Τα “χαράτσια” και τα τεκμήρια επί των ακινήτων, οδηγούν στο νεκροταφείο κάθε παραγωγική ικμάδα της χώρας – Φορολογούν τα αγροτεμάχια, παραβλέποντας ότι αποτελούν το εργαλείο παραγωγής του αγρότη – Και οι απεργίες συνεχίζονται…
Ο Έλληνας στην μακρόχρονη ροή της ιστορίας του, έχει γνωρίσει, εξολοθρεμούς, προσφυγιές, πείνα και δυστυχία άφθονη.
Προσπαθώντας λοιπόν να επιβιώσει, αναζητούσε κάποιες σταθερές αξίες, για να μπορεί να αντέχει, σε περιόδους κρίσεων.
Μια από αυτές ήταν ο χρυσός.
Γι’ αυτό μάζευε χρυσές λίρες και κοσμήματα που τα έκρυβε στην γη, για ώρα ανάγκης.
Όταν ήλθε η Κατοχή όμως και η μεγάλη πείνα, ακόμη και αυτή η αξία της χρυσής λίρας εξανεμίστηκε για ένα ντενεκέ λάδι ή για μερικές οκάδες αλεύρι.
Έτσι μετά την απελευθέρωση, ο Έλληνας στράφηκε σε πιο σταθερές αξίες, δηλ. στα ακίνητα.
Η αγορά γης πιστεύαμε όλοι ότι δεν χάνει ποτέ την αξία της, δεν μπορεί να φύγει από τα χέρια του ιδιοκτήτη της, καθώς προστατεύεται η ιδιοκτησία και από το Σύνταγμα. Μόνο που όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν καθώς οι γελοίοι άνθρωποι που απαρτίζουν το οικονομικό επιτελείο της χώρας, οι πολυσπουδαγμένοι στο εξωτερικό, λειτουργούν σήμερα όχι ως Έλληνες, αλλά ως κατακτητές της χώρας, που θέλουν να υφαρπάξουν κάθε περιουσιακό στοιχείο από τον αγρίως φορολογούμενο Έλληνας πολίτη, οδηγώντας τον στην πλήρη φτωχοποίησή του.
Με τα χαράτσια και τα τεκμήρια, νεκρώθηκε πρώτα – πρώτα η μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας που ήταν η οικοδομή.
Ο φόβος των τεκμηρίων δεν αφήνει περιθώριο για αγορές ακινήτων.
Η έλλειψη ζήτησης οδηγεί σε πτώση των τιμών, δηλ. στην απαξία τους, και βλέπουμε σήμερα να προσφέρονται προς πώληση οικοδομές για ένα κομμάτι ψωμί.
Το ίδιο έγινε άλλωστε και με τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού που το Ελληνικό Δημόσιο κατάργησε το τεκμήριο ιδιοκτησίας, στην δεκαετία του ’90 για να επανέλθει σήμερα, επιβάλλοντας φόρο πολυτελείας για αυτοκίνητα που αγοράσθηκαν πριν από πέντε ή ακόμα και δέκα χρόνια.
Αποτέλεσμα; Ακόμα ένα περιουσιακό στοιχείο απαξιώνεται, αφού κανείς δεν αγοράζει αυτοκίνητα με μεγάλους κινητήρες και έτσι αυτά πωλούνται σήμερα στις μάντρες για ένα κομμάτι ψωμί.
Και το πιο προσβλητικό για εμάς, το ότι αυτά τα εξαίρετα αυτοκίνητα επιστρέφουν στην Γερμανία για να τα αποκτήσουν οι Γερμανοί αντί πινακίου φακής.
Δηλαδή, εμείς οι Έλληνες ιθαγενείς τα αγοράσαμε, τα χρυσοπληρώσαμε, για να τα χαίρονται σήμερα στο τζάμπα οι ξένοι.
Ας έλθουμε όμως και στα αγροτεμάχια που οι σοφοί οικονομολόγοι μας, τα έβαλαν και αυτά στο στόχαστρο της φτωχοποίησης, με πολυδαίδαλες εξειδικεύσεις, αν έχουν πρόσοψη σε αγροτική ή εθνική οδό, πόσο απέχουν από την θάλασσα κ.λπ., κ.λπ.
Αναλογίζομαι την ατυχία του αγρότη που η μοίρα τον έφερε να έχει ένα χωράφι, π.χ. στην Μύκονο, να δουλεύει μια ζωή για να βγάλει το μεροκάματο, να έχει ένα στερημένο εισόδημα για να ζήσει την οικογένειά του και επειδή το χωράφι του είναι στην Μύκονο, να έρχονται οι άσχετοι οικονομολόγοι μας και να τον φορολογούν μέχρι θανάτου, παραβλέποντας το γεγονός ότι η γη αποτελεί το εργαλείο του αγρότη, και χωρίς αυτή δεν υπάρχει παραγωγή.
Είναι σαν να φορολογείς ξεχωριστά κάθε μηχάνημα που υπάρχει σε ένα εργοστάσιο. Αν είναι δυνατόν.
Και βέβαια στα υπό φορολόγηση αγροτεμάχια συμπεριλαμβάνονται και οι στάβλοι, οι αποθήκες και τυχόν άλλα οικήματα, που κατά το επιτελείο του κ. Γ. Στουρνάρα, αποτελούν ένδειξη πλούτου, που πρέπει να φορολογηθεί.
Στην όλη εικόνα της επιχειρούμενης φτωχοποίησης των Ελλήνων, είναι και οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, των όσων επιχειρήσεων απέμειναν, για τις οφειλές που έχουν προς τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Όπως η περίπτωση επαγγελματία που έβαλε στην τράπεζα λεφτά για να πληρώσει τους προμηθευτές του και τα άρπαξε το ασφαλιστικό ταμείο.
Χωρίς ασφάλιση (που ούτως ή άλλως δεν είχε αφού χρωστούσε) μπορούσε η επιχείρησή του να επιβιώσει.
Χωρίς πρώτες ύλες, το μαγαζί του καταδικάσθηκε να βάλει λουκέτο.
Σ’ αυτά τα ανάλγητα συστήματα, στην τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, η συνήθης επωδός είναι ότι για όλα τα δεινά μας, φταίει η τρόικα.
Η τρόικα έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης.
Το μεγαλύτερο όμως το έχουμε εμείς, οι Έλληνες που την φέραμε μέσα στο σπίτι μας.
Ο τρόπος και η αγριότητα με τους οποίους εφαρμόζονται τα εισπρακτικά μέτρα, δεν έρχεται από τους ξένους δανειστές μας, αλλά από το επιτελείο του πρώην οπαδού της Αριστεράς κ. Γιάννη Στουρνάρα.
Και είναι όντως να απορίας άξιον γιατί ο Πρωθυπουργός τον έχει αφήσει ελεύθερο να λεηλατεί και την τελευταία ικμάδα της Ελληνικής οικονομίας.
Γιατί όμως;
Το επαναλαμβάνουμε για όσους δεν το έχουν κατανοήσει ακόμα:
Πρώτων για να πληρωθούν τα κράτη – δανειστές μας και
Δεύτερον για να πληρώσουμε τις στρατιές των απασχολούμενων (όχι εργαζόμενων) στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, που παραμένει αντιπαραγωγικός και σπάταλος.
Φωνάζουν οι τροϊκανοί δανειστές μας να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις, αλλά εμείς κοροϊδεύουμε.
Παίρνουμε τα δέκα μήλα από την μία άκρη του τραπεζιού και τα βάζουμε στην άλλη.
Και αυτό το βαπτίζουμε, μετάταξη, διαθεσιμότητα, αναδιάρθρωση, κ.λπ., κ.λπ.
Και ο χορός καλά κρατεί.
Μόνο που η φτωχοποίηση των Ελλήνων συνεχίζεται.
Και τώρα (για να είσθε μέσα στα πράγματα) ετοιμάζονται οι υπεύθυνοι στο οικονομικό επιτελείο (επειδή μειώθηκαν τα έσοδα από τα τέλη κυκλοφορίας, καθώς επιστρέφονται συνεχώς οι πινακίδες οχημάτων) να επιβάλουν τέλη κυκλοφορίας τα μικρά αυτοκίνητα που απαλλάσσονται τελών λόγω μη εκπομπής ρύπων.
Οι γνωστές δηλαδή “μαϊμουνιές” του κακού, ηλίθιου και αφερέγγυου κράτους.
Μ’ αυτά και με άλλα οι απεργίες του Δημοσίου για τα “κεχτημένα” συνεχίζονται και βαδίζουμε στον όλεθρο.
Αλλά μην στεναχωριέστε: Ο Τσίπρας και οι όμοιοί του θα μας … “σώσουν”.
