Είναι χρήματα των πελατών και δεν έχουν καμμία σχέση με το λειτουργικό κόστος των καταστημάτων εστίασης – Εκτός και αν κάποιοι επιδιώκουν το 13% να ξαναγίνει 23% για να μπουν νέα λουκέτα !!!
Η μείωση του Φ.Π.Α. στην εστίαση από 23% στο 13%, ήταν ένα θέμα πολυσυζητημένο.
Μείναμε δε με την εντύπωση ότι το μόνο που έφταιγε ήταν η κακή Κυβέρνηση, που αργούσε να εφαρμόσει το μέτρο.
Και όταν επιτέλους ήρθε η μείωση, διαπιστώσαμε την απροθυμία των καταστηματαρχών να ζητήσουν το ειδικό σήμα “ΕΔΩ ΜΕΙΩΣΑΜΕ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ”.
Εξ όσον γνωρίζουμε πολύ λίγα ήταν τα μαγαζιά που το ανάρτησαν.
Συγχρόνως έκπληκτοι και περίεργοι για το φαινόμενο, οι καταναλωτές διαπίστωσαν ότι ελάχιστοι έως καμμία διαφορά δεν υπήρξε στις τιμές των προσφερομένων εδεσμάτων.
Στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ ακούγαμε κάτι περίεργες δικαιολογίες καταστηματαρχών που δήλωναν “εμείς τις μειώσεις τιμών της κάναμε εδώ και καιρό, επί ζημιά μας. Και δεν μπορούμε να τις κατεβάσουμε άλλο”.
Και σε τελική ανάλυση, το μέτρο της μείωσης του Φ.Π.Α., δεν βλέπουμε να έχει μακροημέρευση και προβλέπουμε, πως κατά το τέλος της χρονιάς, ο μειωμένος συντελεστής θα καταργηθεί και θα ξαναγυρίσουμε πάλι στο 23%.
Δυστυχώς η φοροδιαφυγή, είναι ένα φαινόμενο που ευδοκιμεί στην χώρα μας.
Και από αυτό το “κουσούρι” δεν εννοούν κάποιοι να ξεκολλήσουν.
Έτσι λοιπόν ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) θεωρούν πως αποτελεί το… BONUS στα έσοδά τους και αρνούνται να το αποδώσουν στο Δημόσιο.
Επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Ομοσπονδίας Εμπόρων Ελλάδος, από τους 70.000 περίπου ιδιοκτήτες εστιατορίων, μόλις οι 15.000 έχουν προμηθευθεί το Ειδικό σήμα Πιστοποίησης για μείωση τιμών.
Με λίγα λόγια η “Συμφωνία Τιμής” όπως αναγράφεται στο Ειδικό Σήμα, πηγαίνει περίπατο.
Ακατανόητες συμπεριφορές των καταστηματαρχών, αλλά εξ ίσου ακατανόητες και οι ανοχές των καταναλωτών, σε φαινόμενα κατάφωρης αρπαγής του Φ.Π.Α., με το πρόσχημα ότι “τα έξοδα δεν βγαίνουν”.
Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, για να μην μπερδευόμαστε χωρίς λόγο.
Ο κάθε καταστηματάρχης π.χ. ταβέρνας, προσδιορίζει το κόστος που έχει το κάθε πιάτο που σερβίρει.
Τόσο η πρώτη ύλη, τόσο το λάδι, τόσο το ξύδι, τόσο το ηλεκτρικό, τόσο οι αμοιβές του προσωπικού, μαγείρων, σερβιτόρων, τόσο τα τραπεζομάντιλα, το πλύσιμό τους κ.λπ. κ.λπ.
Αυτό το γενικό λειτουργικό κόστος είναι που καθορίζει τα περιθώρια κόστους και κέρδους για κάθε μερίδα που σερβίρει το κατάστημά του.
Αυτό λοιπόν το κόστος, που είναι δεδομένο, δεν έχει καμμία σχέση με τον Φ.Π.Α., είτε αυτός είναι 23%, είτε είναι 13%.
Κοντολογίς τα χρήματα από τον Φ.Π.Α. Δεν ανήκουν στους μαγαζάτορες, δεν είναι δικά τους, δεν έχουν καμμία σχέση με το λειτουργικό κόστος του καταστήματός τους και πρέπει να αποδίδονται στο Δημόσιο.
Η μη έκδοση αποδείξεων προς τον πελάτη αποτελεί φοροκλοπή.
Και επειδή τα πράγματα στην οικονομία της χώρας μας ζορίζουν, βλέπουμε στις 31 Δεκεμβρίου 2013, ο μειωμένος Φ.Π.Α. Να καταργείτε και τότε οι μαγαζάτορες θα ψάχνουν ματαίως τον πελάτη.
Αλήθεια κάποιοι, είναι τόσο κοντόφθαλμοι, που δεν βλέπουν τα νέα λουκέτα που έρχονται;
Σ.Κ.
