτι άλλο. Δανειστικά για τίτλο αυτού του κομματικού από την αποκαλυπτική ταινία του ιταλικού νεορεαλισμού του F. ROSSI που είναι παλιά, διαχρονική και επίκαιρη, και αφορά στην περίπτωση και την πόλη μας.
Λέγαμε, λοιπόν, για αυτούς τους συμπατριώτες μας που φιλοδοξούν να “εκτεθούν” στις ερχόμενες Δημοτικές εκλογές του άλλου χρόνου.
Εμφανίστηκαν καινούργια φιντάνια υποψηφίων, νεόκοποι της πολιτικής, νέοι σωτήρες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά και παλιά φρούτα και ξεχασμένοι από πολύ παλιές εκλογικές αναμετρήσεις που οι περισσότεροι είχαν εξουθενωθεί από την ίδια τους την ανεπάρκεια και την Δαμόκλειο σπάθη της κάλπης.
Με πρόλαβε όμως ένας φίλος, πολύ φίλος καρδιακός, που τους γνώριζε πολύ καλύτερα απ’ εμένα όλους αυτούς τους νεοεμφανιζόμενους σωτήρες που επιδιώκουν συμμετοχή στις Δημοτικές εκλογές του επόμενου χρόνου.
Έτσι, αρκέστηκα στις παρατηρήσεις και τις απόψεις αυτού του φίλου και τις καταχωρώ πιο κάτω, αφού εγώ δεν έχω πολιτικά “κουράγια” να τα αναλύσω επισταμένα.
Εξάλλου, ο φίλος μου τυγχάνει και τακτικός αναγνώστης της στήλης μου και δικαιούται τα 15 λεπτά δημοσίευσης.
Δεν λέω, ότι κάτι μικροεπεμβάσεις στις απόψεις του φίλου έκανα συμπληρωματικά κι εγώ, για να γίνει το κομμάτι πιο σκαμπρόζικο, πιο αεράτο και κεφάτο, έτσι ώστε να μοιάζει μ’ ένα ιδεόγραμμα σατιρικού ενδιαφέροντος κείμενο.
Επιμένω, λοιπόν, και δικαιολογήστε με που σκάει μύτη ένα τέτοιο θέμα, που δεν είναι το καλύτερό μου γιατί τα “πολιτικάντικα” δεν τα λένε κάτι ψώνια εφημεριδογράφοι σαν εμένα, τα λένε οι πολιτικοί διανοούμενοι.
Οι εν λόγω υποψήφιοι, οι πρωταγωνιστές που επιδιώκουν συμμετοχή σε εκλογική λίστα, οι ψηφοθηρικοί και καμιά φορά κάτι γραφικοί καλλιτέχνες των γραμμάτων και τεχνών και σπάνια όταν έχουν κέφια μερικοί πραγματικοί αλήτες ως αυθεντικοί αναλυτές.
Αλλά αρκετά, πάμε στις απόψεις του “δικού” μου και πως τους είδε όλους αυτούς τους υποψηφίους.
– Εγώ φιλαράκι, γιατί να ψηφίσω την άλλη χρονιά αυτούς τους εκφραστές των μικρών και μεγάλων συμφερόντων, που κρύβονται πίσω από μια δήθεν ιδεολογία της προσφοράς στον τόπο με ειρωνικές έως προσβλητικές εκφράσεις για κάθε αντίπαλο εν όψει των Δημοτικών Εκλογών; Τους είδαμε και τους ακούσαμε μαζί τελευταία στις κοκορομαχίες που γινότανε κάθε μέρα στις καφετέριες.
Και συνεχίζει ο κολλητός μου:
– Δεδομένου ότι έμαθα πλέον από παλιά το παιχνίδι τους, έχω καταλάβει το πόσο αγαπούν την πόλη και πόσο λατρεύουν την καρέκλα και τον εαυτούλη τους.
Όταν με τσαλακωμένο παρελθόν στα Δημοτικά κοινά και στις παλιές αποτυχίες τους, έχουν ακόμα την αίσθηση της αυτοδιαφήμισης και ξεχνούν παντελώς τότε που υποσχότανε προεκλογικά τις λύσεις στα προβλήματα της πόλης, δεν σου μοιάζει αυτό την τηλεοπτική ανακοίνωση που λέει: Εξαφανίστηκε δημότης μας καλοντυμένος, φορούσε καρό παντελόνι, ριγέ πουκάμισο και γκρι παπούτσια με μαύρες κάλτσες και πάσχει από ΑΜΝΗΣΙΑ.
Αυτή την παραπομπή, ομολογώ, ότι δεν την πολυκατάλαβα. Και συνεχίσει ο δικός μου πιο βιτριολικά τις σκέψεις του.
– Ξεχνάς που τους βλέπαμε τώρα το 15αύγουστο στα καφέ, στα παραλιακά στέκια τους και αντάλλαζαν πληροφορίες, ξεκατινιαζότανε, αναλύανε με έπαρση της γνώσης και του αλάθητου για κάθε Δημοτικό πρόβλημα;
Θυμάσαι που τους ακούγαμε, για σίγουρες υποσχέσεις και άλλα προεκλογικά ηχηρά παρόμοια;
– Πες μου, δεν παρομοιάζεται αυτό, όπως κάποτε μια ερωτική κεραυνοβόλα ιστορία ενός συμμαθητή μας από το Γυμνάσιο, αγάπησε την κοπελιά από την δική σου γειτονιά τα Μνηματάκια και μάλιστα με την πρώτη ματιά και από την δεύτερη ξεφούσκωσε ο έρωτάς του όπως το κέικ που προσπαθούσε μάταια να φτιάξει η άσχετη μαγείρισσα;
Έτσι τους φαντάζομαι τους υποψήφιους, τα νέα πρόσωπα που θα “εκτεθούν” στις Δημοτικές Εκλογές.
Να τάζουν, δηλαδή, στους ψηφοφόρους όπως ο ερωτιάρης συμμαθητής μας, που μόλις γνώρισε την γειτόνισσά σου, της έταξε τον ουρανό με τ’ άστρα και ύστερα συνειδητοποίησε ότι αυτή έχει στραβά πόδια σαν εξτρέμ ποδοσφαιριστή του παλιού ΕΘΝΙΚΟΥ, έχει μουστάκι μεντέκα σαν τον παιδονόμο Θοδωρίκο τον κατοχικό και κρεατοελιά κάστανο στη γάμπα και πήρε πίσω ότι της έταξε.
Ο ίδιος ερωτεύθηκε στη συνέχεια, όπως ξέρεις, μια άλλη συμμαθήτριά μας με πιο συγκαλυμμένη τριχοφυΐα και χωρίς κρεατοελιά.
Να γιατί είμαι επιφυλακτικός, ρε φιλάρα, απέναντι σ’ αυτούς τους σωτήρες του τόπου.
Αυτό τον υπαινιγμό τον κατάλαβα πλήρως.
Και τελείωσε ο φίλος με το συμπέρασμά του.
– Μωρέ τι μας λένε; Ήταν άραγε όλοι τους γεννημένοι για την σωτηρία αυτής πόλης;
Πως δεν το είχαν καταλάβει τόσο καιρό από τότε;
Ή μήπως, εκείνοι το είχαν καταλάβει αλλά εμείς τα χάπατα οι ψηφοφόροι δεν τους είχαμε πάρει πρέφα για τις κούφιες υποσχέσεις τους;
Αξίζει, λοιπόν, να μην τους υπολογίσουμε γιατί πάλι θα τάζουν για μια νέα πόλη, αλλά στο τέλος θα μας σερβίρουν την παλιά.
Μπορεί να ξεγελάς κάποιους για ορισμένο χρόνο, αλλά ποτέ πολλούς για μεγάλο διάστημα.
Συμφώνησα μ’ αυτή την απαξίωση για τους τοπικούς σωτήρες και βεβαιώθηκα ότι ο κολλητός μου δεν ανήκει στη βουβή και αδιάφορη τοπική κοινωνία της Αλεξανδρούπολης.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
