Δεν μπορεί να θεραπευθεί μια ασθένεια, χωρίς ο ασθενής να υποστεί κάποια ταλαιπωρία – Καλούνται να σοβαρευθούν οι πολιτικοί μας – Κάνουν λάθος αν πιστεύουν πως το πρόβλημα λύνεται με την διάλυση της “Χρυσής Αυγής”
Όλα όσα συμβαίνουν μου δημιουργούν την εντύπωση ότι πάλι ακολουθείται λάθος δρόμος για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος.
Και τούτο διότι δεν μπορεί να θεραπευθεί μια ασθένεια, χωρίς ο ασθενής να υποστεί κάποια ταλαιπωρία.
Στην περίπτωση της αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής, ο ασθενής -το πολιτικό σύστημα- όχι μόνον δεν θέλει να ταλαιπωρηθεί, αλλά παριστάνει πως η ασθένεια δεν το αγγίζει.
Ακούω διάφορα, πολλά των οποίων διακρίνονται για την επιπόλαια αντιμετώπιση του ζητήματος, όπως φερ’ ειπείν ότι η άνοδος της Χρυσής Αυγής οφείλεται στην οικονομική κρίση.
Δεν νομίζω πως χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να αποδειχθεί ότι ναι μεν ισχύει και αυτή η παράμετρος, αλλά με ελάχιστη συμμετοχή.
Ο «Καλλισθένης» στη Voria.gr έδωσε προχθές με πολύ συνοπτικό τρόπο την απάντηση:
Αν η δύναμη της Χρυσής Αυγής οφείλεται στην οικονομική ένδεια, γιατί δεν αυξάνει τα ποσοστά του και το ΚΚΕ, που επί έναν αιώνα σχεδόν εμφανίζεται ως προστάτης της φτωχολογιάς;
Άλλος εμβριθής αναλυτής, υποστήριξε πως ο κόσμος προσέρχεται στην Χρυσή Αυγή, επειδή μοιράζει τρόφιμα και δίνει δουλειές στους προσερχομένους.
Αλλά, τα κόμματα εξουσίας, τι διαφορετικό κάνουν;
Σε ποια βουλευτικά γραφεία προσέρχονται οι άνεργοι;
Ποια βουλευτικά γραφεία εξυπηρετούν ψηφοφόρους τους, ακόμα και με αθέμιτα μέσα; Δεν είναι αυτά που τα στελέχη τους έχουν κατακλύσει τον κρατικό μηχανισμό;
Από την άλλη, υπάρχουν άλλοι που απορούν, επειδή περίμεναν μεγάλη πτώση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, ενώ οι δημοσκοπήσεις δεν το έδειξαν.
Αυτό πρέπει να προβληματίσει σοβαρά όλον τον πολιτικό κόσμο.
Και να συνειδητοποιήσει, πως η δύναμη της Χρυσής Αυγής είναι το σύμπτωμα μιας ασθένειας, η οποία δεν είναι άλλη από την αναξιοπιστία του ελλαδικού πολιτικού συστήματος.
Η οποία είναι πανθομολογούμενη, από τους ίδιους τους πολιτικούς, που αναγνωρίζουν πως αφενός η πολιτική είναι αναξιόπιστη, αφετέρου και οι πολιτικοί είναι επίσης αναξιόπιστοι.
Το ομολογούν, αλλά και δεν κάνουν και κάποια ενέργεια για θεραπεία της κατάστασης.
Πιστεύουν, πως όταν ένα πόδι πληγεί από γάγγραινα, αρκεί να το κόψεις και όλα καλά, αφού ο ασθενής θα επιζήσει.
Ναι, αλλά θα είναι με ένα πόδι.
Εκείνο που πρέπει να συμβεί, είναι να προφυλαχτεί το πόδι ώστε να μη πάθει γάγγραινα, και απαιτηθεί να κοπεί. Και επ’ αυτού δεν βλέπω να γίνεται κάτι.
Δεν βλέπω δηλαδή προσπάθειες επανάκτησης της αξιοπιστίας πολιτικής και πολιτικών.
Υπάρχει και ένα άλλο θέμα, για το οποίο απορώ γιατί απορούν! Ότι η Χρυσή Αυγή έχει συμπάθειες στον χώρο της Αστυνομίας. Φαίνεται πως πράγματι έτσι είναι. Αναρωτήθηκαν άραγε, γιατί συμβαίνει αυτό;
Ας μπούμε για λίγο στη θέση ενός 20χρονου ή και 30χρονου αστυνομικού. Βρίσκεται απέναντι από διαδηλωτές, οι οποίοι τον βρίζουν, τού πετούν πέτρες, μολότοφ και είναι υποχρεωμένος να τα ανέχεται.
Ποιος είναι αυτός ο νέος. Είναι των 600 ευρώ, μ’ αυτά πρέπει να συντηρήσει ή να δημιουργήσει οικογένεια, κι έχοντας στο νου μύρια προβλήματα που τον κατατρύχουν.
Ποιους έχει απέναντι; Μπορεί και συνομήλικούς του με ρόλεξ, των βορείων προαστίων, που βρίσκουν τρόπο να ξεπεράσουν την πλήξη τους.
Ή κάποιους με κουκούλες, που μπορεί να κρύβουν από ποινικούς εγκληματίες μέχρι ό,τι άλλο σκεφθείς;
Όλοι αυτοί δεν μένουν άγρυπνοι επί 24ωρο, ούτε εργάζονται -αν εργάζονται- Κυριακές και αργίες.
Ποιοι τον υποστηρίζουν; Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται δίπλα του μέλη της Χρυσής Αυγής.
Πώς επομένως ο πολιτικός κόσμος απορεί, την ώρα που μέλη των κομμάτων του αυτοαποκαλουμένου «συνταγματικού τόξου» καθυβρίζουν τον αστυνομικό, πώς θέλουν αυτός να μη στραφεί προς όποιον τον στηρίζει;
Και δεν κάνω καν λόγο για τις θέσεις επί εθνικών θεμάτων, ούτε για τον τρόπο αντιμετώπισης των λαθρομεταναστών.
Καλούνται να σοβαρευθούν οι πολιτικοί μας.
Επειδή αν πιστεύουν πως λύνεται το πρόβλημα με την διάλυση της Χρυσής Αυγής, κάνουν λάθος.
Και να διαλυθεί το κόμμα, ομάδες ίδιας ιδεολογίας θα υπάρχουν.
Και θα είναι πολλοί αυτοί που τους υποστηρίζουν, επειδή είναι απογοητευμένοι από την συμπεριφορά των υπαρχόντων κομμάτων, που θεωρούνται υπαίτια για ό,τι έχει συμβεί στον ελληνικό λαό.
Κόμματα και φορείς όπως η Χρυσή Αυγή, θα υπάρχουν όσον καιρό ο πολιτικός κόσμος εξακολουθεί να έχει χαμηλό βαθμό αξιοπιστίας.
