Το ζήτημα των παράνομων μεταναστών στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων – Επί σειρά ετών είχε δαιμονοποιηθεί ο Πατριωτικός λόγος – Και όποιος τον διατύπωνε, ελοιδορείτο από την Αριστερά, που τον κατέτασσε στον… φασιστικό χώρο !!!
Κατάπληκτη ή κοινή γνώμη παρακολουθεί τις εξελίξεις των τελευταίων ήμερων.
Δεν είναι ασφαλώς ρόλος των μέσων ενημερώσεως να κρίνουν το έργο των σωμάτων ασφαλείας και της δικαιοσύνης, ιδιαιτέρως σε στιγμές κατά τις όποιες πρωτοφανή γεγονότα, έχουν προκαλέσει την παρέμβαση τους.
Πρέπει όμως να δούμε τα πώς και τα γιατί πού μας έχουν οδηγήσει στην σημερινή κατάσταση.
Και να την δούμε εις βάθος, χωρίς να αρκεστούμε σε εύκολους αφορισμούς σχετικά προς την κατάσταση.
Είναι βέβαιον ότι οι περίπου 425 χιλιάδες πολίτες που ψήφισαν την Χρυσή Αυγή, δεν το έπραξαν ούτε για να επιβραβεύσουν πρακτικές «εγκληματικής οργανώσεως», ούτε διότι ενστερνίζονται ακραίες ιδεολογίες.
Οι Έλληνες είναι απλώς απελπισμένοι. Απογοητευμένοι από την γενική κατάσταση. Εξαθλιωμένοι από την οικονομική κατάσταση.
Και εξαιρετικά δύσπιστοι απέναντι ατό πολιτικό σύστημα συνολικά.
Και αυτά τα δεδομένα μπορεί να είναι πολύ κακοί σύμβουλοι είτε στην επιλογή της ψήφου, είτε σε οποιαδήποτε άλλη απόφαση.
Και αυτή ή δυσμενής κατάστασις εξακολουθεί να υφίσταται. Και δεν την έχει δημιουργήσει η Χρυσή Αυγή.
Παρ’ όλα ταύτα, ούτε σήμερα διατυπώνεται ουσιαστικός πολιτικός λόγος σχετικά με το πραγματικά πρόβλημα και, οι ατέρμονες συζητήσεις των ΜΜΕ περιορίζονται σε μια μονομανία που άφορα αποκλειστικώς στα ζητήματα πού διερευνώνται από την δικαιοσύνη.
Κάποια δειλά σχόλια υπήρξαν από την αριστερά για την οικονομική κατάσταση που οδήγησε κάποιους ψηφοφόρους στην Χρυσή Αυγή.
Ούτε και αυτοί όμως θέλησαν να συνεχίσουν την συζήτηση αυτή, η όποια μοιραίως θα οδηγούσε σε μια ευρύτερη τοποθέτηση επί των προβλημάτων της κοινωνίας.
Για τα περισσότερα από τα όποια ευθύνονται κατά τρόπον άμεσο η αριστερά και οι αριστερές πολιτικές πρακτικές άλλων πολιτικών δυνάμεων.
Αυτές οι πρακτικές είναι, που εν τέλει άνοιξαν χώρο στην Χρυσή Αυγή και της έδωσαν πεδίο στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Το ζήτημα των παρανόμων μεταναστών και κυρίως όσων από αυτούς αναπτύσσουν εγκληματική δράση ήταν και παραμένει στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων πού αντιμετωπίζουν οι υποβαθμισμένες περιοχές των Αθηνών.
Στις όποιες σημειωτέον ή Χρυσή Αυγή έλαβε αυξημένα εκλογικά ποσοστά.
Θα τα είχε άραγε αυτά τα ποσοστά, αν η αστυνομική δράσις, όπως η εξελισσόμενη επιχείρησις Ξένιος Ζευς είχε αρχίσει και είχε εκδηλωθεί αποτελεσματικά από τότε πού άρχισαν τα προβλήματα;
Όμως ακόμη και σήμερα, αντί να συζητείται το ζήτημα της προστασίας των πολιτών από την εγκληματικότητα οιασδήποτε προελεύσεως, επανέρχεται η συζήτησις για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το όποιο εκ των πραγμάτων έχει πλέον αποδειχθεί περιττό.
Ακόμη, δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το γεγονός ότι επί σειρά ετών είχε δαιμονοποιηθεί και ο πατριωτικός λόγος.
Όποιος πολιτικός τον διετύπωνε, τουλάχιστον ελοιδορείτο. Και κατετάσσετο απαξιωτικώς στον «φασιστικό χώρο».
Αυτό τα τελευταία χρόνια ευτυχώς ανατρέπεται. Πατριωτικές φωνές ακούγονται και από το κυβερνητικό στρατόπεδο και από άλλα κόμματα. Εκτός βεβαίως της αριστεράς.
Και κάτι τελευταίο. Η ουσιαστική πολιτική ενέργεια που οδήγησε στην δικαστική δίωξη της Χρυσής Αυγής ήταν το γεγονός ότι με πρωτοβουλία του υπουργού Δημοσίας Τάξεως, όλες οι εκκρεμείς δικογραφίες που αφορούσαν σε ενέργειες στελεχών της, ανετέθησαν σε έναν εισαγγελικό λειτουργό ο όποιος τις συνδύασε και κατέληξε στη διαπίστωση του αδικήματος της «συστάσεως εγκληματικής συμμορίας».
Τις υποθέσεις αυτές, δεν τις κρατούσε στο γραφείο του. Υπήρχαν στα χέρια διαφόρων εισαγγελέων. Και ακολουθούσαν τους γνωστούς ρυθμούς των ελληνικών δικαστηρίων.
Με τους ίδιους ρυθμούς και εξ ίσου αποσπασματικά διερευνώνται οι διάφορες υποθέσεις «κουκουλοφόρων».
Μήπως θα έπρεπε κατ’ ανάλογο τρόπο να ανατεθούν όλες μαζί σε έναν εισαγγελέα για να διαπίστωση πλέον αυτός αν υπάρχουν και εκεί συσχετισμοί που θα διευκολύνουν το έργο της δικαιοσύνης;
